De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

J’accuse – Klachtenactie tegen Dexia en de Gemeentelijke Holding

donderdag 17 november 2011 13:16
Spread the love

Daar ging weer eens een bank overkop. In haar slipstream blijkt ook het spaarpotje van de Belgische steden en gemeenten en dat van de christelijke arbeidersbeweging verdampt te zijn. Tot vlak voor de ‘redding’ van Dexia kregen we van alle kanten te horen dat er niets aan de hand was. Nu krijgen we te horen dat niemand schuld treft noch fout zat. En in vele steden klinken sussende woorden, ach ja spijtig dat die Gemeentelijke Holding failliet is, maar in de loop der jaren hebben we er meer aan verdiend dan nu verdwijnt. Niets aan de hand dus?

Al die sussende woorden moeten verdoezelen dat de grootste hold-up op de belastingbetaler nog steeds doorgaat. Op 3 jaar tijd is er al meer dan 25 miljard euro naar een paar banken gevloeid en een enorm stuk staatsschuld bijgecreëerd.En daarbij komt nog een berg aan bankgaranties die gegarandeerd voor extra kosten zullen zorgen. De komende jaren dient een groot deel van uw belastingen niet voor een goed onderwijs, openbaar vervoer of gezondheidszorg, maar wel om de schuld van de banken af te betalen.

Tijd voor een stevig ‘J’accuse’. Laat dit dan ook een oproep tot actie zijn. We hebben geen nood aan sussende woorden, maar roepen de brokkenmakers ter verantwoording. U kan dit doen door als inwoner namens uw gemeente klacht neer te leggen wegens oplichting.

Het einde van de tunnel was in zicht
De gids ervaren
Een nieuwe put gegraven

Het kan geen kwaad eens op een rijtje te zetten wat die bankencrisis van 2008 tot nu gekost heeft en wie de rekening betaalt.
Een eerste reddingspoging van Fortis kostte 4,7 miljard euro, maar toen die mislukte werd nog eens 4,7 miljard euro op tafel gelegd om de Fortis bank te kopen. 75% van de Fortis-aandelen werd vervolgens ingewisseld voor  een kleine 12% aandelen BNP-Paribas. De KBC-bank heeft in totaal 7 miljard euro nodig gehad, gedeeld over de federale en de Vlaamse overheid. Dexia kostte in 2008 3 miljard euro, Ethias 1,5 miljard euro.

De redding van Dexia nu houdt een opsplitsing in naar een Belgische, een Franse en een ‘bad bank’ met de restbelangen en rommelkredieten. De aankoop van de Dexia-bank kost bijna 4 miljard euro.
Daarbij wordt nog een staatswaarborg gegeven voor 60,5% van 90 miljard euro, ofwel 54,45 miljard euro, voor wat er nog in de overblijvende ‘bad bank’ zit. Premier Leterme sust wel met de boodschap dat in die ‘bad bank’ ook nog veel waardevols zit en dat dit geen weggegooid geld is. Dit is deels waar, maar in die ‘bad bank’ zitten bijvoorbeeld ook 3,4 miljard Griekse kredieten. Die zijn ondertussen al maar de helft meer waard, dus het eerste miljard euro (60,5% van 1,7 miljard) is ondertussen ook al verdampt.

Ondertussen vallen nog enkele dominosteentjes om bij de aandeelhouders van de Dexia-groep. Want de oude aandelen Dexia zijn nu aandelen in de bad bank geworden, dat voorlopig drijvend word gehouden met de aankoopprijs van de Belgische en Franse bank die uit de groep werden gehaald.
Resultaat: de Gemeentelijke Holding is zo goed als waardeloos geworden. Deze holding hield een belang van 14,67% aan in Dexia, dat geboekt stond voor 2,1 miljard euro (aanschaffingswaarde). In 2009 werd het eigen vermogen van de Gemeentelijke Holding geschat op 1,25 miljard euro. Maar in 2008 heeft de holding zich zwaar in de schulden gestoken om aan de redding van Dexia te participeren en haar belang op peil te houden, zodat er nu een kruis getrokken kan worden over het spaarpotje van de steden en gemeenten.

Een ander lijk dat pas uit de kast viel is de Arco-groep van de christelijke arbeidersbeweging. Kostprijs is nog niet bekend, maar hier zit nog een miljard euro extra aan staatsschuld aan te komen. Het belangrijkste bezit vormde het aandeel van 13,8% in de Dexia-groep. Spaarders die als coöperant aandelen in de Arco-groep kochten, hoeven niet te vrezen want ook voor hun geldt de bankdepositogarantie van de overheid. Maar de Arco-groep wordt de eerste grote brok waarvoor de garantieregeling ook effectief moet aangesproken worden.
Tenslotte zit bij Ethias ook nog 5% van de Dexia-aandelen.Het is nog maar de vraag hoe die minwaarde daar verteerd wordt en of de overheid opnieuw moet bijspringen.

Wie de rechtstreekse input van belastingsgeld in het kapitaal van de banken bij elkaar op telt, komt aan ongeveer 25 miljard euro (1000 miljard oude Belgische franken). Daar zijn de bijkomende lijken via de staatsgaranties en het verdampen van de Gemeentelijke Holding nog niet in meegerekend. Die bijkomende lijken zijn nu al goed voor 2 à 3 miljard, maar het kan ook meer dan 50 miljard euro worden.

Dit resultaat is in de staatsschuld te zien. De Belgische staatsschuld daalde na een stevig besparingsprogramma (herinner u de stakingen tegen het Globaal Plan onder de regering Dehaene) in de jaren ’80 en ’90 van meer dan 130% BBP begin jaren ’90 tot 84,2% in 2007. In 2010 is die staatsschuld alweer gestegen tot 96,8% en in 2011 zal daar nog een stevige schep bovenop komen door het Dexia-debacle. De bankencrisis heeft dus een extra staatsschuld van 8 tot 12% BBP (al naargelang van welke indirecte gevolgen je mee incalculeert), of een verhoging van de staatsschuld van 10 tot 15%. Dit is zichtbaar in de grafiek van de Europese Centrale Bank boven dit artikel (het effect van Dexia is nog niet ingecalculeerd).

Iemand zal die rekening moeten betalen: de Belgische belastingsbetaler.

Die 25 miljard euro is niet helemaal weg. De Belgische staat heeft er aandelen in banken aan overgehouden, die nu echter heel wat minder waard zijn. En dat geld moet geleend. Met een rente op de overheidsschuld rond 4 %   (dit is nog voorzichtig gerekend, want momenteel kent die rente koortsopstoten tot 5%) betekent dit jaarlijks toch al gauw 1 miljard extra rentebetalingen op de overheidsbegroting. Dit is het bedrag nodig om de schuld in stand te houden (maw niet te doen groeien), niet om die 25 miljard euro ook effectief af te betalen. Wat het uiteindelijke kostenplaatje wordt valt nu nog niet te zeggen en is afhankelijk van wat de Belgische staat met zijn nieuw verworven banken gaat uitsteken.
Maar, gezien de beleidsoptie om de staatsschuld opnieuw te doen dalen politiek algemeen gedeeld wordt, lijkt het mij gerechtvaardigd ervan uit te gaan dat jaarlijks  2 à 3 miljard gedurende de komende 25 jaar richting het door de banken gegraven gat zal gaan. Ter vergelijking de opbrengst van de personenbelasting bedraagt ongeveer 35 miljard euro.

Daarbij komt nog dat de bankencrisis de Belgische kredietwaardigheid serieus heeft ondergraven en voor minstens één percent, en aan de actuele rentestand zelfs 2%, hogere kredietlasten voor alle nieuwe leningen heeft gezorgd. Het verschil tussen wat Duitsland en wat België aan lange termijnrente moet betalen is van 0,8 gestegen tot 3% nu. Als de hele staatsschuld van 350 miljard euro onmiddellijk geherfinancierd zou worden, kwam dit neer op jaarlijks 3,5 (1% extra rente) tot 7 (2% extra rente)  miljard euro extra rentelasten. Gelukkig gebeurt die herfinanciering slechts geleidelijk, veelal met looptijd 10 jaar. Zo moet in 2012 80 miljard euro geherfinancierd worden. Op lange termijn wordt dit dan ook een tastbaar effect.

Als bespaard wordt in openbaar vervoer, gezondheidszorg, enz. dat is dat omdat met uw belastingsgeld eerst de schulden van de banken afbetaald moeten worden. Als de inschrijvingsgelden om te studeren omhoog gaan, dan zal men wel een verhaal vertellen over teveel studenten voor te goedkoop onderwijs, maar eigenlijk bent u dan deels het leergeld aan het betalen voor wat losgeslagen bankieren betekent.  Als de reële pensioenleeftijd verhoogt en u langer moet gaan werken, dan werkt u om de bankcrisis te betalen.

Crisis van de politieke instellingen

Deze bankencrisis is duidelijk ook een crisis van onze politieke instellingen. Op alle niveau’s, van de gemeenten tot de EU, hebben onze instellingen gefaald. Zij zijn niet in staat gebleken voor een goed financiëel systeem te zorgen en een groot deel van de middelen die zij in beheer hadden is verdwenen.

Onze verkozenen lijken grotendeels nog altijd deze realiteit te ontkennen. Een parlementaire onderzoekscommissie wordt afgewimpeld. Van een serieus onderzoek naar wat er gebeurd of een openbaarmaking van stukken (zoals verslagen van de raden van beheer) waaruit de verantwoordelijkheden kunnen blijken, is geen sprake.
Hoe komt het dat een gezonde bank op enkele jaren omgeturnd werd in een speculatief beleggingsfonds, om vervolgens over kop te gaan? Hoe komt het dat de beheerders dit niet hebben kunnen tegen houden?

Francis Vermeiren, voorzitter van de Gemeentelijke Holding en beheerder bij Dexia, overtuigde in 2008 een groot deel van de gemeentes om nog meer geld in Dexia te stoppen, onder meer met extra geleend geld. Hij komt doodleuk beweren dat er geen sprake is van schuld of fout. We moeten hem maar op zijn woord geloven.
In verschillende steden en gemeentes klinkt het nu sussend, ach we zijn die middelen wel kwijt maar we hebben er de voorbije jaren veel aan verdiend. Dus is het niet zo erg? Is het pas een probleem wanneer de steden acuut in financiële problemen komen? Feit is dat de lokale besturen er stevig armer op geworden zijn.
En premier Leterme beweert dat de staatsgarantie aan de bad bank uit de Dexia groep niets kost en zelfs geld gaat opbrengen.
Maar wie gelooft die mensen nog? Die vraag is nu meer op zijn plaats dan ooit!

Dien klacht in tegen Dexia en de Gemeentelijke Holding!

Laat daarom dit artikel een oproep tot actie zijn. De bestuurders van Dexia en de Gemeentelijke Holding moeten ter verantwoording geroepen worden. Een stevig ‘J’accuse’ is hier op zijn plaats.

U kan als burger er zelf voor zorgen dat de doofpotoperaties niet werken. Neem deel aan de actie “J’accuse” en leg klacht neer namens uw gemeente voor oplichting. U kan, als inwoner van uw gemeente, zelf klacht indienen tegen de misdrijven waarvan uw gemeente schade heeft ondervonden. Het gemeentedecreet voorziet de mogelijkheid aan inwoners om namens hun gemeente in rechte op te treden, wanneer het stadsbestuur blijft stilzitten. Een ontwerp van klacht vindt u hier.

Met de actie J’accuse willen we dat in zoveel mogelijk gemeentes klacht wordt neergelegd door de inwoners. Een ontwerp van klacht vindt u hier. U kan hier zelf mee langs het politiekantoor in uw buurt gaan. Nog beter is een J’accuse-manifestatie te organiseren, waarbij inwoners collectief klacht gaan neerleggen in uw gemeente. Wie mee wil werken of deelnemen, kan zich aanmelden op onze Facebook-pagina of een mailtje sturen naar Jaccuse2011@gmail.com.
U bent degene die de rekening gepresenteerd krijgt. Genoeg reden om diegenen die deze rekening veroorzaakt hebben ter verantwoording te roepen.

Want dit is niet zomaar een ongelukje, maar wel een misdrijf. Het zakenmodel van Dexia leek nog het meest op een Ponzi- of pyramidespel. Lange termijnleningen werden slechts in beperkte mate met spaargelden gefinancierd, maar wel met bij andere banken op korte termijn geleend geld. Dit werkt zolang het lukt om dat krediet te krijgen, maar bankieren en gokken blijken dan ook niet veel meer te verschillen.
De financiële wetgeving stelt het “door misbruik te maken van de zwakheid of onwetendheid van anderen, transacties in financiële instrumenten uitvoeren tegen een prijs of onder voorwaarden die klaarblijkelijk niet in verhouding staan tot de reële waarde van deze instrumenten” met oplichting gelijk. Wie in de raad van beheer van Dexia zat en ondertussen de gemeentes aanzette om nog meer aandelen te kopen, desnoods met geleend geld, heeft hier iets uit te leggen. Zelfs al was het met de beste intenties, wat de wet betreft blijft dit oplichting.

Een gerechtelijk onderzoek hiernaar wil nog niet zeggen dat alle verantwoordelijken aangesproken worden, maar zet wel de druk op de ketel door doofpotoperaties onmogelijk te maken. Het zet onze politici aan om de augiastal volledig uit te keren en eindelijk werk te maken van een functionerende controle op ons financieel systeem.

Natuurlijk zullen verschillende betrokkenen serieus hun best gedaan hebben om de problemen op te lossen. Niet elke politicus of bankier moet met pek en veren overladen worden. Maar wie mee aan de wieg stond van een extra staatsschuld van ettelijke miljarden euro, mag het wel eens deftig komen uitleggen. Dat hun claim op onschuld  niet op hun woord geloofd wordt, maar gestaafd moet worden met volledige openbaarmaking van interne documenten en onafhankelijk onderzoek, lijkt mij vrij evident.
En dat niemand schuld noch fout treft, dat gelooft geen mens. Als dat zo zou zijn, dan is er zeker een acuut probleem met het beheer van ons financieel systeem. Opnieuw een reden voor onderzoek en niet om de potjes gedekt te houden.

take down
the paywall
steun ons nu!