Het ‘Jaarboek 2013 Armoede en Sociale Uitsluiting‘ (OASES U-Antwerpen) legt uit waarom iemand als de Antwerpse schepen van sociale zaken en OCMW-voorzitster Liesbeth Homans (N-VA) er niet voor terugschrikt om in de media te liegen met zogenaamd straffe voorbeelden (zie hierover voorgaand blogbericht).

Homans “framet” de beeldvorming van het OCMW en haar meest kwetsbare klanten (migranten, vluchtelingen, illegalen) om de geesten rijp te maken voor een extreem-rechtse asociale politiek.  Het Jaarboek 2013 schrijft:

“Het draagvlak voor de sociale zekerheid wordt voortdurend gesmeed (en afgebroken) in het vuur van het maatschappelijke debat. Door het gebruik van concrete voorbeelden ‘framen’ opiniemakers de beeldvorming rond de sociale zekerheid. Wie het stereotype van de werkloze profiteur oproept, activeert uiteraard heel andere opvattingen dan wie het verhaal vertelt van een jong gezin dat dankzij een werkloosheidsuitkering het hoofd boven water weet te houden tijdens een moeilijke economische episode. Op deze wijze pogen vertegenwoordigers van verschillende belangengroepen de publieke opinie aan hun kant te krijgen en een draagvlak te creëren voor hun particulier visie. (…)”

“Draagvlak dient dan al te vaak als alibi voor beleidsmakers die de politieke daadkracht missen om beleidsmaatregelen te treffen die bepaalde belangengroepen tegen de haren strijken.(…)” 

“De gegevens van het IPSO-onderzoek spreken de idee van een crisis van de principes van de welvaartstaat tegen (*)  (…)” 

“Onderzoek toont aan dat genereuze en universele welvaartsstaten, waar een omvangrijk deel van de bevolking mee geniet van de baten van de sociale zekerheid een grote mate van steun zullen genieten. Selectieve en residuele verzorgingsstaten zouden daarentegen ‘gestraft’ worden met legitimiteitsproblemen.”

(*) Het IPSO-verkiezingsonderzoek waarover het Jaarrapport rapporteert, werd uitgevoerd in 2010 met een toevalssteekproef bij 711 Vlaamse kiezers, die door een persoonlijk interview werden bevraagd.

Resultaten van het IPSO-onderzoek:

• Een overgrote meerderheid (meer dan 80 procent) van de Vlamingen beschouwt de huidige economische ongelijkheden als onwenselijk en er bestaat een relatieve eensgezindheid dat inkomensherverdeling, een cruciaal principe is van de sociale zekerheid.
• Een overgrote meerderheid (80 procent) van de Vlamingen is tegen marktwerking in de verzorgingsstaat.
• 70 procent van de Vlamingen is  akkoord dat onze verzorgingsstaat het beste systeem is om het welzijn van iedereen te garanderen.