De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

It’s better to burn out than to fade away

It’s better to burn out than to fade away

zaterdag 13 juli 2019 23:06
Spread the love

Je hoort het tussendoor, zonder dat je er al te veel aandacht aan schenkt. En dan, ineens boem!, zit je er middenin. Soms voel ik me, dankzij de radio en de krant, als een voyeuristische passant bij de gebeurtenissen in ons land. Neem nu de Griekse tragedie die zich deze week voltrok; het was er weer eentje om duimen en vingers bij af te likken. Van dat spul waar topseries van gemaakt worden.
Het begon nochtans allemaal tamelijk banaal, onschuldig bijna, iemand die vanuit het niets opdook, en enkele keren zachtjes pofte als fopvuurwerk. Maar net toen iedereen dacht dat het schouwspel erop zat en alweer indommelde, ontpopte deze figuur zich verrassenderwijs ineens tot een onvervalste vuurpijl die het hele hemelgewelf een vol ogenblik lang als een fontein liet oplichten. En daarna was hij pleite.
Zou Kris van Dijck een fan zijn van Neil Young?

Gedurende een hele week was de N-VA’er niet uit het nieuws weg te slaan, de week die de mooiste uit zijn carrière had moeten worden. Maar het mocht niet zijn.
Het begon enkele dagen eerder, toen ik onderweg met de wagen naar het werk hoorde hoe de kersverse, Vlaamse parlementsvoorzitter dronken op een stilstaande aanhangwagen was ingereden. Daarna zou blijken dat hij even daarvoor, in het dorpscafé Plexat in Dessel, de gemeente waar hij burgemeester is, gefilmd werd terwijl hij een weinig memorabele versie van ‘My Way’ van Frank Sinatra ten gehore bracht.

Gisteren probeerden ze Van Dijck in De Ochtend op Radio 1 voor commentaar te strikken, maar de man bleek te druk in de weer met het voorbereiden van zijn 11 juli-toespraak die hij even later moest geven. Begrijpelijk, want wat hijzelf minimaliserend een glaasje teveel had genoemd, bleken ruim tien glazen en aangezien hij niet van plan was om op te stappen, werd er op zijn minst een spijtbetuiging verwacht.
Hoewel buiten de wil van Van Dijck om, overtrof het schouwspel alle verwachtingen.

Journalist Stefan Lambrechts van P-magazine vond er namelijk niet beter op dan middenin Van Dijck’s speech een digitale nieuwsbrief te presenteren met als ronkende kop: ‘Vlaams parlementvoorzitter betaalde meisje van plezier met uw centen.’ Nieuws dat naar verluidt al wekenlang in de wandelgangen van de media rondgefluisterd maar stilgehouden werd uit respect voor ’s mans privéleven.
GSM’s begonnen te trillen in handtassen en broekzakken en ineens stonden de toehoorders verbluft naar hun mobieltje te staren. Ja, dat is de tijd waarin we leven: politici en mediamensen blijken collectief geabonneerd op de nieuwsbrief van P-magazine.

Volgens Lambrechts, schrijver van het onthullende artikel en hoofdredacteur van P, was het tijdstip van publicatie puur toeval. De info werd hem vier weken eerder vanuit politieke hoek toegestopt, en het tijdrovende checken van de feiten had hem tot woensdagavond gekost. En toen hij donderdagmiddag eindelijk publiceerde, was de journalist eventjes uit het oog verloren dat Van Dijck op precies hetzelfde ogenblik zijn speech gaf.

Wat er ook van zij, publiekelijk maakt het niet meer uit of Van Dijck nu schuldig is of niet. P-magazine heeft de man, door het artikel op dat ogenblik te verspreiden, open en bloot aan de schandpaal genageld.
In het stuk wordt melding gemaakt van een minnares, een dame van lichte zeden, toevallig ooit ook nog eens een P-model (!) die via fraude aan een officiële uitkering probeerde te komen, iets waarvoor Van Dijck gebruik zou gemaakt hebben van zijn goeie contacten met toenmalig minister van Werk Kris Peeters. De feiten speelden zich ongeveer vijf jaar geleden af.
Door het nieuws net nu uit te brengen, terwijl alle ogen in Vlaanderen op Van Dijck gericht waren, was het effect catastrofaal voor de man. Zo’n wrede nederlaag; ik zou het mijn grootste vijand niet toewensen. Overigens wordt niet alleen Van Dijck maar ook zijn familie, zijn vrienden en alle inwoners van de gemeente Dessel hierdoor getroffen.
En zo zit zijn carrière als voorzitter van het Vlaams Parlement van de N-VA’er er na drie weken weeral op.

Kortom, alles is voorhanden voor een wervelende, spannende tragikomedie met als hoofdingrediënten afpersing, machtsmisbruik, bedrog en sensatie. Maar ook de liefde is volop present, met de mogelijkheid tot meerdere perverse en wellustige scene’s en dat allemaal badinerend in flink wat situatiehumor. Daarnaast dient er zich een kans aan op een uitstekende soundtrack.

Ziehier Vlaamse gebroeders Coen: een compleet scenario dat zomaar aangeboden wordt. Nog wat vijlen hier en daar, en draaien maar!

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!