Nieuws, Wereld, Samenleving, Politiek, België, Lokaal, Antwerpen - StampMedia

Israël viert, Palestijnen rouwen

Israël vierde zijn 70ste verjaardag en de verhuis van de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem, een plaats die heilig is voor zowel moslims, christenen als Joden. Bij de Palestijnen in de Gaza-strook was er geen reden tot feest. Maandag 14 mei greep het Israëlische leger hardhandig in bij Palestijnse protesten. Er vielen meer dan 60 doden en 2.700 gewonden. Één van de slachtoffers is de broer van een Palestijn die in Antwerpen gedagvaard wordt voor de solidariteitsmanifestatie in 2014. Mark De Quidt, die de zaak opvolgt, geeft zijn mening.

dinsdag 22 mei 2018 14:27

Spread the love

Activist De Quidt nam deel aan de driedaagse rouw, van maandag tot woensdag. Palestijnen van over heel België, Duitsland en zelfs Zweden waren aanwezig om hun steun te betuigen. “Het was erg emotioneel”, vertelt De Quidt. “Zowel de berichten over de talloze doden en gewonden, als de erg warme solidariteit van overal. Mannen omhelsden elkaar langdurig, vaak met tranen in de ogen.”

Sommige Palestijnen reageerden erg verrast op De Quidts aanwezigheid als niet-Palestijn zijnde. “Ze vroegen me of ik familie had in Gaza, of ik er ooit op reis was geweest.” Andere Palestijnen legden dan uit dat er niet-Palestijnen waren die solidair waren en protestmanifestaties organiseerden. “Het was pijnlijk te ervaren dat heel wat Palestijnen verrast zijn door de solidariteit, ze hebben blijkbaar vooral ervaring met Europeanen die achter Israël staan.”

Media

Toen De Quidt na de rouwdag thuis de nieuwsuitzendingen bekeek van die dag, kreeg hij het gevoel dat hij terechtgekomen was in een compleet andere wereld: “Eerst zit je te rouwen met mensen en zie je mensen die opkomen voor hun rechten en dan kom je ’s avonds terecht in een uitzending als De Afspraak. Ik hoor Rudi Vranckx praten over hoe ‘elke kant zijn eigen narratief heeft’ en een Brigitte Herremans die blijft steken bij Israëlitische propaganda en verkondigt dat Hamas terroristen zijn die de bevolking van Gaza manipuleren.”

De Quidt zucht: “Waarom kunnen die niet eenvoudig zeggen dat hier een verschrikkelijke kolonisatie bezig is, al 70 jaar. Wij noemden het verzet tijdens WOII toch ook geen terroristen, waarom doen we dat wel met Palestijnen die zich verzetten.”

De Quidt vindt dat Rudi Vranckx goede reportages maakt, maar dat hij blijft steken in zijn analyse: “Natuurlijk heeft de kolonisator Israël zijn eigen narratief, zijn eigen verhaal. Had Hitler geen eigen verhaal? Had het apartheidsregime in Zuid-Afrika geen eigen verhaal? Had België in Congo geen eigen verhaal?”

De Quidt en de Palestijnse man, die veroordeeld werd in 2014, kennen elkaar sinds de manifestatie in juli 2014 tegen de Israëlische bombardementen op Gaza. De Quidt was toen één van de organisatoren, de Palestijnse man één van de sprekers. Beiden werden, samen met een mede-organisator, gedagvaard voor de rechtbank wegens het ‘oproepen tot genocide van de Antwerpse Joden’.

Aanleiding

Tijdens de manifestatie werd een spreker gefilmd. Na de spreker draaide de camera naar de aanwezigen, waar een militante groep slogans scandeerde, waaronder “Khaybar, khaybar, ya yahood”. De camera draaide vervolgens terug naar het podium, waar de Palestijnse man, die op dat moment aan het woord was, nog even de slogan meeriep voor hij zijn eigen tekst bracht.

Daags na de manifestatie ging Michael Freilich in Joods Actueel op het internet te keer tegen de slogan. Twee dagen later legt het Forum van Joodse Organisaties een klacht neer.

De Quidt reageert fel: “Deze klacht, oproepen tot Jodenhaat en zelfs genocide van de Antwerpse Joden, is volledig uit de lucht gegrepen. De hele manifestatie was gericht tegen het Israëlische regime dat Gaza aan het bombarderen was. Op dergelijke manifestaties wordt vaak “Khaybar, khaybar, ya yahood” geroepen, een soort van “We shall overcome” van Palestijnen.

In de Palestijnse context wordt met yahood het Israëlisch regime bedoeld, dat zichzelf voortdurend Joods noemt: Joodse staat, Joodse kolonist, Joods leger en ga zo maar verder.” De Quidt sprak onlangs over de slogan en de klacht met Ilan Pappé, de Israëlische professor bekend om zijn kritische boeken over Israël. Toen Pappé de slogan hoorde, reageerde hij onmiddellijk: “Palestijnen verwijzen met yahood naar de Israëlische kolonist. Je kan daar niets anders uit afleiden.”

Antisemitisme vs antizionisme

“Dit is niet de eerste keer dat zionisten de slogan verdraaien”, vervolgt De Quidt. “Zionisten voeren een hardnekkige campagne om kritiek op Israël voor te stellen als anti-semitisme of Jodenhaat. Denk aan het eredoctoraat van Ken Loach, de maker van sociale films. Ook hij kreeg te horen dat hij anti-semiet was.”

Tot zijn verbazing stelde De Quidt vast dat het parket in 2014 de verdraaiing van de Antwerpse Israël-lobby volgde, en dat de rechtbank in eerste aanleg de slogan veroordeelde. Beide organisatoren werden vrij gesproken, omdat er geen beelden waren dat ze de slogan geroepen hadden.

De Palestijn werd veroordeeld tot zes maanden. Het ontlokte bij de dossierbeheerder van UNIA zelfs de reactie dat deze uitspraak kromspraak was: “We kennen de campagne van de verdedigers van de Israëlische kolonie om kritiek op Israël en kritiek op het zionisme, de ideologie achter de kolonisering, gelijk te stellen aan Jodenhaat: anti-zionisme zou gelijk staan aan anti-semitisme. Een verschrikkelijke uitspraak. Wie zich verzet tegen Israël, verzet zich tegen kolonisering, tegen apartheid, tegen racisme en is dus volledig tegengesteld aan het racistisch anti-semitisme. Het is erg pijnlijk vast te stellen dat parket, rechtbank en ook sommige politici deze grote propaganda-leugen van Israël overnemen.”

De Palestijnse veroordeelde is in beroep gegaan. De zaak is deze week donderdag voorgekomen, maar werd echter uitgesteld tot donderdag 21 februari 2019 wegens een ander zwaarder dossier.