De Verenigde Arabische Emiraten (VAE) en Israël waren nooit in oorlog met elkaar. Er waren geen diplomatieke betrekkingen tussen beide landen omdat de Arabische landen zich sinds 1948 verzetten tegen de etnische zuivering en bezetting van de Palestijnse gebieden.
De vijand van mijn vijand is mijn vriend
De huidige kroonprins van de Verenigde Arabische Emiraten is sterk gekant tegen het Moslim Broederschap en tegen de invloed van Iran in het Midden-Oosten. Gemeenschappelijke vijanden worden vrienden zegt men dan. Mensenrechten en internationaal recht staan bij geen van die nieuwe vrienden (of hun vijanden) hoog op de prioriteitenlijst. Een generaal van de Emiraten sprak zelfs over het broederschap tussen de VS, Israël en de VAE.
Het mogelijke einde van het Trump tijdperk maakte dat velen een versnelling hoger schakelen in hun pogingen om Iran te isoleren. De sabotage van verschillende Iraanse projecten wordt toegewezen aan Israël. De VAE zullen er niet rouwig om zijn. De samenwerking van Israël met de Arabische Emiraten lijkt het meest openlijk aanwezig in het door oorlog verscheurde Jemen. Het zal nog tientallen jaren duren eer hier transparant over zal worden gecommuniceerd.
In de Israëlische pers zijn er wel al verschillende artikels verschenen over de betrokkenheid van de Israëlische geheime dienst in Jemen, de samenwerkingen tussen de beide legers en ook de verkoop van wapens, drones en militaire technologie aan de Arabische Emiraten komen regelmatig in de Israëlische pers.
De Emiraten hebben geen mededogen met de uitgehongerde bevolking in Jemen, ze geven dan ook niets om de onderdrukte Palestijnen en kopen graag de Israëlische militaire expertise, ontwikkeld en getest op een weerloze Palestijnse burgerbevolking.
Israël wil vrede met iedereen behalve met Palestijnen
De Palestijnse burgers zijn keer op keer de dupe van spelletjes tussen externe spelers die over hun lot en leven beslissen. Vrede op basis van een tweestatenoplossing, op de grenzen van 1967, was al aangeboden door de Arabische Liga en zou dus normalisatie zijn met alle Arabische landen.
Maar Israël zal de bezette Palestijnse gebieden niet opgeven en nooit gelijke rechten toekennen aan alle inwoners van de gebieden die ze controleert. Annexatie uitstellen is een no-brainer, daar moet Israël zelfs niet over nadenken. Het gebied controleert ze toch al, het zou maar een nieuwe naam zijn voor de realiteit die Israël er elke dag creëert.
Uitstel van executie
Na de kritische uitlatingen van vele regeringsleiders was het ook niet opportuun deze strategie nu uit te voeren. Iedereen haalt dan ook opgelucht adem dat de eventuele sancties niet nodig zullen zijn. Dit heeft tot gevolg dat Europa haar invloed op het internationale terrein snel verliest. De Europese Unie wordt gedegradeerd tot geldschieter voor humanitaire projecten zonder dat ze politieke impact hebben. De V.S. steunt Israël maar draagt geen geld bij en de EU betaalt voor de slachtoffers van hun wanbeleid.
Relaties tussen VAE en Israël worden genormaliseerd
Normaliseren zou moeten inhouden dat Israël mensenrechten en internationaal recht respecteert en in ruil daarvoor meer toegang krijgt tot handelsakkoorden en diplomatieke erkenning. Het enige wat er echt wordt ‘genormaliseerd’ is het Israëlische apartheidsregime. Een regime dat het normaal vindt om 2 miljoen mensen in de Gazastrook op te sluiten en te bombarderen en dat doorgaat met het creëren van exclusieve joodse wijken op gestolen Palestijnse gronden in de Westbank en de Syrische Golanhoogte.
Het nieuwe normaal
Bewijs is het feit dat, wanneer een Israëlische bom huizen en een Palestijnse school in de Gazastrook beschadigde en een jonge Palestijnse moeder in haar huis vermoord werd in Jenin, dit zelfs het nieuws niet meer haalt. Het is het nieuwe normaal.
Waarheid, internationaal recht, rechtvaardigheid of menselijkheid spelen geen rol in het internationale spel dat er in het Midden-Oosten wordt gespeeld. Het is een voorbode voor een zeer zwarte toekomst waarin terroristische en dictatoriale regimes de internationale politiek bepalen.
