Khirbet
al-Tawil is een klein dorpje op de Westelijke Jordaanoever, tussen de
Palestijnse stad Aqraba en de Israëlische nederzetting Gittit. Er
wonen zo’n 250 mensen. Het dorp maakt deel uit van de zogenaamde zone
C.
Met zone C worden de gebieden bedoeld die nog steeds volledig
onder het bestuur van het Israëlische bezettingsleger vallen. Deze
Zone C omvat 60 procent van de bezette Westelijke Jordaanoever.,
In deze
gebieden wordt regelmatig Palestijnse infrastructuur vernietigd onder
druk van illegale Israëlische koloniale nederzettingen die zich
willen uitbreiden. De Palestijnse bewoners missen daardoor cruciale
kansen op sociale en economische ontwikkeling.
In 2007 heeft
het Belgische Ontwikkelingsagentschap in het dorp Khirbet al-Tawil
een elektriciteitsnet aangelegd om de inwoners van broodnodige stroom
te voorzien. Voor het project werden de nodige bouwvergunningen
aangevraagd, maar Israël weigert systematisch om die vergunningen
toe te staan.
Doelbewust beleid
Deze vergunningen zijn een formele eis van het
Israëlische bezettingsleger, maar missen elke
internationaalrechterlijke grond. Israël heeft als bezettende
militaire macht immers geen enkele bevoegdheid over de bezette
gebieden.
Israël
weigert meer dan 95 procent van alle aanvragen voor bouwvergunningen
voor Palestijnse doeleinden. Deze zogenaamd administratieve aanpak
verbergt een beleid dat er enerzijds is op gericht alle Palestijnse
pogingen om een waardig sociaal en economisch leven op te bouwen
in voortdurende onzekerheid te houden. Dat weerhoudt
privé-investeerders er tevens van om zich aan te sluiten bij projecten die
door Europese en andere ontwikelingsorganisaties worden gefinancierd.
Anderzijds
heeft deze aanpak de bedoeling elke mogelijke hinderpaal voor de
uitbreiding van koloniale nederzettingen uit de weg te ruimen. Ook in
dit specifieke geval is de echte reden de nabijheid van een koloniale nederzetting, die niet wil dat de Palestijnse bevolking in het nabije
dorpje een leefbare situatie creëert. De boodschap is dat ze
beter vertrekken.
EU financiert schade van bezetting
Deze aanpak
zorgt er bovendien voor dat de kosten voor de voortdurende beschadigingen
in de bezette gebieden stelselmatig op de EU worden afgewimpeld. Als
bezettingsmacht is Israël nochtans zelf verantwoordelijk voor het
herstellen en betalen van de door de bezetting aangerichte schade.
De meeste
hulporganisaties gaan daarom verder met hun projecten zonder de door
Israël geëiste maar bijna nooit toegestane vergunning. Ook dit
project werd zo gebouwd. Het kreeg daarom een sloopbevel, een eerste
keer in 2008 en een tweede keer in maart 2014. Deze zomer volgde
diplomatieke druk van het Belgische Consulaat in Oost-Jeruzalem en de
Belgische ambassade in Tel Aviv. Die druk heeft niet kunnen vermijden
dat het maandagochtend 29 september 2014 dan toch zover gekomen is.
“Tussen
6.15 en 8.30 uur lokale tijd vernielde het Israëlische leger de ruim
4,5 km elektrische kabel en ongeveer 70 elektriciteitsmasten. De
masten werden vervolgens in stukken gezaagd om te vermijden dat ze
zouden hergebruikt worden. Het hele dorp zit sindsdien zonder stroom.
Herders kunnen de kaas en yoghurt die ze produceren niet meer koelen
en verliezen dus meteen ook hun inkomen”, aldus de
dorpsleider van Khirbet al-Tawil, Bassam Akher.
Woensdagochtend 1 oktober 2014
hebben de dorpelingen op eigen houtje geprobeerd om de verwoeste
infrastructuur terug op te bouwen. Maar het Israëlische leger was
meteen opnieuw ter plaatse en maakte zo een einde aan de
herstelwerken.
Palestijnse dakloosheid neemt toe
Uit het Oxfam-rapport Failing To Make The
Grade, bleek vorig jaar al dat Israël ondanks de sterke uitspraken van de
EU gewoon verder gaat met de vernielingen. Tussen begin januari en
eind augustus van 2014 zijn zelfs 10 procent méér mensen dakloos
geworden door de vernielingen dan in dezelfde periode in 2013. Het
gaat om 823 mensen, waarvan 448 kinderen.
Een ander Belgisch project, de
speeltuin van een kleuterschooltje in het dorpje Al-Aqaba, dreigt
eveneens vernield te worden. Nu ook projecten gebouwd met Belgisch
belastinggeld getroffen worden, kunnen Belgische politici niet langer
zwijgen, vindt Oxfam.
“Parlementaire vragen
tonen telkens weer aan dat België geen echt beleid heeft om de
vernielingen van onze projecten tegen te gaan. Het is hoog tijd dat
de Belgische regering de vernielingen publiek veroordeelt en
tegelijkertijd een schadevergoeding eist voor de opgelopen schade”,
zegt Koen De Groof, beleidsmedewerker voor de Bezette Palestijnse
Gebieden bij Oxfam-Solidariteit.
Het is de
eerste keer dat Israël een Belgisch project afbreekt. Oxfam, dat de
vernielingen op de voet volgt, vraagt de Belgische regering met
aandrang om de acties van het Israëlisch bezettingsleger in
Palestina publiek te veroordelen en schadevergoeding te eisen.
