‘Het zionistische project Israël, etnisch zuiver, of binationaal gidsland’. Dat is de titel van mijn eerste boek. Een boek over de kwestie-Palestina en over Israël. Een thema waar sommige academici met een grote boog omheengaan, en de media vaak half of verkeerd over informeren.

Is het beloofde land niet eerder een gestolen land? Trumps Deal of the Century luidt de doodsklok over de tweestatenoplossing en het Palestijnse recht op zelfbeschikking. Mijn boek laat zien dat de deal geen lang leven beschoren is, en draagt interessante alternatieven aan.

Het boek schuift opties naar voren die een einde kunnen maken aan meer dan zeventig jaar rechteloosheid en steen des aanstoots in het Midden-Oosten en in de moslimwereld. Uitgeverij Aspekt van Dr. Perry Pierik in het Nederlandse Soesterberg, die ook het boek uitgaf van mijn Nederlandse vriend Egbert Talens ‘Een bijzondere relatie. Het conflict Israël-Palestina nader bekeken, 1897-1993’, wilde mijn boek “graag” uitgeven, maar legde het ondernemersricico 100% bij de auteur: een investering van €2.500, 50% bij tekenen contract, plus €400 voor de opmaak.

Het is daarom dat ik het boek zélf uitgeef, en daarbij de hulp inroep van mijn lezerspubliek, in de vorm van vooruitbestellingen. Mijn manuscript is gereed en wordt op dit ogenblik buiten de deur nagelezen. Het boek komt naar verwachting juni dit jaar op de markt als tenminste 50 van mijn lezers bereid zijn het vóór publicatie te bestellen. Met de opbrengst beschik ik over een voorschot op de kosten van een professionele vormgever, redacteur, illustrator, en druk- en distributiekosten. De response geeft mij ook inzicht in de kans op succes voor het boek. Concreet vraag ik mijn lezers:

• €30 per boek over te schrijven op mijn speciale rekening BE91 9733 8390 1176 ten name van Paul Lookman, Beringen (België)
• mij vervolgens hun adresgegevens en verzendingsvoorkeur door te mailen naar paul-robert@telenet.be

In ruil krijgen zij direct na verschijning een gesigneerd exemplaar, verzonden naar hun adres of naar het dichtstbijzijnde BPost afhaalpunt of PostNL locatie, plus een jaar lang gratis kwartaalupdates over het thema per e-mail, geheel exclusief voor de voortrekkers van mijn project.

Krijg ik geen 50 vooruitbestellingen, dan laat ik het boek niet verschijnen en krijgt een ieder zijn vooruitbetaling terug. Dat is beloofd. Maar gegeven de actualiteit en belang van het onderwerp ben ik ervan overtuigd dat mijn boek er komt. Mijn streefdoel is €1.500 op te halen. Het is een type mini-crowdfunding, waarbij het publiek ervoor zorgt dat mijn project gerealiseerd kan worden.

Op ‘Geopolitiek in context’ wordt in de rechter kolom een item geplaatst waarop de financiële stand wordt gepubliceerd. Zo kan een ieder volgen hoe ver de voorfinanciering gevorderd is. Hieronder alvast een fragment uit hoofdstuk 11, Stuurt Israël aan op zijn eigen ondergang?

“Na het afspringen van de onderhandelingen in 2010 verklaarden Israëlische intellectuelen dat verder de éénstaatoplossing centraal moest staan. Het meest klemmende probleem voor de Palestijnen was immers niet zozeer een eigen staat, maar het gebrek aan mensen- en politieke rechten. De wereld kent vele etnische groepen zonder eigen staat, maar de Palestijnen zijn het enige volk zonder burgerrechten. Om werk te maken van een éénstaatoplossing zou Israël een diepgaand maatschappelijk debat moeten organiseren. De Israëli’s zouden moeten beseffen dat zij niet moeten kiezen tussen twee staten of de status quo, maar tussen een gezamenlijke staat of etnische opdeling.

Maar dan rijst het dilemma van het ontstaan van een groot segment niet-Joden in Israël, en komt het Groot-Israël van Moshe Dayan in het gedrang. Aan de vooravond van de Zesdaagse Oorlog van 1967 verklaarde die: “Wij hebben geen invasieplannen. Ons enige doel is de opzet van de Arabische legers om Israël binnen te vallen te verhinderen’. Maar na de Blitzkrieg zei hij: De Gazastrook is van Israël, en stappen zullen worden ondernomen om deze tot een deel van dit land [Israël] te maken. De grenzen van 1948 hebben afgedaan. De realiteit dwingt tot het erkennen van de kaart van 1967”. En volgens The Times verklaarde Dayan juli 1968 zelfs: “Over de huidige staakt-het-vuren-linies liggen nieuwe in het verschiet. Zij strekken zich uit voorbij Jordanië – misschien tot Libanon en misschien wel tot centraal Syrië”. Aan grote plannen ontbrak het niet.”

Aan u, mijn lezerspubliek, om ervoor te zorgen dat mijn eerste boek kan worden gerealiseerd!

Dit artikel verscheen eerder op Geopolitiek in context. Daar is ook een afbeelding van het voorlopig ontwerp van het cover van het boek te zien.