Waarom kunnen ze het zo moeilijk opbrengen om jonge islamitische intellectuelen die bij ons meer en meer voorkomen en hun eigen gemeenschap in heel interessante zin ‘sturen’, niet iets meer in de kijken te plaatsen?

Het lijkt een haast ziekelijk etnocentrisme om ‘wat niet gaat’ bij de moslims continu in de verf te zetten of naar dubbele agenda’s te zoeken bij wie dan wel volledig beantwoordt aan de criteria van de westerse moderniteit en tegelijk nog praktiserend moslim wenst te blijven?

Dit is de bedenking die ik me maakte toen ik op 7 oktober in een zaal zat in Amsterdam waar Amerikaanse, Nederlandse en Britse niet-islamitische sprekers hun analyse brachten over de Gülen-beweging, voor een heel aandachtig, talrijk opgekomen publiek.

Enkele sprekers stelden eerst de kern van het gedachtegoed voor van Fethullah Gülen, een Turkse denker, voormalige ‘hoca’ (imam), die momenteel in de VS leeft en aan de basis ligt van de Gülen-beweging.

Zijn boodschap, zo zegden de sprekers, luidt: het is de ‘hizmet’, inzet voor mens en samenleving, die de ware opdracht is voor moslims. En nog … God laat zich langs twee evenwaardige wegen kennen: de godsdienst en de wetenschap.

Aanhangers worden aangezet om wetenschappelijke richtingen te kiezen aan de universiteiten en wetenschap te bedrijven met eenzelfde ijver als ze de Koran bestuderen.

Ander deel van de boodschap: degelijk, seculier onderwijs, dat is waar moet in geïnvesteerd worden, en Fethullah Gülen roept Turkse ondernemers op om in het onderwijs te investeren, ook in de diaspora, wat hij voorstelt als een diep islamitisch engagement.

Conclusie van al die sprekers: hier staan we voor een belangrijke, het Westen niet vijandig gezinde, moderne islamitische beweging.

Kijk, dat is nu toch eens iets anders dan Sharia4Belgium. Daarenboven heeft de beweging, zeker in de Turkse diaspora, een grote en nog toenemende aanhang.

Dit is ook bij ons het geval: de Lucerna-school, het Intercultureel Dialoog Platform, … en nog meer dan 50 verenigingen die er bij aansluiten.

Als Lucerna dan een zeldzame keer aan bod komt in onze media (ik maak een uitzondering voor DeWereldMorgen.be), dan is het om de lezer te signaleren, op het eind bij wijze van uitsmijter, dat er wel eens ‘een dubbele agenda zou kunnen zijn’, of dat het creationisten zijn, en dat soort zaken.

De realiteit is, dat in hun stuurgroep mensen zitten als Marino Keulen, Josse Vansteenbergen, Mieke Vanhaegendoren, enz. – ik ook trouwens, niet echt de grootste islamitische fundamentalisten. Maar toch … het is Sharia4Belgium dat de media haalt.

En dan maar enquêtes organiseren en programma’s brengen over … de oorzaken van die islamofobie en van die xenofobie bij ons.

En zeggen dat er, zoals de Gülen-beweging, vandaag al meerdere  bewegingen zijn in Europa, die fundamenteel op moderniteit gebaseerd zijn en een grote aanhang hebben: de Ismaëlieten bijvoorbeeld, of de mensen die steevast de conferenties gaan volgen van iemand als Rachied Benzine. En anderen …

Daar moest ik dus allemaal aan denken tijdens de studiedag over de Gülen-beweging in Amsterdam en op de terugweg naar Brussel. Onze media slagen erin om pluralistisch ingestelde, intellectuele islamitische bewegingen dood te zwijgen, of er achterdocht rond te zaaien.

Terwijl ze zich vaak koesteren in het ‘upgraden’ van curieuze typen, die inderdaad extreem denken, maar… in alle geval niet uitblinken, ook niet in hun eigen kringen, als intellectuele hoogvliegers. Meestal hebben ze ook maar een beperkte aanhang.

Heb ik kritiek op onze media in deze zaak? Ja, en zelfs zeer zware kritiek. Sommigen zoeken er immers iets te veel in wat eigenlijk hun eigen luie blindheid is: het bewijs dat het niet goed gaat met de islam bij ons.

En tegelijk beweren ze objectief te informeren. Welnu, zij falen dus als media, in het becommentariëren van wat nochtans een heel belangrijk, maar complex maatschappelijk gebeuren is.