De
47-jarige journalist Kenji Goto werd vermoord door onthoofding. Dat
bevestigt IS in een persmededeling. De terreurorganisatie gaf ook een video vrij
waarop beelden van een onthoofd persoon te zien zijn. De Japanse
eerste minister Shinzo Abe beloofde de humanitaire hulp van 200
miljoen dollar – grotendeels voedsel en geneesmiddelen – aan het
Midden-Oosten nog op te drijven. “Ik voel intense verontwaardiging
over deze uitermate wrede en verachtelijke daad van terrorisme.”

De
onthoofding van Kenji Goto volgt een week op de onthoofding van zijn
42-jarige medegijzelaar Haruna Yukawa. “Ik zal deze terroristen
nooit vergeven”, verklaarde de eerste minister nog. De gemaskerde
terrorist die Goto’s onthoofding aankondigde heeft hetzelfde Britse
accent als de persoon in vorige videoboodschappen. Het gaat dus waarschijnlijk om steeds dezelfde persoon.

Kenji Goto wilde zijn collega bevrijden

Journalist
Goto, een ervaren oorlogscorrespondent sinds 1996, was eind oktober
2014 ergens in Syrië opgepakt door IS tijdens een poging om de
vrijlating van zijn collega Haruna Yukawa te onderhandelen. Op 25 oktober 2014
heeft hij voor het laatst een bericht verzonden dat hij veilig en wel
in Syrië was. Goto laat een dochter na uit een vorig huwelijk en zijn
echtgenote is in zijn afwezigheid bevallen van een dochter in oktober
2014.

Verontwaardiging
over zoveel haat en wreedheid is vanzelfsprekend. De westerse
verontwaardiging over de misdaden van IS zou echter veel aan internationale geloofwaardigheid winnen als ze zou gepaard gaan met een even sterke
veroordeling van dezelfde misdaden door die andere IS, de Islamic
State of Saudi-Arabia of ISSA.

Hoe erg de wandaden van IS ook zijn, die van ISSA zijn identiek, veel talrijker en al aan de gang sinds 1932, het jaar dat het koninkrijk werd opgericht. Een unanieme veroordeling van IS én ISSA door de media zou een gepast eerbetoon zijn aan overleden collega journalist Kenji Goto.

Een feodale, middeleeuwse dictatuur

ISSA is een feodale dictatuur
die godsdienst misbruikt als instrument om de macht van een middeleeuwse
dynastie in stand te houden. Miljoenen oprechte, vreedzame moslims die dit regime in Saoedi-Arabië misprijzen, kunnen veel beter en met meer recht van spreken dan eender welk westers observator uitleggen waarom dit walgelijke regime de naam ‘islamitisch’ niet verdient.

Wat
wij hier kunnen doen is nogmaals de westerse leiders veroordelen en ter verantwoording roepen die
nog maar pas de ISSA met een bezoek hebben geëerd, ter gelegenheid
van het overlijden van de despoot van hun keuze, koning Abdullah.

Er
is niets nieuws onder de zon. Zelfs behoudsgezinde
media erkennen al lang de schizofrene hypocrisie van de VS en de EU
over het regime van Saoedi-Arabië.
Op
14 oktober 2014 – korte tijd na de eerste onthoofdingen door IS van twee
Amerikaanse journalisten – publiceerde het Amerikaanse
weekblad Newsweek nog een reportage van journaliste Janine Giovanni over
onthoofdingen in ISSA onder de veelzeggende titel: “Wat
onthoofdingen betreft, haalt ISIS het niet van Saoedi-Arabië”.

Pijnlijke literatuur

Haar artikel is pijnlijke literatuur. Saoedi-Arabië heeft geen
strafwetgeving. Straffen worden bepaald en uitgesproken door rechters op basis
van hun eigen interpretaties. Hard om lezen zijn de verhalen
van beulen die anoniem vertellen over hun werk. “De misdadigers krijgen de morgen van hun executie een ontbijt en als ze geluk hebben
een Valium.”

Executies
worden weliswaar op openbare plaatsen gehouden, maar de politie ziet
er op toe dat er geen vreemde pottenkijkers bij zijn, die foto’s of
beelden zouden kunnen nemen. Het regime is zich immers bewust dat dat
geen goede buitenlandse reclame is. Het nemen van foto’s is bijzonder
gevaarlijk, er staan ook zware straffen op.

Executies,
afhakken van ledematen, geselingen en stokslagen gebeuren op
openbare plaatsen, redelijk vroeg om de hitte van de dag voor te
zijn. Executies in de hoofdstad worden op Deera Square
gehouden (ook bekend onder de gruwelijke spotnaam ‘Chop Chop
Square’). Naast voetbal zijn executies de enige vorm van openbaar
entertainment in ISSA.

Volgens
een van de beulen zijn de meeste slachtoffers bij het aankomen op de Square reeds zo verlamd van angst dat ze volledig passief
blijven. Zelf vindt hij zijn werk niet bepaald moeilijk om doen. “Als ik een been moet afhakken, doe ik dat op de plaats waar de autoriteiten me zeggen.” Het
is immers niet hij maar de hand van God die de executie uitvoert.
Dikwijls doen ze het ook van vader op zoon. De laatste jaren heeft het
regime wel meer moeite om nog sollicitanten voor de baan te vinden. 

De
slachtoffers worden geblinddoekt, niet uit humanitaire redenen, maar
om te vermijden dat hij/zij nog een laatste beweging maakt op het
fatale ogenblik. Af en toe gebeurt dat toch, met zware gevolgen. Dat was onder meer het geval in januari 2013 toen de 24-jarige Sri-Lankaanse
nanny Rizana Nafeek voortdurend met haar hoofd zwaaide. Zij stelde
dat de vier maand oude baby voor wiens dood ze werd terdood veroordeeld
was gestikt tijdens het drinken van melk.

Slachtoffers zijn bijna uitsluitend arme mensen

De
meeste kindermeiden in Saoedi-Arabië zijn niet opgeleid, komen rechtstreeks uit een arm
land (de meeste terechtgestelden zijn buitenlanders, meestal
huispersoneel, bouwvakkers, reinigingspersoneel, Saoedische slachtoffers zijn bijna uitsluitend arme mensen). Een groot deel van het vrouwelijk huispersoneel wordt ook zwaar seksueel misbruikt.

In augustus 2014 werd nog een meid geëxecuteerd omdat een baby onder haar hoede was
gestorven, meer dan waarschijnlijk aan een epilepsie-aanval – aan
‘toverij’ volgens de rechter. (In dezelfde periode werd ook een
Saoedische dokter veroordeeld voor het verplegen van een vrouw in
levensgevaar. Hij kwam er goedkoop van af met een gevangenisstraf van
vijf jaar. In Saoedi-Arabië zijn strafmaten wel letterlijk te nemen.)

Na
de executie wordt het onthoofde lichaam nog een aantal uren getoond
van op een verhoog, soms aan een kruis met het hoofd in een plastic
zak er aangehecht. In enkele gevallen laten de autoriteiten het
lichaam tot vier dagen hangen.

Ondanks
de voorbeelden hierboven hebben de meeste terdoodveroordeelden geen
misdaad begaan waarbij personen omkwamen of zwaar geweld werd
aangedaan. De meeste daders worden geëxecuteerd voor overspel,
heiligschennis, tovenarij, banditisme of persoonlijk drugsgebruik.

Volgens mensenrechtenorganisaties als Amnesty International en
Human Rights Watch zijn het zelden grote drugshandelaars die worden
geëxecuteerd, maar “een of andere arme kerel die met hasj wordt
betrapt”. In de zuidelijke provincies dicht bij Jemen, waar de
bevolking minder trouw is aan het regime, worden executies frequent ingezet
als politiek onderdrukkingsmiddel.

Islamic
State says it has beheaded second Japanese hostage Goto

When
It Comes to Beheadings, ISIS Has Nothing Over Saudi Arabia