Tijdens de rondleiding van Fakhri Abu Diab, voorzitter van het volkscomité van Silwan, begreep ik meer en meer de ontreddering en onmacht die er heerst bij de Palestijnen in Oost-Jeruzalem.

Oost-Jeruzalem is een uiterst gecontesteerd gebied in het Israëlisch-Palestijns conflict. Wat we vandaag Oost-Jeruzalem noemen werd in 1967 door Israël veroverd en nadien geannexeerd.

De internationale gemeenschap erkent Oost-Jeruzalem echter niet als Israëlisch territorium. Het is namelijk onrechtmatig bezet gebied. Desalniettemin blijft Israël zijn stadsgrenzen éénzijdig uitbreiden in het gebied.

Te midden van de Arabische wijk Silwan bevindt zich de meest ultrarechtse kolonie van Oost-Jeruzalem. De kolonisten geloven dat de stad van de mythologische koning David in Silwan gelegen is. Ze dromen van een volledig Joodse stad van David.

Elad, een extreemrechtse kolonistenorganisatie, heeft deze droom mogelijk gemaakt door het illegaal innemen van Palestijns grondgebied. Elad werd in het leven geroepen om Silwan te bevolken met Joden.

Momenteel is Silwan een van de meest gespannen plekken in de bezette Palestijnse gebieden. Kolonisten en Palestijnen leven er letterlijk naast elkaar. Het geweld tussen beide flakkert dan ook dagelijks op en de Israëlische politie werkt meestal samen met de kolonisten.

Kinderen als doelwit van etnische zuivering

Opvallend is het stijgend aantal kinderen dat in Silwan wordt gearresteerd. Kinderen tussen acht en twaalf jaar zijn een belangrijk instrument geworden voor de etnische zuivering van het gebied.

Meestal beschuldigt de Israëlische politie de kinderen ervan dat ze met stenen gooien, maar soms is er zelfs geen enkele aanleiding nodig voor de arrestaties. De kinderen worden urenlang ondervraagd en soms zelfs gefolterd. Dit is een weinig subtiele manier om hun ouders angst en een gevoel van machteloosheid te geven.

Dat de methodes die het Israëlische leger gebruikt tegenover kinderen niet steeds kosher zijn, kan Muslim Auda bevestigen. Muslim is een Palestijnse jongen van 10 jaar die reeds drie keer werd gearresteerd. De laatste keer was op 16 oktober. Hij kwam thuis met zwaar toegetakelde benen. “Ze riepen heel luid en deden me pijn. Ze dwongen me te vertellen welke kinderen er met stenen hadden gegooid, maar ik wist dat niet. Ik had zelf ook niet met stenen gegooid!”

De Palestijnse kinderen van Silwan zijn getraumatiseerd en leven onder constante angst dat ze gearresteerd zullen worden. Ze groeien op in een maatschappij waar wapens en conflict deel uitmaken van het dagelijks leven.

“Kinderen uit Silwan tekenen geen bloemen, bomen of wolken. Nee, zij tekenen soldaten, geweren en de dood. Ze kennen niets anders… Sommige kinderen nemen hun speelgoed zelfs mee naar school, uit angst hun huis niet meer terug te zien en hun speelgoed te verliezen” zegt Fakhri Abu Diab.

Lokale initiatieven

Ondanks de toenemende spanning in het gebied heeft de lokale Palestijnse gemeenschap heel wat initiatieven op poten gezet. Zo hebben ze in 2007 het Madaa Creative Center opgericht. Dit Center organiseert creatieve workshops voor kinderen. Ze maken muziek, spelen spelletjes en knutselen. Het Madaa Creative Center biedt ontsnapping uit de pijnlijke realiteit.

Ook heeft de plaatselijke bevolking het Wadi Hilwah Information Center gesticht in 2009. Hiermee willen de Palestijnen van Silwan een tegenwicht bieden aan het dominante Joodse narratief van de stad van David. Het Information Center vertelt de Palestijnse geschiedenis en de Palestijnse identiteit van de wijk.

Dit is nodig, want alsmaar meer toeristen bezoeken deze Joodse trekpleister. Doorgaans leren ze de oorsprong van Silwan kennen via de kolonistenorganisatie Elad. Elad stelt het gebied eenzijdig voor als de archeologische site van koning David. Deze kortzichtige visie ontkent en verduistert de geschiedenis en de huidige realiteit van de Palestijnen in het gebied.

Er is tot nu toe geen enkel bewijs voorhanden dat koning David in het gebied geleefd heeft. Het bijbels narratief wordt gebruikt door Israël om zijn invloed in Jeruzalem te verstevigen en uit te breiden.

Ondanks de toenemende intimidaties, geeft de Palestijnse gemeenschap niet op. De lokale initiatieven versterken de samenhorigheid en het onderlinge vertrouwen. Op die manier kunnen de Palestijnen samen weerstand bieden en hun stem naar buiten brengen. Men beseft maar al te goed dat de Israëlische autoriteiten er alles aan zullen doen om hun weg te drijven uit het”bijbelse” gebied.

Aida Hishek, een intrigerende en sterke moeder beschrijft het leven in Silwan als volgt; “Ik voel een explosie van binnen. Ik ben heel kwaad en nerveus. Hoe vertel ik mijn kinderen wat hier gaande is? Ik snap het zelf niet! Ik zal mijn huis nooit verlaten. Als ze het vernielen, zal ik eronder liggen. Ik ben hier geboren en ik blijf hier.”

Deze krachtige woorden onderstrepen de onverzettelijkheid van de Palestijnen. Zelfs al worden ze geraakt in hetgeen hun het dierbaarste is, namelijk hun kinderen.