De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Is er te veel porno in ons leven? Met schets van de visies van prof Piet Nijs &  Dirk De Wachter.

Is er te veel porno in ons leven? Met schets van de visies van prof Piet Nijs & Dirk De Wachter.

vrijdag 9 september 2016 23:08
Spread the love

Pamela Anderson, bekend van de grote borsten scènes in Baywatch, doet een oproep. “Er is te veel porno!” Zij oordeelt dat mensen vandaag niet meer de moed vinden om echte partnerrelaties en seksuele relaties aan te gaan. Iedereen kijkt naar porno, zo luidt het. (Hoewel wij mensen kennen die alleen naar naakten kijken…). Brendan O’Neill, hoofdredacteur van het blad Spiked, pikt die noodkreet op. Hij bemerkt dat er een probleem is met ons vermogen tot Tederheid te komen. Wij zouden te bang zijn van emotioneel rijke maar zware relaties. En jezelf tot het erotische hoogtepunt brengen, zou verheerlijkt worden in de heersende tijdsgeest. Ik geef mijn wijze raad bij deze warme kwestie, die me sexy genoeg lijkt om over te schrijven. (1600 woorden)

De kwestie is belangrijk en dit keer overtuigend in woorden getoonzet, zodat Knack de visie van de Engelsman liet vertalen en op haar website aanbiedt. (Zie link onderaan).

Ik heb enkele ernstige reacties ter overweging, vanuit mijn wetenschappelijk gegronde kennis van de verschillen tussen man en vrouw op hormonaal en mentaal vlak en vanuit inzicht in de menselijke liefde en seksualiteit, na veel studie en natuurlijk na een rijk gevuld leven als vijftiger.

 

Piet Nijs

Eerste bedenking: De analyse is terecht. Piet Nijs ziet het ook zo. En eerlijk gezegd, ik ken heel wat wijze mensen, van houthakkers tot professoren, maar weinigen halen het niveau van Piet Nijs. Hij is hoogleraar, heeft vier diploma’s (filosofie, psychologie, psychiatrie en seksuologie), waarna hij vele jaren, tot in 2002 bij zijn emeritaat, voltijds als gesprekstherapeut met vrouwen, paren en mannen heeft gewerkt aan een beter leven, aan genezing en “vrijkomen van innerlijke verstrikkingen”. Nijs leverde arbeid in onderzoek en publicaties. Zijn boeken zijn juweeltjes. Ik denk aan  “(Om)wegen naar geluk. Geluk als (op)gave voor de moderne mens” & “De luister van het luisteren”. De krachtige lieve heer in kwestie heeft tevens het Instituut voor Seksuologie in België gesticht.

Welnu, Nijs als profetische kenner van mens en menselijke relaties wees al een kwarteeuw geleden op de crisis in de intimiteit. Intimiteit is een weg naar puur geluk, zoals Ton Lemaire eind jaren zeventig liet verstaan in zijn magistraal werkje “De Tederheid”, maar tot in de films toe verdwijnt ze blijkbaar jaar na jaar.

Zelfs Dirk De Wachter vermeldt haar niet een enkele keer in zijn liefdesboek “Liefde – Een onmogelijk verlangen?”. Te gênant geworden voor de volwassenen? Ik heb hemdie opmerking voorgelegd, en De Wachter zegt het thema bewust te hebben weggelaten, omdat hij vooral ook jongeren wil bereiken, en Tederheid zou hen te soft kunnen overkomen…

Aan de andere kant van de medaille merken we het, onze samenleving wordt harder. Wellicht door “het economisme”: de nutslogica en winstlogica die veel domeinen gaat doordringen. In vergelijking met de mens van de middeleeuwen, en zeker van de tijd van jacht en visvangst en wortels opgraven, zijn wij allen commercanten.

 

 

Kopen en verkopen beheerst het leven van bijna elk menselijk wezen, in een cirkel van 3000 km rond Brussel…

 

Daarenboven… De invloed  van de mannelijke mens is in onze maatschappij nog altijd extreem groot op het denken en onze idealen, én op wat wij vrezen of onbelangrijk achten. De mannelijke mens, zo leerde ik tijdens de briljante eye opener- colleges “Seksuele psychologie” aan de KU Leuven bij hoogleraar Nijs (in het jaar vijfennegentig), is en vrac genomen veel meer doelgericht. Gedreven. Rechtlijnig. Onder anderen komt dat door zijn typische hormoon. Daardoor lijkt mij, ik vergelijk met ruraal Afrika, Tibet, Nepal, China, Marokko… weegt de man-vrouw liefde bij ons sterk door. Moederliefde, vaderliefde: minder.

Dit is waarschijnlijk mede een gevolg van de invloedrijke leer van Sigmund Freud (Freiburg 1856 – Londen 1939; werkte vooral te Wenen). In zijn spoor zijn wij Relaties en daarin de Seksuele Omgang gaan zien als de enige echte High Way to Happiness. Maar biologen ontdekken sinds kort terug dat de sterkste liefde deze is… tussen moeder en kinderen. En dat is een Tedere liefde.

 

De traditionele moeder houdt haar kind dicht bij haar huid, dagen, maanden, seizoenen lang. Dat missen de mensen die tot de Westerse Welvarende Stam behoren.  —-  Wat een lege kern waar wij mee kampen!

 

Tot slot, in een andere zin naar waarheid gekeken: laat de mensen ook maar doen wat ze nodig hebben. Op termijn kunnen wij het beste trachten terug tedere mensen te worden. Die door elkaar veel aan te raken, zeker wat de kinderen betreft,  thuis én in de publieke ruimte, stabieler (op heden stellen wij vast, er is een ernstig gebrek aan Identiteit) en vrediger & blijer in het leven staan.

 

Vrediger? Blijer? Hoe zo? Denk aan de haat, de oorlogstaal op sociale media! & Kijk eens rond naar het hoge aantal glimlachende en fluitende mensen in de winkelstraten in het weekend! (sic)…

Maar ondertussen is de stedelijke wereld zo vol prikkels en lawaai, en is de beroepswereld zo dolgedraaid, dat mensen best wel in hun tent tot rust willen komen in de avond en de vrije dagen. Grote liefde, dat paste eertijds, als er geen tv en auto waren, geen geld om zijn brood alleen te kunnen eten, en vooral: geen klok die ons danig versnippert. Geen “nine to five” beroepsstructuur. Zelfbevrediging is een bewezen doeltreffende vorm van vrede brengen, van ontspanning na de stress van het krioelende mierenbestaan in de (groot)stad met haar deadlines’ die de mens opjutten.

 

                 Lust is op zich heel positief

 

 

En deze vorm is niet duur, zoals de professor seksuoloog opmerkt…

Misschien moet iemand Nijs opnieuw gaan interviewen, voor hij ons ontvalt…

 

 

Toemaatje

Op Knack.be heeft iemand een verstandige reactie geplaatst die ik integraal ga citeren en vervolgens van een bedenking voorzien.

” .. [Ook] al wil ik mezelf zeker niet als ijkpunt zien. Ik kijk namelijk NOOIT naar porno, ik heb er zelfs nog NOOIT naar gekeken. Het laat mij ijs- en ijskoud. Sterker nog, ik vind het zielig en weerzinwekkend. Wat niet gelijk staat met aseksualiteit, laat dat duidelijk zijn, en al helemaal niet betekent dat ik het wil verbieden. Ik vind pornokijkers die de hele dag met hun broek op de enkels voor de pc zitten te rukken alleen maar even armzalig en meelijwekkend als verslaafde gamers, wiens leven zich voornamelijk afspeelt in een zelf gecreëerde virtuele wereld, zelfs al zijn ze jong en gezond van leden en schijnt de zon uitnodigend door het minuscule kiertje tussen de gordijnen in hun kamertje. De technologische vooruitgang heeft immens veel perspectieven geopend maar desondanks ook voor veel geestelijke armoede gezorgd.”

Tot daar de wakkere lezer van de site van het kwaliteitsweekblad.

 

Is dat waar?

Wel, evident is het een wijze en diepmenselijke reactie tegen de verslaving aan seks. Maar zoals er duizend schakeringen zijn van kleuren tussen zwart en wit, zoals in een regenboog, zo zijn er miljoenen manieren van seks genieten.

De taal & traditie weet het al vele eeuwen: “Zachtjes aan, dan breekt het lijntje niet”. Overdaad schaadt. Bewandel zo veel mogelijk de gulden middenweg. De boog kan niet altijd gespannen staan.

En zelfs het mooie “Eerlijk duurt het langst” is hier in wezen van toepassing. Wie zijn tijd en geld stopt in hele dagen rukken voor het scherm, die is niet eerlijk met zichzelf, met de technologie noch met zijn Schepper (en zijn ouders en potentiële vrienden en partners).

De grote Vlaamse Seksuoloog Piet Nijs, (van wie de boodschap dringend aan herontdekking toe is, want zij is veel rijker dan die van Goedele Liekens of zelfs Dirk De Wachter), verwees in verband met spelen met jezelf geregeld naar de visie van een christelijke schrijver, denker en opvoeder:

 

“Hemelen is niet verderfelijk. Je wordt er niet doof van. Wie het doet viert het wonder van het Leven!”

 

 

De buurt waar ik woon is een zogenaamde Sociale Buurt. De mensen kennen er elkaar meer dan in afgelikte, laat staan van tralies voorziene residentiële wijken. Je kunt bij elkaar op verhaal komen, ervaringen omtrent good practices delen. Mijn buurman doet het niet met de broek op de enkels. Hij gaat gewoon naakt. Hij zit op zijn stoel. Met de billen op een van de fraaie stellen doekjes die hij ontving ter gelegenheid van zijn huwelijk. Die zijn bestikt met het wapenschild van de stad. Het zaad vangt hij niet  op in een papieren doekje, wel in royaal textiel. Doekjes met bloemetjes, een geschenk van een vriendin van tropische origine. Of mini-handdoekjes met een leuk motief.

De poëzie van de Ukyo-E, de verfijnde erotische prentenkunst uit het Japan van de 18de en 19de eeuw is op die manier nooit ver weg. Deze levensgenieter kijkt nooit naar porno waar je moet voor betalen. Niks commerce. Wie zoekt die vindt, er zijn prachtige naakten beschikbaar, door zowel amateurs als professionele modellen en fotografen. Geen geweld en geen geld. Intensiteit in de erotiek, maar mooi, verzorgd en authentiek van vormgeving. Alles begint en eindigt bij zelfrespect. Dat blijft zo in tijden van internet. En goede manieren, en mooie woorden voor wat je nauw aan het hart ligt, dat blijft uiterst belangrijk. Cultuur heet zo iets, geloof ik.

 

 

Stefaan  Hublou  Vojvoditz

 

 

Post Scriptum

 

Het laatste woord geef ik graag aan de grandioze dichteres Emily Dickinson (Amherst, USA, + 1886). Deze kwetsbare, zeer sensitieve vrouw was bescheiden, publiceerde nooit tijdens haar leven maar vandaag lezen mensen over de hele wereld haar vele honderden gedichten met grote aandacht, in vertaling en in het Engels. Emily behandelt nou net in haar voorlaatste gedicht, geschreven in 1885, het thema van de Extase. Wat een wijze waardering hier voor dat enthousiasme, dat oergenieten, na een leven van tuinieren, mensen ontmoeten, nadenken, stilte zoeken én genieten van de (Platonische) liefde.

(Vertaling door Peter Verstegen. Uit: Emily Dickinson, Verzamelde gedichten, Van Oorschot, 2011).

 

Ontneem mij alles vrij

maar laat Extase mij

Zodat ik rijker ben

Dan ieder medemens –

Is het wel passend dat ik zoveel rijkdom had

Terwijl er aan mijn Deur

Staan in bezit van veel meer

In barre bedelstaat –

 

 

 

 

 

 Het stukje in Knack vindt u hier: 

pamela-anderson-heeft-gelijk-er-is-te-veel-porno/article-opinion-750017.html

take down
the paywall
steun ons nu!