Natuurlijk is Donald Trump belangrijk, tenslotte is hij een kandidaat voor het presidentschap van de Verenigde Staten. Zijn kleine onenigheid met de welbekende Spaanstalige journalist Jorge Ramos wordt dus breed uitgemeten in de pers. Tenslotte gaat het om de verdediging van een collega die ‘onheus behandelt’ wordt. Dat hij weggestuurd werd na ruimschoots gewaarschuwd te zijn en op een voor Trump rustige manier werd gevraagd te gaan zitten vergeten de collega verslaggevers voor het gemak maar even.
En als de collega verslaggevers dan zo graag op de bres springen voor vervolgde beroepsgenoten, hoe is het mogelijk dat de dood van twee van hen bijna niet in de pers vermeldt wordt? Of van vijf anderen in dit jaar?
Op 19 augustus 2015 werd Peter Moi, die voor verschillende kranten en media in Zuid Soedan werkte, in Juba doodgeschoten door twee onbekende aanvallers toen hij op weg was naar huis van het werk. Eerder in mei werd James Raeth, een radio journalist gevestigd in Aboko, ook gedood bij een aanval door onbekende daders.
Drie dagen voor de gewelddadige dood van Peter Moi had de president van Zuid Soedan journalisten bij een persconferentie al gewaarschuwd; persvrijheid betekende niet dat ze hun land mogen tegenwerken.
Natuurlijk zijn de heer Moi en zijn collega Raeth geen bekenden in de internationale wereld van jet set, pers, verkiezingen en houdingen of standpunten die worden ingenomen met het oog op Media Coverage. Donald Trump en Jorge Ramos zijn specialisten op dat gebied. Beiden willen ze hoge ogen gooien bij het Amerikaans publiek en ze doen dat op een professionele en succesvolle manier.
Peter Moi was een heel gewone man die zijn werk deed. Hij was niet een sensatieschrijvertje maar wilde eenvoudig verslag doen aan zijn landgenoten over de gebeurtenissen in zijn land. Hij is de zevende journalist die gedood werd in Zuid-Soedan, alleen al dit jaar. Dat het hier niet gaat om roofovervallen blijkt uit het feit dat mobiele telefoons en geld niet werden meegenomen door de aanslagplegers.
Het land Zuid Soedan wordt overspoeld door een burgeroorlog sinds er in december 2013 gevechten uitgebroken zijn na een politieke ruzie tussen Kiir en zijn plaatsvervanger Riek Machar. Talloze rondes van vredesbesprekingen, gehouden in Addis Abeba de hoofdstad van Ethiopië, hebben geen duurzame overeenkomst op kunnen brengen, terwijl er in de burgeroorlog al duizenden mensen zijn gedood. Eerder vorige week had Kiir de ondertekening van een overeenkomst om de macht te delen die reeds door rebellen was overeengekomen al uitgesteld.
De heer Kiir ligt ook onder vuur van diplomaten voor het niet ondertekenen van een vredesakkoord op maandag.
Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken heeft gezegd dat hij nu beloofd heeft te ondertekenen na “een paar dagen van overleg”, maar de VS heeft al ontwerpvoorstellen voor een VN-wapenembargo tegen Zuid Sudan ingediend.
Bijna twee miljoen mensen zijn dakloos geworden sinds het conflict uitbrak uit in de nieuwste onafhankelijke staat van de wereld sinds 2013, Zuid Soedan.

Gevechten braken uit nadat de heer Kiir de rebellenleider Riek Machar, zijn vroegere plaatsvervanger, beschuldigde van het beramen van een staatsgreep.
De heer Machar ondertekende het akkoord in de hoofdstad van Ethiopië, Addis Abeba, op maandag – binnen de door bemiddelaars gestelde termijn.

Een kandidaat voor het presidentschap van een van de meest ontwikkelde naties van onze wereld kan natuurlijk een vertegenwoordiger van de pers niet uit de zaal laten zetten bij een persconferentie. Zeker niet wanneer hij dat laat doen omdat de man vragen stelt over een zwak punt in de mogelijke toekomstige politieke lijn van die kandidaat.

Maar de president van het jongste land in diezelfde wereld, die van ons allemaal is en niet het eigendom van politici, kan ook niet lastige journalisten om laten brengen door bendes al dan niet door hem betaalde thugs, of hashasheen zoals ze daar genoemd worden.

De pers over de hele wereld moet de vrijheid hebben en behouden om verslag te doen van de waarheid, ook als die waarheid vervelend is voor politici of toekomstige politici.