Bravo voor dit heerlijke coverbeeld van de Volkskrant, toch?Wij zien drie jongelingen die in het warme weer van de laatste dagen samen spelen met water, in een groene tuin. De kinderen zijn zichtbaar opgegroeid in families met van elkaar verschillende genen en culturele en religieuze principes.
Voor mij vat dit beeld bijzonder mooi en beeldig een mogelijke prachtige toekomst voor de mens samen. We zien hen samen pret maken. In een gemeenschappelijk sensueel kader van warmte en water, gras en natuur, een situatie van lichamelijk, vrijmoedig en speels genieten, op fatsoenlijke, gezonde, ‘normale’, natuurlijke, spontane manier.
Wij krijgen hier zelfs iets hooggestemds en bijzonder hoopvol: een beeld van een land waar vele mensen hebben mogen thuiskomen.
Dit is voor mij een beeld dat op iconische manier de status van Vrede verbeeldt, die wij intussen al vijfenzeventig jaar kennen. Het tegendeel van oorlog en vervolging, haat en discriminatie, slavernij en bekrompenheid.
Hoe sommigen uit de Vlaamse literaire circuits bij dit beeld ‘droevig’ werden en “weerzin” ervoeren, dit ook een ‘schandalig beeld” vonden, dat vraagt van mij eerlijk gezegd wel even nadenken en psychologische analyse. Ik kom hierop uitgebreid terug. Hier in ons gastvrije en goed bestuurde Leuven in Vlaams-Brabant zijn zulke en vergelijkbare vertederende scenes trouwens met wat geluk geregeld te observeren. Bijvoorbeeld aan het populaire Waterspel in het Sluisparkje bij de Vistrap.
Analyse en advies bij een merkwaardig zurige reactie
Het samenleven in ons landje is nooit gemakkelijk geweest, maar de negatieve oprispingen van bepaalde mannen bij dit liefelijke beeld hebben mij bezig gehouden. Dit is de repliek die ik aan betrokkene en zijn kompanen intussen heb geschreven:
“De toekomst, overal op aarde, is dat mensen van allerlei achtergronden, culturen en levensbeschouwing op redelijk-menselijke manier gaan samenleven, spelen, huwen, werken. In sommige gebieden zoals in Vlaanderen, zal dat bij sommigen met wat frictie gepaard gaan. Zoals ik al schreef, zijn wij een klein landje. Dat bovendien lange tijd door de veel grotere Franse cultuur, is gedomineerd; tot op vandaag kijken Franstaligen in Wallonië en Brussel naar kanalen die uitzenden vanuit Parijs. Dit landje is bovendien doorheen de geschiedenis telkens weer door veel grotere buren onderworpen. Vandaar een bepaalde cultuur en mentaliteit.
Het zou mooi zijn als mensen in onze gemeenschap een bepaalde provinciale geest van zich af konden werpen, en meer open staan voor de interactie met mensen van andere culturen, met andere huid en kleding.
Kleingeestigheid is nooit nobel of mooi. Ook als spelbreker optreden waar we anderen zien deugd hebben, het kan toch nooit de norm zijn?
Het neerhalen van mensen die anders zijn kan wel heel even deugd doen, maar het lost niets op aan de grond van de zaak. Je wordt er niet echt een beter, vrijer, blijer mens van.
Na-ijver, jaloezie, onbegrip, geslotenheid onwetendheid: laten wij dat achter ons laten. Het is een blok aan ons been. Persoonlijk en voor de echte vooruitgang van en in onze gemeenschap.
Ik ben niet lichtjes teleurgesteld dat bij H. blijkbaar een groot taalgevoel en grote kennis van onze mooie Vlaamse/Nederlandse taal blijkt samen te gaan met een gebrek aan openheid voor andere culturen en levensbeschouwingen. Bovendien lijkt mij in dit stukje proza een ongemakkelijke houding naar sensualiteit te dagzomen. Dat is meelijwekkend, en iedereen weet dat ik veel ervaring heb in het bijstaan van mensen in nood. Vandaar mijn reacties. Het was mij een genoegen en bijzonder leerzaam om interactie te gaan over een en ander.
Er bleek ook een stukje in te zitten voor een ruimer publiek. Dialectisch op zoek naar inzicht, dat blijft ons huismerk.”
Tip
Voor verdere inzichten: het essay dat het merkwaardige fenomeen van Heterosis voorstelt. Een in onze cellen ingebouwd wonderlijk mechanisme dat van nature liefde tussen mensen van diverse rassen veronderstelt, toejuicht, wenst en aanmoedigt. Een artikel dat een woord verklaart dat Barack Obama graag met ironische glimlach over zichzelf gebruikt: “mutt”.
