De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Is dit de maatschappij die we willen?

Is dit de maatschappij die we willen?

vrijdag 12 mei 2017 11:01
Spread the love




De misbruiken inzake de interimarbeid bij DHL confronteren ons met het gegeven dat ook in ons rijke België, dat beschikt over een stevig uitgebouwd sociaal middenveld van vakbonden en ziekenfondsen , dergelijke mistoestanden meervoudiger aanwezig zijn dan we vermoeden.

In de politieke wereld horen we algemeen stemmen van verontwaardiging opgaan. Een verontwaardiging die naar ik hoop zal omgezet worden in actie. Aan de vakbonden zal het alleszins niet liggen, ze hameren al jaren op een schrikte naleving van de wet op interim arbeid.

Binnen een bredere context merken we een niet te stuiten evolutie naar penibele werkomstandigheden voor de gewone werkers. Enkel de zogenaamde middenklasse kan nog genieten van arbeidsomstandigheden die wat menselijker zijn. Ook voor deze groep zit de mot erin , stress en burn-out zijn termen geworden die voor dit arbeidssegment tot de dagelijkse woordenschat behoren.

Voor de jobs die onterecht betiteld worden als minderwaardig is het helemaal huilen me de pet op.

We staan niet stil bij het feit dat onze acties als klant en koper een enorme vloed aan penibele werkomstandigheden tot gevolg heeft. De fout bij de steeds meer eisende consument leggen is er wat over , de belangrijkste oorzaak is de extreme winsthonger van de aandeelhouders.

We vinden het logisch dat een via het internet bestelde pakje ons daags nadien reeds aangeboden wordt. Op onze wegen krioelt het van kleine vrachtwagentjes die elkaar kruisen op de reeds overvolle wegen.  De meestal gekleurde bestuurder moet een reeks bestelling afhandelen die zo lang is zodat hem met moeite de tijd gegund wordt om aan de klant een elektronische handtekening te vragen. Als we de toevloed aan kleine camionettes en de bedrijfswagens samen tellen dan moeten we vaststellen dat de voetganger die de straat oversteekt meer kans maakt om aangereden te worden door één van die twee types van wagens dan door een normaal geregistreerd personenvoertuig.

Als we bellen naar een klantendienst van het callcenter verwachten we na de tweede beltoon reeds een inlevend antwoord. Dat de operator van dienst reeds zijn honderdste oproep ontvangt en daarenboven zijn toilettijd gechronometreerd ziet als verloren tijd is niet direct een gegeven dat onze aandacht trekt.

Burgerinitiatieven zoals autodelen worden gekaapt door kapitaalkrachtige organisaties door zonder veel investering , enkel een internetplatform, veel geld verdienen . Het taxibedrijf Uber is hier een toonaangevend voorbeeld.

De sportievelingen onder ons kiezen graag en mooie outfit voor hun sportbeoefening. Sportkledij dat slechts door enkele grote internationale merken wordt aangeboden. De sporters zijn bereid om voor een T-shirt 80€ te betalen. Ze staan er niet bij stil dat de arbeider aan het begin van de ketting hooguit 1 € ontvangt voor zijn of haar arbeid. De NGO “Wereldsolidariteit” doet met haar nu lopende campagne “cleane kleren” een verdienstelijke poging om te sensibiliseren en de nadruk te vestigen op deze toestanden.

Werknemers in de verkoop worden meer en meer verplicht om ook op zondag te werken zodat hun familiale leven ontwricht wordt . De regering maakt dit mogelijk door elk klein stadje als toeristisch centrum te erkennen. Weldra is gans België één grote toeristische entiteit.

Werkgevers hebben blijkbaar de wet Peeters niet nodig om een extreme flexibiliteit op de werkvloer te creëren .De werkgever – aandeelhouder is vragende partij en de veeleisende klant geeft een duwtje in de rug.

take down
the paywall
steun ons nu!