Zelf ben ik uit Zuidwest-Vlaanderen afkomstig. Sedert 1974 woon ik in Brussel. Van dan af heb ik me ingezet voor de aanwezigheid van het Nederlands in Brussel en voor gewaarborgde representativiteit van de Vlamingen bij alles en nog wat dat zich in Brussel afspeelde. Was het altijd volgens de juiste strategie?

Ik weet het niet. Men ‘kan’ erover discussiëren en van mening verschillen, maar men zou over strategieën – ook als die van de eigen vooroordelen afwijken – soms ook ‘moeten’ durven discussiëren. In alle geval, in het verleden werd ik voor mijn strategieën voor gewaarborgde Vlaamse aanwezigheid te Brussel van Vlaamse zijde minstens bij twee gelegenheden uitdrukkelijk ‘beloond’.

Zo kreeg Foyer, toen ik daar in 1981 actief werd, de eerste prijs voor de uitstraling van de Nederlandse cultuur in Brussel toegekend door André Monteyne (een Flamingant, meen ik toch) voor een van de initiatieven die ik al onmiddellijk genomen had. En later kreeg ik ook nog eens de Visser-Neerlandia prijs, als ik me niet vergis op voordracht van Vic Anciaux.

Waarom zeg ik dat? Niet om mezelf bloemetjes toe te werpen, maar om gewoon erop te wijzen dat ik toch iets blijk gedaan te hebben voor de Vlamingen in Brussel, minstens in het verleden. Nogmaals: men kan grondig van mening  verschillen over de aanpak, maar minstens de intentie was in orde (vond men toen), en blijkbaar ook de resultaten. Want anders laten mensen als Vic Anciaux of André Monteyne er toch geen prijs voor toekennen?

Ook toen ik deelnam aan de discussie over de verdeelsleutels voor het Impulsfonds van het Migrantenbeleid begin jaren 90, keek ik altijd aandachtig toe dat de Vlamingen er niet ‘bekocht’ uitkwamen. Men kan het controleren. In Brussel bijvoorbeeld ging 25 procent van de voor Brussel bestemde gelden naar Vlaamse initiatieven, waar de VGC dan over kon beslissen. En als ik eerlijk moet zijn: de migratie in Brussel is echt niet voor 25 procent Vlaams. Ik kan zo doorgaan, maar doe het niet.

Wat merk ik nu sedert de N-VA in de Vlaamse regering zit? Dossierkennis over Brussel? Ik heb daar eerlijk gezegd zware twijfels over. Belangstelling voor Brussel? Ik heb tot twee maal toe een afspraak willen regelen met Bart De Wever gewoon om eens over Brussel te spreken gedurende een twintigtal minuten (zo stond het in mijn mailtje) en kreeg een vriendelijk antwoord van de secretaris (of is het de woordvoerder) dat ik toch moest begrijpen dat de voorzitter geen tijd vrij had … (Nota bene, toen hij me vroeger contacteerde om acties te ondertekenen om ook het Nederlands als een wetenschappelijke taal voor publicaties te laten erkennen, heb ik wèl zelf altijd geantwoord en zijn petitie mee ondertekend.)

Toen ik minister Bourgeois tot tweemaal toe een persoonlijk onderhoud vroeg om eens over Brussel te praten, heb ik nooit een antwoord gekregen. Weer geen tijd, zeker? Ik had dit gedaan omdat ik wist van derden dat hij hen zelf gezegd had dat hij eigenlijk iets beter Brussel en de migratie in Brussel wou begrijpen en ik weet pertinent zeker dat die mensen mijn naam doorgegeven hadden.

Maar zelfs een antwoordje kon er dus niet af. En toen ik ooit eens over iets op zijn kabinet mocht discussiëren, kreeg ik de levieten gelezen van iemand uit het Waasland … Enfin, ik heb niets tegen het Waasland, maar om daar nu echt de expertise over Brussel te gaan zoeken?

Wat ik met dit alles bedoel? Als ik nu weer N-VA-toppers bezig hoor over de akkoorden die over Brussel en BHV gemaakt worden, baal ik. Ik voel niets dan revolte … maar, en dat vind ik erger, ik voel me – tot mijn spijt – minder Vlaming worden.

Voor mij is de eerlijke poging om minstens van binnenuit te willen weten waarover men spreekt vooraleer een oordeel te vellen, immers een must. En zo is ook de wetenschap en het vertrouwen dat men die stad en haar inwoners niet van meet af aan als een potentiële vijand ziet mijns inziens weerom een must…

En dit lijkt me totaal te ontbreken in het N-VA-discours waar enkel Nederlandstalige Brusselaars interessante Brusselaars ‘kunnen’ zijn, zelfs in situaties waar samenwerking met anderen de Vlaamse Brusselaars meer goed dan kwaad zou doen.