In de laatste Dominicusviering (Gent) vroegen we ons af wat we zelf konden doen om armoede ongedaan te maken of toch een beetje lichter. Ieder kon zijn of haar revolutionnaire voorstel op een post-it schrijven en het op een soort muurkrant naast het altaar plakken. U herkent het wel: het persoonlijke is politiek, de utopie is concreet… Ik schreef: Laten we ons poetspersoneel thuis extra betalen voor de verre verplaatsingen die deze mensen maken. Ze gebruiken meestal het OV en zijn dus een tot twee uur per dag extra onderweg. Twee uur extra is twee dienstencheques bovenop hun loon. Onze poetshulp komt uit Gentbrugge helemaal naar de Brugse Poort en krijgt elke keer 1 extra dienstencheque. Misschien is het een precedent.
Toch voelde ik mij ongemakkelijk bij die post its… Waarom bestrijden we de armoede en zwijgen we over de rijkdom? En wiens rijkdom dan?
Vorige week tijdens een bewonersvergadering op Sint Andries (Antwerpen) hebben we het over inclusiviteit. Ik zeg: inclusiviteit is dat we die 34 miljard euro zwarte economie in Belgie wit maken; wij allemaal gaan gewoon onze belastingen betalen zoals we dat overeen gekomen zijn. Op die manier saneren we in vier jaar tijd heel onze staatshuishouding, op vier jaar tijd hebben de Walen weer geld, de Brusselaars ook en de Vlamningen worden vanzelf wat solidairder (bovendien is dat laatste goed voor hun cholesterol).
Het is eenvoudig en haalbaar, zeg ik op de wijkbijeenkomst… De mijnheer die naast me zit, protesteert heftig. Hij is een ex-vrije beroeper, nu gepensioneerd. Wat ik daar beweer is pas echt utopisch!!! Allemaal onze belastingen betalen en niets meer in het zwart – dat kan ik toch niet menen? Alsof onze belastingen al niet hoog genoeg zijn?! Hij is oprecht verontwaardigd… De man naast mijn buurman, Groen!-senator Hugo Van Dienderen, begrijpt zijn colere wel: “Middengroepen in Belgie betalen de hoogste belastingen in Europa. Wat we moeten aanklagen is de ontduiking vaqn de superrijken, van de echte kapitalisten…”.
Ik sta een beetje perplex…. Wij arme middengroepen (ben ik op mundiale schaal niet bij de rijkere minderheid…?!) moeten ons afzetten tegen de kapitalisten, de Electrabel bonzen, de bazen van de NMBS, de grootverdieners en bonusvangers.. Ik ken de oproep en ik onderschrijf hem maar wat doen we om hem waar te maken? Waarom doe ik ook zo moeilijk? Ik wilde het toch over rijkdom hebben? Heeft Van Dienderen dan geen overschot van gelijk?
Weer thuis schrijf ik op: On est toujours riche compare avec un pauvre; toujours pauvre compare avec un riche…. Ik blijf het gek vinden dat we die gigantische zwarte economie niet ter sprake brengen als enorme en aanhoudende misdaad die we allemaal in stand houden, ja ook wij. Waarom maken we van die deadline waarop we belastingen betalen, geen feestdag? “Fijn dat er belastingen zijn” – we noemen het “Toekomstdag” of zoiets. Misschien is dat wel mijn rijkdom (mijn relatieve armoede) en van die rijkdom wil ik delen: ik vind het cruciaal dat er ook morgen nog goede scholen zijn, dat wegen worden onderhouden, dat er zorg is en ziekenhuizen en bestuur en degelijk ambtenaren. Daarvoor dokken maakt mij rijk.
(paul blondeel – 15 – 12 – 2010)
