Het beloofde geld voor het schooltje van deze jongen in India is er nog steeds niet (Priyanka Borpujari/IPS)

Internationale donoren geven altijd helft minder dan beloofd

Als internationale donoren miljoenen dollars beloven voor wederopbouw na conflicten of humanitaire hulp, komt dat geld meestal te laat, blijkt het veel minder te zijn dan beloofd of komt het zelfs helemaal niet.

vrijdag 18 september 2015 14:27
Spread the love

De gebrekkige betaling van beloofde hulp raakt vooral burgerslachtoffers in door oorlog verscheurde gebieden zoals Gaza, Libanon, Syrië en recentelijk Jemen. Ook landen die getroffen werden door aardbevingen, zoals Haïti en Nepal, en minstens drie Afrikaanse landen die verwoest werden door de ebola-crisis, ondervinden de gevolgen van niet nagekomen beloften.

Op de VN-ebolaconferentie van 9 en 10 juli 2015 in New York vroegen de regeringen van Liberia, Sierra Leone en Guinee meer dan 3 miljard euro humanitaire hulp. Donoren bleken bereid dit te geven. Maar hoeveel van dit geld wordt daadwerkelijk overgemaakt en wanneer?

Matthew Russell Lee, onderzoeksjournalist bij Inner City Press, vroeg Helen Clark, bestuurder bij het VN-Ontwikkelingsprogramma (UNDP) welke stappen gezet worden om er zeker van te zijn dat beloften worden nagekomen. Op zijn blog schrijft hij dat het antwoord was dat het UNDP contact zal opnemen met de donoren. “Maar worden ook de donoren die niet betalen bekend gemaakt?”, vraagt hij zich af.

Lee zegt in een reactie dat het er niet op lijkt dat het UNDP mechanismen beschikbaar heeft voor rapportage van nakoming van de beloften die op de ebolaconferentie werden aangegaan. “Als de VN dit soort beloften aankondigen, moeten ze ook nakoming eisen”, zegt hij. Het is vreemd om bijvoorbeeld Saoedi-Arabië zo overvloedig te prijzen voor een voorwaardelijke belofte van hulp aan Jemen, terwijl dat land ook de coalitie aanvoert die Jemen heeft gebombardeerd. In april 2015 kondigde Saoedi-Arabië een donatie aan van 274 miljoen dollar voor “humanitaire operaties in Jemen”.

Gebrek aan transparantie

Gregory Adams, die de effectiviteit van hulp onderzoekt voor Oxfam International, volgt de ontwikkelingen nauwlettend. Voorafgaand aan de ebola-conferentie, bestudeerde Oxfam drie crisissen uit het verleden om te zien in hoeverre donoren hun beloften nakwamen.

“We constateerden dat donoren gemiddeld minder dan de helft, 47 procent, van het beloofde bedrag ter beschikking stellen. Ook dat bedrag kan vertekend zijn, omdat er geen garantie is dat dat geld daadwerkelijk in de herstellende landen aankomt”.

In de OESO-conferentie van 2011 in Busan (Zuid-Korea) zegden donoren toe voortaan gedetailleerde data te zullen publiceren over waar hulpgeld naartoe gaat. Die werkwijze had voor eind 2015 ingevoerd moeten zijn.

Veel donoren publiceren echter nog steeds geen complete informatie. Over ongeveer de helft van alle officiële ontwikkelingshulp is informatie beschikbaar. Een gevolg is, zegt Adams, dat het moeilijk is te achterhalen hoeveel geld uiteindelijk op de juiste plaats terechtkomt, als het het land eenmaal heeft bereikt.

Een van de belangrijkste lessen uit de ebola-crisis was volgens hem dat herstel moet plaatsvinden op basis van de behoeften van de plaatselijke bevolking en dat met hun feedback rekening moet worden gehouden. “Als mensen niet weten waar de hulp belandt, kunnen ze niet plannen en kunnen ze er niet voor zorgen dat de hulp effectief is”, zegt hij.

Verantwoording

Na herhaalde vragen zei VN-woordvoerder Stephane Dujarric dat nog gesproken wordt over de hulp die Saoedi-Arabië in april 2015 heeft toegezegd aan Jemen. “Volgens mij bevindt het proces zich momenteel in de fase van een memorandum van overeenstemming tussen de Saoedi’s en de verschillende VN-organisaties waar het geld naartoe gaat. Dat proces is nog niet afgerond.”

In maart 2015 werd in Koeweit tijdens de derde internationale donorconferentie voor Syrië 3,6 miljard euro humanitaire hulp toegezegd. De drie grote donoren waren de EU (bijna 1 miljard dollar), de VS (507 miljoen dollar) en Koeweit (500 miljoen dollar). Het is nog onduidelijk in hoeverre dat geld effectief is betaald.

Adams van Oxfam zegt dat de drie ebola-landen hun bevolking alleen kunnen helpen als donoren tijdig, gedetailleerd en volledig informatie geven over hun hulp, consistent met de prioriteiten die zijn aangegeven in de herstelplannen van de landen. Waar mogelijk moet de hulp direct via plaatselijke organisaties lopen, inclusief nationale en plaatselijke overheden en burgerorganisaties.

De hulp moet ook betrokkenheid van de gemeenschap stimuleren en de onafhankelijke rol van ngo’s erkennen, zodat zij donoren, regeringen en dienstverleners verantwoordelijk kunnen houden voor de resultaten.

Bron:  Pledges for Humanitarian Aid Fall Far Short of Deliveries

take down
the paywall
steun ons nu!