Dat zei Mariana Paoli van de Londense afdeling van de Britse NGO ‘Christian Aid’ die samen met ‘Oxfam’, met het ‘Netwerk voor Rechtvaardige Belastingen Afrika’, Attac en anderen de G20 (de groep van de belangrijkste economieën in de wereld) oproept om een eind te maken aan de financiële geheimhouding in belastingparadijzen.

Tax Justice Network probeert sinds een tiental jaren alle aandacht te vestigen op het schandaal van de belastingparadijzen. In België proberen FAN/RJF sinds 2005 de plundering van de nationale schatkisten door de belastingparadijzen tot onderdeel te maken van een strijd voor mondiale rechtvaardige fiscaliteit.

De verzamelde organisaties in Dakar schatten dat de ontwikkelingslanden meer dan 125 miljard euro belastingen per jaar verliezen, “meer dan het totale budget voor ontwikkelingshulp, terwijl de economische crisis aanleiding geeft tot ernstige budgetverminderingen en er miljoenen kinderen nog steeds geen toegang tot onderwijs krijgen”.

Eva Joly is de bekendste strijdster geworden tegen bankgeheim en belastingparadijzen wereldwijd.

“Reeds sinds 10 tot 15 jaren is de schadelijke rol van belastingparadijzen gekend” zei Eva Joly, een voormalige anti-corruptie rechter die het Comité voor Ontwikkeling van het Europese Parlement voorzit. Eva Joly zetelt op dit ogenblik voor de Groenen in het Europees Parlement en is intussen de bekendste strijdster geworden tegen bankgeheim en belastingparadijzen wereldwijd. Er wordt ook verwacht dat ze zich kanditaat zal stellen voor de presidentsverkiezingen in Frankrijk in 2012 als uitdager van Sarkozy.

“Als wij niet in staat zijn ze te bestrijden, komt dat omdat zij de kern vormen van sterke en samenvallende – vooral financiële – belangen”, vertelde Joly aan andersglobalisten die van overal ter wereld in Dakar samenkwamen voor het jaarlijkse zesdaagse evenement.

“Regeringen subsidiëren multinationale ondernemingen door hen toe te laten belastingen te vermijden” en de leiders van de arme landen “vergaren een fortuin via corruptie” voegde ze er aan toe.

“Wij willen dat de leiders van de G20 een einde stellen aan de geheimhouding in belastingparadijzen. Geheimhouding die aan de multinationale ondernemingen de mogelijkheid biedt hun winsten te verbergen en belastingen in de ontwikkelingslanden te vermijden. Wij gaan akkoord met maatregelen die de financiële doorzichtigheid bevorderen” verklaarde de coalitie van organisaties van de burgermaatschappij in Dakar.

Richt uw boodschap heel speciaal tot Sarkozy

De campagne roept de “burgers overal ter wereld op om een boodschap aan de G20 te richten, en meer in het bijzonder aan Nicolas Sarkozy om de boodschap te agenderen op de Top die in november 2011 in Nice gehouden wordt”.

Sarkozy, de Franse president, is nu voorzitter van de G20 en Frankrijk heeft verklaard dat de strijd tegen belastingparadijzen een hoofdthema zal zijn gedurende het voorzitterschap van de G20.

Weg met belastingparadijzen

De strijd tegen de belastingparadijzen is fundamenteel in de strijd voor een mondiale rechtvaardige fiscaliteit en herverdeling.

Het is via belastingparadijzen dat kapitaalvlucht plaatsvindt en de progressiviteit van nationale belastingsstelsels overal ter wereld ondermijnd wordt. Belastingparadijzen zijn de ultieme consequentie van een neoliberaal systeem waarin belastingssystemen niet langer gezien worden als een instrument voor rechtvaardige verdeling van de middelen, maar als een element in de wereldwijde competitie voor hypermobiel kapitaal. De belastingsparadijzen zijn de nagel aan de doodskist van de welvaartstaat en ontzeggen de ontwikkelingslanden de middelen die ze nodig hebben om zelf hun ontwikkeling te financieren. Zolang belastingparadijzen bestaan, is de strijd voor een rechtvaardige internationale fiscaliteit vechten tegen de bierkaai.

Het zijn vooral paradijzen voor het grote geld, terwijl ze een sociale aanslag zijn op de publieke samenleving.

Belastingparadijzen komen vooral in het nieuws wanneer het gaat over geld van terroristische groeperingen of corrupte dictators die verdreven worden na een revolutionaire volksbeweging, maar dat die terroristen en dictators in het fiscaal gezelschap vertoeven van de grootste criminele bendes en rijke belastingontwijkers wordt nauwelijks opgemerkt.

De meeste staten verliezen immense bedragen aan belastingsinkomsten omdat kapitaal en winsten vluchten naar de belastingparadijzen. Overheden verliezen zo jaarlijks miljarden euro’s die ze hadden kunnen investeren in gezondheidszorg, onderwijs, ouderenzorg, tewerkstelling, strijd tegen klimaatopwarming, armoedebestrijding.

Natuurlijk zijn het vooral de mobiele bedrijven, de grootste dus, de banken, speculanten en vermogende burgers, waaronder veel sportvedetten, die in belastingparadijzen terechtkunnen. Het is het speelterrein voor mondiale globetrotters.

De winsten van de multinationals kunnen heel makkelijk afgewend worden naar één of ander dochterbedrijfje op de Bahamas of Jersey. Steenrijke medeburgers worden door de grootbanken geholpen hun vermogen zo te plaatsen dat zo weinig mogelijk belastingen betaald moeten worden Op die manier moet de belastingsdruk in eigen land steeds meer gedragen worden door de werknemers, KMO’s en kleine zelfstandigen.”

Lang geleden werden bepaalde eilandjes en kleine staatjes omgebouwd tot veilige havens voor de schepen van de grote Europese mogendheden, vervolgens specialiseerden enkele landen zich in het onttrekken van vermogens aan de nationale belastingsstelsels (de Bahama’s, Zwitserland, Jersey, Monaco, Luxemburg, enz.).

Vandaag hebben deze landen en andere gebieden een totaal andere functie. Na de tweede wereldoorlog kozen ze voor een integratie in de wereldeconomie gebaseerd op het misbruik van hun nationale soevereiniteit. Zo zijn de petrodollars gerecycleerd in deze financiële vrijhavens.

Daarna hebben de staten, die een gigantische achteruitgang op sociaal, politiek en democratisch gebied organiseerden, hun regulerend vermogen opgegeven door de circulatie van kapitaal volledig te liberaliseren. Deze afwezigheid van regelgeving leidt er onvermijdelijk toe dat de economische en financiële criminaliteit de grote misdaadsectoren onder zijn hoede neemt en verenigt. De criminaliteit slaat munt uit het stilzwijgen en de apathie van de staten.

De aanzienlijke schade die de belastingontduiking toebrengt aan de samenleving is nauwelijks bekend en wordt nauwelijks gemeten, omdat er geen directe slachtoffers kunnen worden aangewezen. De witte economie wordt erdoor aangetast en de staten zijn niet langer in staat besluiten te nemen. Het strafrecht staat machteloos: welke rechters, politiediensten en wetten zijn bevoegd voor deze criminaliteit op wereldschaal?

De belastingparadijzen zijn de plaats waar de financiers die zich aan geen enkele wet houden hun geld witwassen en waar fiscale fraude, corruptie, zwarte handel en allerlei andere activiteiten welig tieren. Daarbij komt de ‘klassieke’ georganiseerde internationale misdaad: drugs, prostitutie, diefstal, oplichting enz. Om de opbrengsten hiervan te incasseren zijn witwasoperaties onmisbaar. Hierbij wordt het geld langs allerlei kanalen gesluisd tot het ‘wit’ is geworden en weer volkomen legaal kan worden gebruikt, geïnvesteerd, belegd en beheerd.

Een witwasoperatie bestaat uit een voorwas (belastingparadijs), een hoofdwas (een ander belastingparadijs) en de recyclage (in een gerespecteerd land zoals Zwitserland of Luxemburg). We zien een toename van het aantal nepbedrijven en van zeer moeilijk controleerbare overboekingen tussen verschillende bedrijven. Het witwassen gaat ook in de andere richting, waarbij geheime opbrengsten en winsten en geld afkomstig uit belastingontduiking ‘zwart’ wordt gemaakt om de geldcircuits voor corruptie en illegale handel te voeden.

Internationale Misdaad in de belastingparadijzen: een imperium van 650 miljard $ gebouwd op armoede en corruptie in de ontwikkelingslanden.

Een nieuw rapport van ‘Global Financial Integrity’ (GFI) geeft aan dat onder de misdadige praktijken die betrekking hebben op die grote som, de handel in drugs het belangrijkste aandeel vormt, gevolgd door die in namaakproducten. Een rapport van GFI “Landsgrenzen-overschrijdende misdaad in de ontwikkelingslanden”, uitgebracht op 8 februari 2011, geeft aan dat “illegale handel in goederen, wapens, mensen en natuurlijke rijkdommen” een 650 miljard $-onderneming vormt met de zwaarste negatieve impact op de ontwikkelingslanden.

Het rapport brengt een evaluatie van de algemene omvang van misdadige handelspraktijken binnen 12 categorieën: drugs, mensen, wilde organismen, namaakgoederen en valse valuta, menselijke organen, klein wapentuig, diamanten en andere edelstenen, olie, hout, vis, kunst en cultureel patrimonium, goud.

Jeremy Haken, de auteur van het rapport, merkt op: “Dit rapport wijst niet alleen op de monetaire waarde van het verlies ten gevolge van die illegale activiteiten, het beklemtoont ook dat de bedrijvigheden, ontplooid in het kader van die onwettige handel, in deze ontwikkelingslanden een zware tol eisen in het leven van de bevolking – met schendingen van mensenrechten, corruptie en moord –  en dat ze er de economische groei en inspanningen voor goed bestuur ondermijnen”.

Onder de 12 onderzochte, onwettige activiteiten werden de opbrengsten uit drugshandel (320 miljard $ per jaar) en die uit handel in namaakproducten (jaarlijks 250 miljard $) als hoogste gerangschikt. In het rapport komt men nog tot een andere, essentiële vaststelling: de winsten uit illegale handel vinden hun weg via omvangrijke internationale handelsnetwerken naar transnationale misdaadgroeperingen. Ook het verband tussen grensoverschrijdende misdaad en economische onderontwikkeling wordt onderstreept.

GFI directeur, Raymond Baker, schrijft in de inleiding van het rapport: “Het versassen over de landsgrenzen van geld uit criminele activiteiten wordt vergemakkelijkt door het wereldwijde en in het duister gehulde financiële systeem van belastingsparadijzen, geheimhoudingsjurisdicties, schijnondernemingen, anonieme trustrekeningen, schijnfondsen, vervalste prijsopgaven en witwastechnieken. Het maakt gebruik van precies dezelfde structuur als de verplaatsing van beide andere componenten van illegale opbrengsten: belastingsontduikend geld uit corruptie en handel. Wij zijn niet bij machte een deel van die stromen te kortwieken terwijl we tegelijk andere delen ervan door de vingers zien. De ontwikkelingslanden ondergaan het grootste nadeel van die wereldwijd ‘helpende’ structuur die verarming, geweld en kortere levens voor miljoenen mensen ter wereld met zich meebrengt”.

Rangschikking in het rapport van de onderzochte, illegale handel:

   1. Drugs: 320 miljard $.
   2. Namaakproducten: 250 miljard $.
   3. Mensenhandel: 31.6 miljard $.
   4. Olie: 10.8 miljard $.
   5. Wilde organismen: 7.8 tot 10 miljard $.
   6. Hout: 7 miljard $.
   7. Vis: 4.2 tot 9.5 miljard $.
   8. Kunst en cultureel patrimonium: 3.4 tot 6.3 miljard $.
   9. Goud: 2.3 miljard $.
  10. Menselijke organen: 614 miljoen tot 1.2 miljard $.
  11. Kleine bewapening en lichte wapens: 300 miljoen tot 1 miljard $.
  12. Diamanten en gekleurde edelstenen: 860 miljoen $.

Door de financiële globalisering (vrijmaking van kapitaalstromen) kunnen de rijkste burgers en de grote multinationals hun geld of winsten plaatsen waar ze er het minst belastingen op moeten betalen (naar fiscale paradijzen zoals Luxemburg, Andorra of Jersey).

Het resultaat van fiscale paradijzen zijn uiteindelijk sociale woestijnen.

Terwijl de regeringen de mond vol hebben van de strijd tegen de kleine criminaliteit en het terrorisme, wordt deze financiële criminaliteit en immoraliteit (het zoveel mogelijk ontwijken en ontduiken van belastingen) geen strobreed in de weg gelegd. Integendeel zelfs. Fiscale paradijzen worden grotendeels ongemoeid gelaten. Mensen die jarenlang belastingen ontdoken worden zelfs met de rode loper binnengehaald via “fiscale amnestie”.

De strijd voor de automatische uitwisseling van fiscale gegevens is niet alleen een strijd voor mondiale rechtvaardigheid en tegen fiscale dumping maar ook een deel van de anti-neoliberale strijd: de poging om vanuit de politieke democratie controle te verwerven over de kapitaalstromen, dus over fiscaal beleid en dus een strijd voor meer democratie.

Het resultaat van fiscale paradijzen zijn uiteindelijk sociale woestijnen. Zeker in de ontwikkelingslanden zonder uitgebouwde belastingssystemen, maar steeds meer ook bij ons.

De nieuwe internationale campagne roept de “burgers overal ter wereld op om een boodschap aan de G20 te richten, en meer in het bijzonder aan Nicolas Sarkozy om de boodschap te agenderen op de Top die in november 2011 in Nice gehouden wordt”.

Sarkozy, de Franse president, is nu voorzitter van de G20 en Frankrijk heeft verklaard dat de strijd tegen belastingparadijzen een hoofdthema zal zijn gedurende het voorzitterschap van de G20.

Het wordt niet alleen een belangrijk jaar voor de Financiële Transactie Taks maar ook voor de strijd tegen de fiscale plundering van de belastingparadijzen.