Inofer n.v. te Mechelen is een klein bedrijf met toch nog altijd 110 arbeiders en 20 bedienden. Inofer is gespecialiseerd in het warmsmeden van messen en de aanmaak van gaskranen. Ooit had het een soliede reputatie tot in de buurlanden. Sedert anderhalf jaar zit het bedrijf in de problemen. Het vroeg de bescherming aan van de WCO, de Wet betreffende de Continuïteit van de Ondernemingen.
Op 20 juli 2010 (in volle vakantie) krijgen 20 arbeiders en 10 bedienden een aangetekend schrijven en tegelijk – voor degenen die niet op vakantie waren – een bericht in de hand. De Inofer directie deelt mee dat ze “vrijgesteld worden van de verplichtingen arbeidsprestaties te leveren, en dit voor de periode tot en met 15 augustus 2010.”
Op 6 augustus krijgen die 30 werknemers een tweede aangetekend schrijven: “Omdat het realiseren van de overdracht van onderneming naar verwachting nog een aantal bijkomende weken in beslag zal nemen, wordt deze vrijstelling verlengd tot en met vrijdag 3 september 2010. U hoeft dan ook voorlopig niet meer op het werk aanwezig te zijn. Tijdens deze periode behoudt u alle rechten, met inbegrip van uw huidige loon/salaris alsook alle andere voordelen verbonden aan de arbeidsovereenkomst. Uw bestaande arbeidsovereenkomst wordt hierdoor niet gewijzigd.” Geef toe: het klinkt niet slecht… vooral de zinsnede die het heeft over “alle andere voordelen verbonden aan de arbeidsovereenkomst”. Welke voordelen dit zijn, is voor mijn zegsman niet duidelijk. Hij ziet niet wat hiermee bedoeld kan zijn…
Wat mijn zegsman wél weet is dat de lokale vakbondsmensen hem meedelen (1) dat Inofer n.v. op 3 september 2010 in faling gaat, als de rechtbank het faillissement wil uitspreken (wat verwacht wordt), (2) dat Inofer n.v. opgevolgd wordt na het uitspreken van de faling door Inofer Productions bvba, bedrijf met ongeveer dezelfde naam dat 90 van de 120 werknemers overneemt van Inofer n.v., krek dezelfde productie verder zet, krek dezelfde machines zal gebruiken, en krek dezelfde leveranciers en dezelfde afnemers zal hebben als Inofer n.v. Mààr… aangezien Inofer n.v. failliet verklaard zal zijn, zullen de 30 ontslagen werknemers geen ontslagvergoeding uitgekeerd krijgen, geen ontslagpremie krijgen, niet van “outplacement” genieten, kortom… direct gewoon werkloos gezet worden (want hun werkgever zal zogenaamd niet meer bestaan) en op één dag tijd zonder enige discussie noch actie van de vakbond op minder dan de helft van hun inkomen zullen terugvallen.
De vakbondstussenkomsten naar deze 30 werknemers toe? De eerste collectieve bijeenkomst tussen de gesyndikeerden en hun vertegenwoordigers, “om geïnformeerd te worden en de toekomst te bespreken”, vindt plaats nu vrijdag 27 augustus, méér dan een maand nadat de arbeiders hun aangetekende brief kregen… en enkele dagen voordat het faillissement uitgesproken zal worden. Informeel horen de 30 ontslagen werknemers van hun afgevaardigden, “dat er niets aan te doen is, want dat het de toepassing van de WCO is”. Op 23 augustus wordt hen de eerste brief toegestuurd van vakbondswege: “We willen ingaan op de vraag die leeft om toch nog even te overlopen waar we vandaag staan.( Met vriendelijke groet).” (Allez, dank u…).
Hier rijzen niettemin enkele vragen. Is het paranoïed om te denken dat sommige vakbondsmensen hier al weken geleden een akkoord gesloten hebben met de werkgever, zonder hun basis te “kennen”? Is het verkeerd om te denken dat hier op heel machiavellistische wijze gewoon 30 werknemers “opgeofferd” worden (wellicht om 90 andere posten zogenaamd te redden), zonder dat zelfs gezocht werd om de belangen van de 30 ontslagenen ten gronde te verdedigen (bijvoorbeeld via een betere ontslag- en outplacement-regeling) en hen te laten toekomen wat hen redelijkerwijze toekomt. Of moeten we aannemen dat de vakbondsafgevaardigden hier gewoon nog moeten bekomen van hun vakantie?
