Op initiatief van de PVDA-afdeling van Mechelen is op 22 mei 2013 een kwaliteitsvolle infoavond doorgegaan over Syrië. ‘Wie heeft er belang bij de oorlog?’ en ‘Een plan tegen radicalisering of een radicaal plan tegen uitsluiting?’ waren de thema’s die in het jeugdhuis voor een dertigtal aanwezigen met vooral migratieachtergrond werden uiteengezet. De link naar de powerpoint waaruit enkele beelde zijn verwerkt, is hieronder te vinden.
In het kader van de wekelijkse vormingsavonden van het Mechelse open jeugdhuis (het vroegere Rzoezie) werd ingegaan op de vraag van de PVDA om een infoavond over Syrië te organiseren met Ludo De Brabander (vzw Vrede), Mohamed Chebaa (PVDA-gemeenteraadslid Antwerpen, onder moderatie van Ng Sauw Tjhoi (journalist). Een dertigtal jongeren volgde geïnteresseerd de uiteenzettingen die door vragen van radiojournalist Tjhoi werden aangestuurd.
Na het welkom van de voorzitter van ROJM (Regionaal Open Jeugdcentrum Mechelen) gaf Dirk Tuypens als verantwoordelijke voor PVDA Mechelen een korte inleiding waarbij hij zich de vraag stelde waarom de berichtgeving en de motivering om hulp te geven eenzijdig het Westerse belang en emoties naar voor brachten en te weinig de achtergronden van het conflict.
De powerpoint van Ludo De Brabander met kaartjes en enkele schema’s gaven inzicht in de complexiteit van de groei en het verloop van het conflict. Enkele slides zijn bovenaan in de foto’s verwerkt met onder meer een geografische situering van de religieuze en ethische groepen in Syrië. Voor hem was het duidelijk dat enkel een politieke onderhandeling een oplossing kan brengen, waarbij ook de politieke en niet alleen de gewapende oppositie ten volle zou betrokken worden.
Mohamed Chebaa is nog altijd samen met zijn zus actief voor ‘Vrije Keuze’, dat samen met Boeh de nieuwe klacht bij de Raad van State heeft ingediend wegens het niet geven van vrije keuze tot het dragen van de hoofddoek in het gemeenschapsonderwijs. Hij verwees naar zijn interview met Lex Molenaar in de Gazet van Antwerpen van 12 april 2013 bij het begin van de commotie over de vertrek van jongeren naar Syrië. Veel Antwerpse moslimjongeren hebben gewoon sympathie voor de strijd die door andere moslims in Syrië wordt gevoerd, en ze willen uiting geven aan hun solidariteit.
De burgemeesters organiseren topoverleg, maar ze vergeten daarbij de moslimgemeenschap te betrekken. De oplossing is om die jongens weer vertrouwen te geven in hun rol in onze samenleving. Dat doe je via onderwijs en werk. Geen plan tegen radicalisering maar een radicaal plan tegen discriminatie, racisme en ongelijkheid. “Persoonlijk ken ik geen jongeren die vertrokken zijn, maar in feite kunnen ze daar niets gaan doen en wij willen graag helpen om hen daarvan te overtuigen”, zo stelde Chebaa op een vraag van Tjhoi. “En hen zeker opvangen en een perspectief geven als ze terugkomen.” Het 10-puntenplan van Kifkif en Ico Maly kan daarbij zeker helpen.
Uit het publiek kwam nog de vraag of men jongvolwassenen niet in hun radicale keuzes moet respecteren en hen als volwassenen behandelen. En of het niet eerder een kwestie is waarvoor men ‘radicaal’ kiest en of de jongeren die nu vertrekken wel de ‘juiste keuze’ maken. Zijn er b.v. niet evenveel of meer redenen om de strijd te steunen voor de soevereiniteit van een land tegen door het buitenlad gesteunde gewapende inmenging dan zich aan te sluiten bij een rebellie die eerder deze buitenlandse belangen dient. Radicalisme is een mensenrecht dat men dient af te meten aan het doel dat men nastreeft. En wat dit is voor Syrië, daar zou meer discussie over mogen zijn.
Jan Hertogen
