De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Impressie uit India

Impressie uit India

maandag 8 maart 2010 17:58
Spread the love

Al wachtend op de trein, beluisteren mijn gedachten “Trains” van Porcupine Tree. In gebroken Hindi-Engels roept een vrouwenstem de aanstormende treinen af. Een Indisch station blijkt een ideale weergave te zijn waarvoor India staat: Kleurrijk, grote hoeveelheden afval, armoede, te veel mensen en een kraampje waar de mondialisering is doorgedrongen (Coca-Cola). De Heilige Koe passeert mijn gezichtsveld en nestelt zich doodleuk tussen een familie Indiërs. Een vrouw met een leeftijd van 50 jaar, maar met de gezondheid en uiterlijk van een terminale kankerpatiënte, tracht stukjes voedsel te recycleren tussen de sporen. Met gevaar voor eigen leven. Hoewel haar huidige toestand nog moeilijk het woord leven verdient. Een verloren kind trekt aan mijn mouwen, maar mijn blik richt zich stoïcijns de andere kant op. De moralistische zijde van mijn hersens roepen om een gift van enkele roepies. De realistische zijde van mijn hersens beseffen dat dit kind toch zal sterven en de dood misschien de beste bestemming is. Naast mij rochelt een Indiër rood slijm. Nochtans staat er een rood, opvallend bord met de zin “Do not spit on the platform”. Het rode slijm duidt aan dat ik te maken heb met een TBC patiënt. Ik bemerk dat ik al een half uur wordt aangestaard door een groep Indiërs. Het werkwoord “aanstaren” is eufemistisch gekozen. Ik voel mij als een overrijpe filmster die zijn beste jaren heeft gehad, maar in ontwikkelingslanden nog als een held wordt vereerd. Ik besluit een vluchtroute te nemen naar het “sanitair”. Deze ironische haakjes zijn niet toevallig gekozen, want bij het aantreden van de toiletten waait er een golf van stank door mijn neusgaten. De doortrekknop blijkt niet te werken. Met het gevolg dat de wc’s uitpuilen van verteerd rijst en chappati (Indisch brood). Ik tracht mezelf moed in te spreken, maar het opborrelende gevoel van walging en onbegrip overheersen alles. Half misselijk keer ik terug naar mijn zitplaats. Zeker, ik ben in India!

take down
the paywall
steun ons nu!