De meest opvallende afwezige onder de landen die de hervormingen geratificeerd hebben, is de Verenigde Staten, juist een van de belangrijke voorstanders van de hervormingen.
Ondanks aandringen van Christine Lagarde, het hoofd van het IMF, lijkt het er sterk op dat verschillende landen tegen de afspraak in niet zullen ratificeren vóór de jaarlijkse vergadering van het IMF en de Wereldbank half oktober in Tokio.
De hervormingen zijn vooral gericht op betere vertegenwoordiging van opkomende economieën en ontwikkelingslanden binnen de organisatie. Voor januari 2013 moet er formeel overeenstemming zijn bereikt, zodat de veranderingen in het daaropvolgende jaar doorgevoerd kunnen worden.
Hoewel de VS aanvankelijk voorstander van deze veranderingen waren – en volgens insiders nog steeds zijn – moet de officiële steun hiervoor via het Amerikaanse Congres lopen. Met de Amerikaanse presidentsverkiezingen voor de deur, heeft president Barack Obama duidelijk gemaakt dat een stemming in het Congres voorlopig nog niet aan de orde is.
Quotasysteem
Een belangrijk onderdeel uit het hervormingspakket is echter al aangenomen, omdat hiervoor voldoende steun is zonder de VS. Het gaat om een verdubbeling van de reserves van het IMF tot ongeveer 767 miljard dollar. Voor die stap was de steun van 70 procent van de IMF-leden voldoende.
Drieënzeventig procent van de lidstaten, ofwel 124 van de 188 landen, had met ingang van afgelopen maandag steun gegeven aan dit plan.
Een andere kwestie is de hervorming van het ‘quotasysteem’, dat dicteert hoeveel geld elk land moet bijdragen aan het fonds en hoe sterk de stem van een land meetelt bij de besluitvorming. De hervorming betekent een herschikking van het IMF-bestuur waarbij opkomende economieën en arme landen meer invloed krijgen.
China
De concrete hervormingsplannen dateren uit 2010, toen de landen van de G20 bijeen waren in Seoul. Volgens sommige analisten komen de veranderingen rijkelijk laat, omdat de verhoudingen in de wereld al lange tijd in beweging zijn.
Zo heeft China, momenteel de tweede economie in de wereld, evenveel invloed op het IMF-beleid als Italië. Bij het nieuwe systeem krijgt China dubbel zoveel invloed. Ook de stem van andere opkomende economieën gaat zwaarder wegen, terwijl sommige rijke landen juist minder invloed krijgen.
