In België heb ik al veel prachtige taferelen gezien. Maar wat ik afgelopen maand toch meemaakte, kan toch echt maar in één land. Ik legde namelijk, als leerkracht, plechtig de eed af in een Belgische ceremoniezaal in een Belgisch stadhuis. En waarom? Omdat ik Sint-Joost zo’n heerlijke gemeente vind.
Normaal gezien zijn eedafleggingen voorbehouden aan dokters, politici, advocaten en ander schoon volk. Leerkrachten horen daar doorgaans niet bij. In Nederland niet, in België evenmin. Toch kon ik mij in de Brusselse gemeente Sint-Joost-ten-Node voor één minuut een belangrijk persoon wanen.
Ik sprak namelijk de volgende woorden uit, met Noord-Brabantse tongval: “Ik zweer getrouwheid aan de koning, gehoorzaamheid aan de grondwet en aan de wetten van het Belgische volk.” Ik deed het zo plechtig, voor de burgemeester, dat ik vergat om mijn rechterhand op te steken. De burgervader vond dat ik het opnieuw moest doen. Dat deed ik.
Armste gemeente
Van tevoren vroeg ik mij af wat het nut van zo’n vertoning is. Mag ik na de eedaflegging niet meer door een Brussels rood licht wandelen? Kan de Belgische koning mij oproepen om voor België te strijden?
Nuttig of niet, toch ging ik. Sint-Joost-ten-Node is de kleinste, dichtstbevolkte, armste, jongste en meest diverse gemeente van het land. De werkeloosheid is er torenhoog. Toch is Sint-Joost ook een gemeente die een voorbeeldfunctie op het vlak van diversiteit draagt in het land van frieten en bier.
Meest diverse gemeente
Sint-Joost had de eerste vrouwelijke politieagente. Waarna andere gemeenten volgden. Tegenwoordig is de lokale politiek een weerspiegeling van het diverse karakter van de gemeente. De organisatiepiramide van het gemeentepersoneel is van de top tot de basis heel divers. De talloze nationaliteiten van de gemeente zijn erin vertegenwoordigd. Bij de meeste Belgische overheidsinstellingen is diversiteit helaas nog steeds geen realiteit. Hoe divers de Belgische bevolking ook is. In Sint-Joost is dat dus wel.
Zo ook burgemeester Emir Kir. Hij is de eerste Belgische burgemeester van Turkse origine. Hoewel hij nog maar enkele maanden actief is als burgervader, lijkt hij de helft van zijn werktijd tussen de mensen te zitten. Je kan hem in de cafés en eethuisjes op de Haachtsesteenweg vinden. Bij talrijke happenings. En ook op onze Faincy Fair in Sint-Joost-aan-Zee.
Zeer culturele gemeente
Na de plechtigheid vraagt Kir hoe ik zijn gemeente ervaar. Ik ben eerlijk: “Heel gezellig. Superdivers en ook heel cultureel. Om de paar straten kom je wel een verborgen theatertje tegen.” De burgervader lijkt verrast door mijn antwoord. Hij nuanceert mijn uitspraak door nog eens te benadrukken dat de problemen in Sint-Joost enorm zijn.
Ach ja, de eedaflegging was een geweldige ervaring. Voor een gemeente als Sint-Joost wil ik best zulke plechtige woorden uitspreken. Zelfs al moet ik de poorten van de Haachtsesteenweg verdedigen tegen buitenlandse grootmachten die de Belgisch-Turkse restaurantstraat willen annexeren om hun eigen culinair imperium uit te breiden.
Jochem Oomen woont en werkt als leerkracht in Brussel.
