Vera Dua neemt afscheid van de politiek: ze blikt terug en heeft raad voor de volgende generatie politici.

Na elf jaar in een commune, twee weken in een bootje als protest tegen de kernproeven op Mururoa en vier woelige jaren als minister heeft Vera Dua genoeg politieke watertjes doorzwommen. Aan haar tweeëntwintigjarige carrière bij de Vlaamse groenen kwam deze week dan ook een einde met haar vertrek uit de Gentse gemeenteraad. Voortaan concentreert ze zich op haar werk aan de Universiteit Gent.

Zal de activiste en politica Vera Dua zich niet vervelen in de academische wereld?

“Neen, dat denk ik niet. Na twintig jaar politiek is het wel genoeg geweest. Ik ga me behalve bij de Universiteit Gent ook op andere manieren inzetten voor duurzame ontwikkeling, ik kijk ernaar uit om dingen te kunnen verwezenlijken buiten de context van de politieke partijen.”

De babyboom-generatie geeft stilaan de fakkel door aan de volgende generatie politici, welke stempel laten u en uw generatiegenoten na?

“Ik hoop dat onze erfenis het langetermijndenken zal zijn. Dat is natuurlijk niet iets dat alleen bij mijn generatie politici bestaat, maar ik mis het toch in het huidige politieke klimaat. Een visie die eindigt bij de volgende verkiezingen is niet erg productief.”

Hoe kijkt u terug op de periode 1999-2003, wanneer u minister van landbouw en leefmilieu was in de Vlaamse paars-groene regering?

“Het was een heel boeiende periode, waarin we veel dingen hebben kunnen realiseren. Toen heb ik echt gevoeld dat verandering kan. De problematiek rond de mestoverschotten en het natuurgebiedenbeleid hebben we toen echt kunnen aanpakken. We hadden alleen meer aandacht moeten besteden aan de communicatie. Agalev was zo druk bezig met het regeren op zich dat we soms vergaten om het ‘hoe’ en ‘waarom’ aan de mensen uit te leggen.”

Tijdens uw studies als landbouwingenieur heeft u overwogen om in de ontwikkelingslanden te gaan werken, uiteindelijk koos u ervoor om vanuit België uw idealen na te streven. Welke raad heeft u voor jongeren die vandaag zich willen engageren?

“Ik zie veel activisme buiten de politieke wereld, dat vind ik allemaal wel interessant: er beweegt veel en dat is altijd positief. Wat je nu ook vaak ziet bij jongeren is dat ze iets ondernemen op individueel niveau: ze leven zelf volgens de normen dat ze wenselijk vinden, daar heb ik bewondering voor.”

En wat is uw advies voor de jonge politici in uw eigen partij en aan de progressieve zijde in het algemeen?

“Zorg dat je een sterk dossier hebt en geef nooit op. De noodzaak voor een andere wereld is groot, maar er zullen altijd conservatieve krachten dat proberen tegen te houden, je moet dus op voorhand weten dat je vaak tegen de stroom zal inzwemmen.”

Één van uw idealen is altijd geweest om de voedselproblematiek in ontwikkelingslanden op te lossen. Zal het in deze eeuw zijn dat we de honger uit de wereld helpen?

“Het zou moeten, want het is geen probleem van tekort, maar van slechte verdeling, foutief bodemgebruik en onevenwichten veroorzaakt door de internationale markten. Allemaal zaken die we kunnen oplossen.”