Opinie, Nieuws, Samenleving, Politiek, België - Saloua Berdai

“Ik heb spijt dat ik mijn kinderen in het Nederlands opvoed!”

"We mogen ­gerust wat meer engagement verwachten van allochtone ouders en nieuwkomers", klonk het recent bij minister van Onderwijs, Hilde Crevits (CD&V). Direct barstte er een grote verontwaardiging los onder de hashtag #allochtoneouders, waaronder deze oprechte en krachtige brief.

dinsdag 7 maart 2017 11:23
Spread the love

Beste Minister Crevits,

Ik heb spijt dat ik mijn kinderen in het Nederlands opvoed! Het is niet de eerste keer dat ik me vragen stel bij een aantal van uw uitspraken, zoals over onderwijshervorming om maar eentje te noemen.

Toen kwam uw laatste oproep naar tweede generatie ‘allochtonen’. De inhoud van dat artikel in het Nieuwsblad is ronduit beledigend voor al die ouders die dag in dag uit, binnen hun mogelijkheden, het beste van zichzelf geven om hun kinderen de best mogelijke opvoeding te geven. Want opvoeden is geen exacte wetenschap, zoals bij elke ouder is de liefde voor mijn kinderen mijn drijfveer om hen zo op te voeden dat ze later een betere versie zijn van mezelf. En dit doe ik met alle bijhorende onzekerheden.

Want weet u minister, een tweede generatie ouder moet niet enkel een antwoord formuleren op de algemene opvoedingsvraagstukken zoals: ‘Voorzie ik genoeg gezonde voeding voor mijn kids?’, ‘Is dit de juiste richting voor mijn dochter’ of ‘Geef ik hen genoeg aandacht ondanks mijn drukke agenda?’

Ik maak mij ook zorgen over andere zaken die enkel en alleen te maken hebben met hoe de samenleving naar mijn twee dochters kijkt of zal kijken: ‘Hoe bescherm ik ze voor alle negatieve gevolgen die ontstaan door als minderheid geviseerd te worden zoals een laag zelfbeeld, onderpresteren, enz.?’

‘Hoe maak ik ze duidelijk dat ze later niet enkel een glazen maar ook een betonnen plafond moeten doorstaan?’ ‘Hoe maak ik ze weerbaar voor die negatieve opmerkingen op hun deelidentiteiten op school, in de media, op straat, …?’

‘Hoe maak ik ze duidelijk dat er in dit land naast A-burgers ook B-burgers zijn, en dat ze de pech hebben dat ze tot de laatste categorie behoren enkel en alleen omdat ik hun mama ben?’ ‘Hoe zorg ik ervoor in mijn keuze van school en vrijetijdsactiviteit dat ze zichzelf kunnen zijn en zich volop kunnen ontwikkelen in een omgeving die hun talenten centraal ziet en centraal stelt?’ Opvoedingsondersteunende diensten of een Nieuwe Autoriteit-vorming bieden geen antwoorden op deze vragen.

Een vraag waar wij als ouders een antwoord op moesten formuleren was ‘In welke taal voeden wij onze dochters op?’. We hebben uiteindelijk voor het Nederlands gekozen. Niet omdat het zogenaamd integratie-bevorderend is, want zo wordt alles wat je als zogenaamde tweede generatie ouder doet geïnterpreteerd.

Onlangs kreeg ik de opmerking dat het toch goed is voor mijn integratie dat ik lid ben van de ouderraad op het schooltje van mijn kinderen. Dat ik dit doe omwille van mijn betrokkenheid naar de buurtschool in kwestie, vond ze toch vreemd als argument uit mijn mond. Mijn man kreeg zelfs ooit de opmerking dat hij een ‘te betrokken’-papa is.

Onze keuze voor het Nederlands was dus het resultaat van opzoekwerk waarbij we ons gebaseerd hebben op wetenschappelijk onderzoek dat aantoonde dat je best je kind opvoedt in de taal die je zelf het best beheerst. In ons geval is dat het Nederlands bij andere gezinnen kan het iets anders zijn.

De theorie zegt dat je op deze wijze een rijkere woordenschat geeft aan je kind waardoor hij/zij later ook andere talen kan oppikken. We hebben hen door deze keuze, tegelijk, ook kansen ontnomen. Want andere onderzoeken tonen aan dat meertalige kinderen verschillende hersengebieden activeren waardoor ze ook op andere gebieden beter scoren. We susten onszelf met het feit dat onze meisjes pienter genoeg zijn om later andere talen op te pikken.

Frans wordt door de school gecoverd en dankzij YouTube en varianten is hun Engels ook al in volle ontwikkeling. Het Arabisch blijft echter een gemis.

Toch vrees ik na het lezen van uw analyse dat we hen nog meer kansen hebben ontnomen. Een kans op een toegang tot een andere wereld, die hun anders zijn en meertaligheid wel als troef zou zien. Een optie die ik als hun hoogopgeleide meertalige moeder wel heb.

Ik wil u hierbij bedanken om mij te helpen in mijn volgende opvoedingskeuze, ik ga meer dan ooit inzetten op meertaligheid als een positief aspect van mijn en hun origine. Ik ga mijn dochters nog meer meegeven dat ze de wereld in zijn verscheidenheid moeten omarmen; dat ze zoveel mogelijk talen en culturen moeten leren kennen en dat ze wereldburgers zijn die een verbondenheid in een kleurrijke ‘WIJ’ zien en vormen!

Saloua Berdai
Mama van 2 prachtige dochters
Onderzoeker en docent

take down
the paywall
steun ons nu!