Op 27 november 2013 werd in de Senaat de euthanasiewet voor minderjarigen goedgekeurd. Voor heel wat mensen is dit echter nog taboe. Volgens deze personen moeten kinderen beschermd worden, want er staat hun nog een heel leven te wachten. Maar wat voor een leven hebben kinderen die ondraaglijk en uitzichtloos lijden? Wat voor een leven hebben kinderen wanneer elke beweging pijn doet of wanneer ze hun lichaam niet meer kunnen controleren? Wat voor een leven hebben kinderen als ze weten dat ze elk moment kunnen sterven? Vanuit deze visie ben ik het eens met de goedkeuring die de Senaat heeft gegeven aan euthanasie voor minderjarigen.
Volgens de mensenrechten zou euthanasie bij minderjarigen toegelaten moeten worden. Volgens het eerste mensenrecht is iedereen vrij en gelijkwaardig, dit wil zeggen dat iedereen op dezelfde manier behandeld zou moeten worden. Er zou dus geen verschil gemaakt mogen worden tussen meerderjarigen en minderjarigen. Volgens het derde mensenrecht mag er niet gediscrimineerd worden. Euthanasie mocht reeds toegepast worden op meerderjarigen, maar minderjarigen vielen voorheen uit de boot. Volgens dit artikel uit de mensenrechten zou iedereen dezelfde rechten moeten hebben, daarom vind ik het niet meer dan normaal dat minderjarigen ook euthanasie mogen aanvragen.
Iedereen verdient een pijnloze dood. De pijn die een minderjarige ervaart, is immers even erg als de pijn die een meerderjarige ervaart. Euthanasie is een manier om pijnloos een leven te beëindigen, het is een proces dat in twee stappen verloopt. Een arts zal eerst een coma verwekken door barbituraten toe te dienen, daarna worden er spierverslappers toegediend waardoor de ademhalingsspieren van de persoon verlamd worden. Deze middelen zorgen ervoor dat de persoon geen pijnlijke dood ondergaat.
De goedkeuring van euthanasie bij minderjarigen zal als gevolg hebben dat het aantal zelfdodingen bij minderjarigen zal dalen. Indien een minderjarige zich in een uitzichtloze situatie bevond vóór de goedkeuring van de wet, zou hij er sneller voor gekozen hebben om via zelfdoding uit het leven te stappen. Nu er voor minderjarigen de mogelijkheid is gekomen om een aanvraag tot euthanasie in te dienen, zullen ze hier ook effectief voor kiezen omdat hun leven dan op een ‘mooie’ manier beëindigd kan worden.
Bovenstaande argumenten bekrachtigen dat ik het goed vind dat de Senaat de euthanasiewet voor minderjarigen heeft goedgekeurd. Deze wet is strenger dan de euthanasiewet voor meerderjarigen, aangezien het bij minderjarigen enkel aangevraagd kan worden bij fysiek lijden. Ook moeten de ouders of de wettelijk verantwoordelijken hun akkoord geven over het verzoek tot euthanasie. Hieruit blijkt dat een minderjarige dus niet zomaar euthanasie kan aanvragen, maar dat hij of zij aan heel wat voorwaarden moet voldoen. Het gaat om minderjarigen waarbij de dood alleen maar uitgesteld wordt, daarom vind ik dat je hen tenminste een mooie en pijnloze dood moet gunnen.
Jade Mertens, 21 jaar, studente Maatschappelijk Werk
