Privacy is het recht je eigen levenskeuzen, je buikgevoel, je emoties, je twijfels, je vragen, je dromen en je identiteit te koesteren, zonder die voortdurend naar anderen en naar de samenleving te moeten legitimeren. Privacy is het recht om met rust gelaten te worden. Privacy is het recht om te dwalen en verdwalen, zonder uit te leggen waarom je dat doet. Privacy is ook het recht op je eigen schaduw, je alterego, je tweelingbroer, je buikgevoel, je eigen reservewiel.  

Het bel-, mail- en surfgedrag van steeds meer burgers wordt geregistreerd, geanalyseerd en door regeringen en grote bedrijven gebruikt om risicoprofielen van een snel groeiend aantal burgers op te stellen. Onlangs liet de Britse overheid weten dat ze het bel-, mail- en surfgedrag van  ALLE
burgers op permanente basis wil inkijken. Londen is trouwens goed op weg een stad te worden met meer glurende straatcamera's dan inwoners.

De man in de straat haalt zijn schouders op. 'Ik heb niets te verbergen,' zegt hij met een onzekere trilling in zijn stem. Regeringen zijn er in geslaagd om schermend met imaginaire terreur een groot deel van de bevolking minzaam te dwingen tot lijdzame fysieke en psychische striptease. Burgerzin wordt gelijkgesteld aan vrijwillig exhibitionisme. De wereld wordt een hoerendorp.

'Ik heb niets te verbergen.' Wat een onzin. Natuurlijk hebben we allemaal dingen te verbergen, bijvoorbeeld waarom je in een groezelige stad, op een gevonden fiets vertwijfeld tussen moordend stadsverkeer probeert te zigzaggen, terwijl je haastig onderweg bent naar je beeldschone minnares die onlangs een mooi gekleurd sjaaltje heeft gekocht, en dat ding straks voor de lol rond haar hoofd wil binden.

Privacy, Burgerrechten, Straatcamera's -

‘ik heb niets te verbergen’

zaterdag 5 mei 2012 00:17
Spread the love

Privacy is het recht je eigen levenskeuzen, je buikgevoel, je emoties, je twijfels, je vragen, je dromen en je identiteit te koesteren, zonder die voortdurend naar anderen en naar de samenleving te moeten legitimeren. Privacy is het recht om met rust gelaten te worden. Privacy is het recht om te dwalen en verdwalen, zonder uit te leggen waarom je dat doet. Privacy is ook het recht op je eigen schaduw, je alterego, je tweelingbroer, je buikgevoel, je eigen reservewiel.  

Het bel-, mail- en surfgedrag van steeds meer burgers wordt geregistreerd, geanalyseerd en door regeringen en grote bedrijven gebruikt om risicoprofielen van een snel groeiend aantal burgers op te stellen. Onlangs liet de Britse overheid weten dat ze het bel-, mail- en surfgedrag van  ALLE
burgers op permanente basis wil inkijken. Londen is trouwens goed op weg een stad te worden met meer glurende straatcamera’s dan inwoners.

De man in de straat haalt zijn schouders op. ‘Ik heb niets te verbergen,’ zegt hij met een onzekere trilling in zijn stem. Regeringen zijn er in geslaagd om schermend met imaginaire terreur een groot deel van de bevolking minzaam te dwingen tot lijdzame fysieke en psychische striptease. Burgerzin wordt gelijkgesteld aan vrijwillig exhibitionisme. De wereld wordt een hoerendorp.

‘Ik heb niets te verbergen.’ Wat een onzin. Natuurlijk hebben we allemaal dingen te verbergen, bijvoorbeeld waarom je in een groezelige stad, op een gevonden fiets vertwijfeld tussen moordend stadsverkeer probeert te zigzaggen, terwijl je haastig onderweg bent naar je beeldschone minnares die onlangs een mooi gekleurd sjaaltje heeft gekocht, en dat ding straks voor de lol rond haar hoofd wil binden.

take down
the paywall
steun ons nu!