Doel: de wereld en de mensheid mee helpen redden van de ondergang. Belgische problemen aanpakken is echter niet verboden.
Eerste taak: circa 120 000 onderwijsmensen vragen mee te denken of minstens mee te lezen – wie van hen zou er geen mailadres hebben, en enkele minuten voor dat ene bericht over “de kwestie van de week”? – en 1 euro per jaar als lidgeld te betalen, voor enkele personeelsleden. Eigenlijk zou het opgelegd moeten worden. Mondige, kritische, creatieve, geëngageerde, … burgers ‘maken”, ze zouden best het voorbeeld geven.
Wie moet dit op gang brengen? Als ik dat eens wist …
Hoe is het potverdorie mogelijk! Weer die domme taalfout … Misschien dat ik ze toch eens ga mailen.
“Het Vlaamse onderwijslandschap is groot en bestaat uit verschillende niveau’s. Hoeveel leerkrachten werken er in Vlaanderen? Hoeveel scholen zijn er? Hoeveel leerlingen lopen er school? Enkele cijfers.
…
| Onderwijsniveau | Aantal |
| Gewoon basisonderwijs | 46.806 |
| Buitengewoon basisonderwijs | 6.005 |
| Gewoon secundair onderwijs | 56.585 |
| Buitengewoon secundair onderwijs | 5.921 |
| Hogescholenonderwijs | 7.908 |
https://www.vacature.com/nl-be/carriere/job-nieuws/Het-Vlaamse-onderwijs-in-cijfers
1 contactpersoon per school zou al zijn of haar collega’s moeten overtuigen niet lijdzaam staan af te wachten. Eén goed idee kan de toekomst van miljoenen, zelfs miljarden veranderen, maar het moet wel de kans krijgen om voldoende potentiële medestanders te overtuigen. 120 000 maal “Ja, goed idee!”, het zou helpen.
En waarom niet de jongeren, de ouders, de andere personeelsleden, …? Voor je het weet, is half Vlaanderen lid.
Hoeveel leerkrachten zouden er zijn in de EU? 1 op 50 werkenden = rond de 5 miljoen. Ik denk meer. Het zou de grootste (politiek neutrale) burgerbeweging in Europa kunnen worden. Ik weet niet welke dat nu is. Religies, vakbonden, het Rode Kruis, Greenpeace, … lijken me van een andere aard.
“Persbericht: De staat van de burger
De kloof tussen staat en burger lijkt groter dan ooit. Wakkere burgers laten overal in het land van zich horen. Allerhande burgerbewegingen, groot en klein, die positieve alternatieven zoeken voor onze samenleving nemen het heft in eigen handen. Hun succes toont aan dat het kan. Maar de samenwerking tussen burger en staat blijkt in de praktijk nog steeds heel erg moeilijk.
Hoe maak je van een burgerbeweging een succes? Hoe kunnen burgerbewegingen schijnbare maatschappelijke patstellingen deblokkeren? Hoe creëer je (positieve) impact? En hoe boek je succes in de samenwerking met en de verhouding tot de publieke diensten? Hoe zetten we samen stappen richting betekenisvolle beleidsparticipatie? Hoe kan een burgerinitiatief uitgroeien tot een onderdeel van beleidsvorming?’
http://www.staatvandeburger.be/
————————
De 10 beste ideeën voor een betere wereld zijn bekend
https://www.hetkanwel.net/2015/11/04/de-10-beste-ideeen-voor-een-betere-wereld-zijn-bekend/
Zouden “wij” ook kunnen doen elk jaar.
——————————-
http://www.socialeinnovatiefabriek.be/nl/jouw-idee#sthash.u5yyDuzE.dpbs
Ik heb het meer voor vrijwilligers en bewegingen gedreven door progressieve idealen en emoties zoals empathie, gevoel voor rechtvaardigheid, verontwaardiging en bezorgdheid dan aangeworven te worden en dan maar proberen te bewijzen dat je dat salaris verdient. En hoeveel leerkrachten laat staan jongeren weten van het bestaan ervan?
—————————-
Niet iedereen heeft tijd, motivatie, talent, durf, … om zelf politiek actief te zijn. Maar hen verwijten maken en zelf niets maar dan ook niets doen, lijkt me niet aangewezen. Enkele minuten per week, het kan genoeg zijn.
“Dat Vlamingen de vakverenigingen belangrijk vinden, betekent niet dat ze geen kritiek hebben. 43 procent vindt dat de bonden te veel macht hebben en te weinig bezig zijn met de problemen van morgen. 42 procent vindt dat ze fundamentele economische hervormingen in de weg staan en 39 procent vindt tot slot dat de vakbonden enkel hun eigenbelang verdedigen.
De professor wijst er ook op dat 22 procent van de Vlaamse kiezers (zeer) veel vertrouwen in de vakbonden heeft. Dat lijkt weinig, maar het is het dubbele van de vertrouwensscore voor politici (11 procent). ‘Al bij al hebben we geen hoge dunk van grote instituties. Anders gezegd, we wantrouwen vakbonden minder dan we politici wantrouwen.'”
http://www.standaard.be/cnt/dmf20160414_02238303
Vervang “vakverenigingen” door “regeringspartijen”; veel verschil zou het niet maken.
——————————————————–
T.a.v. de directie
Geachte heer/mevrouw
Ik hoef u niet te vertellen hoe uitgebreid en veelzijdig de taken van het onderwijs zijn, op het vlak van kennisoverdracht, kritisch denken, communicativiteit, creativiteit, methodisch te werk gaan, sociale vaardigheden, … de lijst is lang. Ik zou er één aan willen toevoegen op de meest expliciete manier. De wereld en de mensheid helpen redden van de ondergang op lange termijn, en die van miljoenen individuen op korte termijn. Die ambitie zou elke weldenkende “langzichtige” medemens moeten hebben. Het is niet voldoende “iets” te doen, en het is niet nodig “alles” te doen.
Misschien heeft u niet zo veel tijd en zelfs zin om op TV te zien, via de radio te horen, in kranten, boeken en tijdschriften en via sociale media te lezen wat er allemaal op ons af lijkt te gaan komen. Mogelijk vindt u dat u zich genoeg inzet, of dat het allemaal niets uithaalt, of dat de politici het ooit wel zullen opknappen.
Net nog een alarmerend artikel gelezen: https://www.dewereldmorgen.be/artikel/2017/05/12/nick-meynen-we-leven-in-een-bubble-die-vroeg-of-laat-zal-barsten
Het is noodzakelijk en ook mogelijk om snel grote stappen vooruit te zetten, maar enkel als genoeg burgers samen stevige druk uitoefenen en de politici en andere groepen met veel macht kunnen aanzetten tot de juiste daden, o.a. of vooral omdat de juiste visie het pleit moet winnen. Zo bulk ik, een onmachtig en mensenschuw persoon, van de ideeën die zouden onderzocht moeten worden, maar juist omdat ik ben wie ik ben, word ik systematisch niet gehoord, misschien zelfs bewust genegeerd, o.a. door de VRT en tal van kranten. Enkele van mijn ideeën zouden trouwens voor onderwijsmensen als beroepsgroep extra interessant moeten zijn, zoals de suggestie om met vier oudere leerkrachten met een bovengemiddeld salaris samen een onderwijsassistent (of administratieve kracht) aan te werven voor 4000 of 5000 euro per jaar, zodat hij of zij kan opgeleid worden om gedurende 40 weken 10 uren mee te helpen of taken over te nemen van elk van hen. De voorwaarde is wel dat de federale overheid voor minstens 10 000 en maximaal 15 000 euro – de gemiddelde uitkering voor een werkloze plus allerlei kosten – subsidieert en de Vlaamse voor 5 000 of zo/minder. (En dat het pensioen hetzelfde blijft, want/dus het gaat niet om een looninlevering.)
Stel dat er in elke school één persoon is die erin gelooft dat elk onderwijspersoneelslid (en anderen, ook tal van “externen”) één euro per jaar vragen als lidgeld geen probleem mag zijn en 5 minuten “denktijd” over “de kwestie van de week” – ontvangen via mail – uiterst zinvol is, dan kan dit een zeer succesvolle drukkingsgroep en politiek neutrale burgerbeweging worden, en indien uitgebreid naar heel de EU een echte machtsfactor, met miljoenen leden.
Ik hoop dat u een dezer dagen een half uur heeft om mijn karakter en vooral mijn vele nog uit te werken denkpistes te bestuderen. Of, zoals het vaak zal gaan, dat u deze mail naar de meest gemotiveerde collega(‘s) doorspeelt.
Vriendelijke groeten
Dirk Van Landen
