De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Ik ben geboren in Kaboel

Ik ben geboren in Kaboel

maandag 29 september 2014 10:34
Spread the love

Ik ben geboren in Kaboel, de hoofdstad van Afghanistan. Ik ben geboren in Kasjmir, tussen Pakistan en India. Ik ben geboren in Iran, in Eritrea, in Sri Lanka.

Ik ben van opleiding ingenieur-architect, zoals mijn vader. Ik heb gewerkt als onderhandelaar, contacten onderhouden met de overheid. Ik ben dokter. Ik was informaticus. Ik was dierenarts. Ik was boekhouder.

Ik ben etnisch Hazara. Ik ben voorstander van gelijke rechten voor man en vrouw. Ik verafschuw corruptie. Ik ben geboren als Tamil Tijger. Mijn familie zijn Jezidi’s.

Mijn vader werd voor mijn ogen doodgemept. Ik weet niet waar mijn twee broers zijn. Ik heb een nicht die ik heel erg mis. Ik ben door de overheid ontvoerd. Ik heb soms weken in een cel gezeten. Ik ben vaak neergeslagen geweest door de holster van een geweer. Ik ben drie keer neergeschoten geweest. Ik heb 2 schotwonden. Ik heb maanden in een werkkamp gezeten.

Ik heb dagen in een isoleercellen gezeten, zonder water, noch brood. Ik heb geen duim meer. Ik weet hoe het voelt om zonder nagels te leven. Ik weet wat waterboarden is. Ik heb soms dagen naakt, ondersteboven gehangen.

Door de burgeroorlog valt hier niet langer te leven. De honger heeft ons hier allen in de ban. De corruptie en ongelijkheid maakt het leven hier ondraaglijk.

Ik kocht mensen om. Ik dook met de plaatselijke commissaris in bed zodat ze mijn zoon gerust zouden laten. Ik heb me 7 maanden ondergronds schuil gehouden. Ik heb mijn dorp verwoest zien worden door rebellen uit het noorden.

Ik heb les gegeven in een vluchtelingenkamp. Ik heb in een tent geslapen met 13 andere personen. Ik heb soms 7 uur gewacht voor wat water en rijst. Ik ben verschillende malen bijna vertrappeld geweest door een mensenmassa.

Ik heb 13.000 km gereisd, langs hobbelige wegen en ondraaglijke hitte. Ik heb een rivier afgereisd, op naar het Noorden. Ik heb lang gespaard om de overtocht naar Europa te betalen.

Ik kan niet zwemmen. Ik zit in een boot, met 498 anderen. Ik zie kinderen en zwangere, jonge moeders. Ik zit in een tanker, met 17 anderen. Ik zie jonge mannen, alleen, met betraande en vermoeide ogen. Ik zit in een vrachtwagen, met 7 anderen. De hitte hier is ondraaglijk. 

Maar ik weet het gewoon. In het Westen gaat het eindelijk beteren. Daar ben ik rotsvast van overtuigd.

Ze zeggen dat ik er ga kunnen werken in een bar. Ze zeggen dat ik er als gediplomeerde werk zal vinden. Ze zeggen dat iedereen er rijk is, en er werk voor ons is. Ze zeggen ook dat ik op termijn mijn familie naar hier kan halen. In het Westen is er internet, is er lekker eten en er zijn kansen genoeg. In het Westen lacht de toekomst me eindelijk tegemoet.

take down
the paywall
steun ons nu!