Baltimore, 20 juli 2011 – Ik wander al een paar dagen rond in Baltimore, Maryland in de United States of America. Gisteren werd ik verwonderd door de hybride shuttle bus die gratis vervoer verzekerd op een energievriendelijke manier.  Gisteren ging het van West naar oost naar west. Vandaag verken ik de andere axis. De bus die mij noordwaards brengt is van Belgische makelij.  Ik vraag mij tijdens de rit af of de Vanhool werknemers ook de amerikaanse stickers aanbrengen. Misschien decoreert men de Charm City Circulator wel ter plekke.  Ik ben weer gecharmeerd als de shuttle mij voor de deur van Bistro Marie Louise afzet. Men serveert er Stella. Op de cocktaillijst prijkt een chocolatini op basis van “Godiva dark chocolate liqueur”. Maar dit laat ik aan mij voorbijgaan want ik heb om mijn gewicht enigszins in bedwang te houden, alcohol tijdens de week afgezworen.  Misschien maak ik morgen een uitzondering. Het water komt mij nochtans al in de mond. Een Godiva truffel, zo’n lekkere witte, onderneemt nog een poging om mij te verleiden. Van water gesproken: op mijn vele zakenreizen lessen Spa en Chaudfontaine vaak mijn dorst. Koffie in Pretoria met een heuse Lotus speculoos viel mij ooit te beurt.

Ik ben trots Belg te zijn en zeg dit ook aan de dienster als we het over die witte verleidster op haar presentatiebord hebben.  Zij raadt mij aan om een paar blokken verder brewers art te bezoeken waar men belgische sfeer imiteert. In New York, Denver en dus ook in Baltimore is Belgisch hot.  Gastronomie, bier, chocolade, mode, technologie, noem maar op. Waar een klein land groots in kan zijn. Ik ben trots Belg te zijn.

Ondertussen maken politici er een potje van. Politiek ? Politiek zou het welzijn van het volk moeten dienen. Daar laat het voorbije jaar niets van blijken. Dit heeft alles met macht te maken.  NV-A heeft geen belang in een sterk federaal niveau, maar wel in een sterke verankering op lokaal niveau. Alles inzetten dus op een sterk resultaat in 2012 en hun ultieme doel Vlaanderen af te scheuren.  En CD&V gijzelen via hun Vlaamse excellenties.

De angst bekruipt mij als ik zie hoe in vlaanderen de aversie voor onze landgenoten in het zuiden groeit op basis van een paar simpele dooddoeners. Als je die vaak genoeg herhaalt gaan die een eigen leven leiden en gaat men dit als waar aannemen.

Het wordt meer dan tijd dat die impasse verbroken wordt. De koning heeft gelijk boos te zijn.

Laten wij trots zijn op wat een klein land kan. Moet er efficiënter georganiseerd worden? Heel zeker maar ga dan aan tafel zitten, praat erover, sluit compromissen. Dit is politiek. Het andere is anti-systeem, anti-politiek en dit boezemt mij angst in.  Ik ben bang dat we zoveel goeds vergooien voor de natte droom van wat vlaams nationalisten die in de historiek zijn blijven steken.

Treffend dat net nu ik in de States ben die mijmeringen opborrelen, want hier zie je ook hoe partijen halestarig in hun groot gelijk bijven steken, niet uit algemeen maar electoraal belang.  En toch.

En toch kunnen we leren van de Amerikanen. Van hun sterk nationaal gevoel. Onvoorstelbaar hoe je ziet dat de Amerikanen er over grenzen van meer dan een handvol toch zo verscheiden staten, in slagen samen grootse dingen te realiseren, een sterk nationaal gevoel te handhaven. En bij ons lukt dit niet. Onbegrijpelijk en toch niet als je angst van mensen bespeelt en het maar vaak genoeg herhaald.

We kunnen nog leren van het Amerikaanse model dat ons solidair systeem zo waardevol is voor onze samenleving. Ik draag nu meer bij dan ik eruit haal. Maar wie zegt dat dit morgen niet anders zal zijn.  Opsplitsen zal de koek, de draagkracht alleen kleiner maken. Als je ziet hoe in tijden van europese crisis nationale belangen de kop op steken, zie ik geen heil in een regio in europa. Laat ons sterker maken waar we samen sterk in zijn.

Van een trotse belg. Op de vooravond van onze nationale feestdag.