Enfin, vorige week zondag was er een nieuwjaarsborrel van haar huisartsengroep. En ik mocht mee. De voorzitter, een vrouw, nam het woord: “Van de twaalf huisartsen in de groep was er vijf jaar geleden geeneen een dame. Nu zijn dat er zes”. En inderdaad. Naast wat vrolijk drinkende kerels, de meeste met grijs haar, zag ik alleen maar leuke jonge meiden om me heen.
De een nog slimmer en ambitieuzer dan de ander. ?Ja ja, vrouwen zijn aan een gestage opmars bezig. Niet alleen zijn er steeds meer vrouwelijke artsen, er zijn ook steeds meer damesadvocaten, ladyrechters en geweldige vrouwelijke kamerleden. Onze minister van justitie is een vrouw. De voorzittter van de Open Vld is een vrouw. De directrice van het IMF en de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken zijn vrouwen.
Maar die zegetocht van sterke dames. zie je niet terug in de reclame. Sterker nog daar gaat de vrouw er qua imago alleen maar op achteruit.?Vroeger waren vrouwen in de reclame misschien soms een beetje dom aan het klunzen met een stofzuiger ofzo, maar ze waren vaak wel lekker. Als lustobject op een Camaromotorkap, bloot huppelend door de weide of als stoer meisje in de melkreclame. Kom daar tegenwoordig maar eens om.
In de reclameblokken van vandaag worden vrouwen niet als normale mensen neergezet, maar steeds vaker als broekpissende, stinkende, schimmelende, kirrende, krijsende en vooral domme wezens. ?Rimpelige oude meisjes die vol verwachting dikke lagen werkeloze witte prut op hun gezicht smeren, snotterende doelgroepgrietjes. Vrouwen die stinken als ze ongesteld zijn en beter niet te dicht bij anderen kunnen staan. Vrouwen die als een waanzinnige lopen te krijsen om een schoenendoos. Vrouwen die het rete OK vinden dat ze een luier dragen -Dragen mannen geen luiers, Tena en MediCall? Moet je eens op de prostaatpoli kijken – Serieuze actrices die eindeloze reeksen Kruidvatreclames volkirren als bakvissen van veertien. En, the absolute horror, vrouwen die schaameloos naar hun geslachtsdelen wijzen omdat ze een beetje schimmelen down under. Ik ben een schimmellady. Nou en? Natuurlijk moet het kunnen. En natuurlijk gun ik ook de trotse ongestelde vrouw een podium. Maar het is alleen allemaal zo eenzijdig. Wanneer is een vrouw weer een keer de baas in de reclame, de heer in het verkeer? Wanneer is ze een keer gewoon een toppertje in plaats van iets dat lekt?
Op twitter heb ik een rondvraag gedaan, met 12350 volgers ben ik m’n eigen marktonderzoeksbureau. De vraag was of iemand een televisiereclame weet waarin een vrouw als normaal, weldenkend wezen wordt behandeld. Het bleef angstig stil. Uiteindelijk was er maar één winnaar. De enige normale vrouw in de recente reclamehistorie is Cora van Mora. Sterk, leuk, grappig en slim. Het kan dus wel! Laat Mora de Wauw-award dus maar winnen dit jaar.
