Het coronavirus treft iedereen, zo hoorden we iets meer dan een jaar geleden. En zo was het ook: alle landen gingen stuk voor stuk voor de bijl, overal liepen de ziekenhuizen vol, overal stierven vooral de oudsten en de zwaksten.

Maar zoals dat wel vaker gaat, na de eerste pletwals merkten we toch verschil tussen arm en rijk. Net zoals bij aardbevingen en aardverschuivingen bleken rijkere landen ook beter gewapend in de strijd tegen het virus. Met betere gezondheidszorg en een jaar later met meer geld voor vaccins.

Dat lijkt niet eerlijk en dat is het ook niet. Bovendien moeten ook mensen in armere landen gevaccineerd zijn, voordat het virus wereldwijd ingeperkt kan worden. Er moet dus iets gebeuren. Maar wat kun je als gewone burger doen?

Je kunt verontwaardigd zijn om het onevenwicht en dat op sociale media ventileren. Je kunt een petitie starten om het opheffen van de patenten van de farmaceutische firma’s te eisen. Je kunt stemmen op een partij die dat ook doet. Maar al bij al blijft dat bijzonder vaag en ver-van-mijn-bed.

Een paar vrienden van mij besloten om echt de handen uit de mouwen te steken. Ze begonnen een actie ‘Een vaccin voor iedereen’, waarbij ze iedereen die gratis gevaccineerd werd, oproepen om een bedrag te doneren. Een beetje in ruil voor het gekregen vaccin. Als iedereen dat doet, verzamelen ze een mooi bedrag waarmee Covax de dringendste noden kan lenigen.

Het is zo simpel als wat, maar je ziet dat het zal werken. Geen gedoe met verzamelen van overtollige vaccins, met puzzelen over de verdeling, met nagaan welk land eerst in aanmerking komt. Die specialistenkwesties laten ze gewoon over aan Covax, het Europese centrum dat daarvoor alle kennis in huis heeft.

Zij geven gewoon aan ons, aan jou en mij en alle andere Belgen, de kans om rechtvaardig te zijn. Zo’n concrete kans krijg je niet elke dag. Je mag ze dus niet laten liggen.

Bron: Pixabay

Ik vind het bijzonder verfrissend dat gewone burgers hun verantwoordelijkheid niet afwentelen op welk orgaan of besluitniveau dan ook, maar dat ze doen wat in hun macht ligt. Niet meer en niet minder. We kunnen dat ook voor het klimaat, voor rechtvaardige kleren, voor eerlijke koffie en nog veel meer doen. We zijn sterker dan we vaak denken.

Margaret Mead wist het al. ‘Twijfel er nooit aan dat een kleine groep attente, toegewijde burgers de wereld kan veranderen. Het is immers de enige manier waarop de wereld ooit is veranderd.’