Tinkebel heeft een hekel aan hypocrisie. Zoals
veel mensen overigens. Veel mensen stemmen rechts, niet omdat ze zo pro-rechts
zijn, maar ‘links is zo hypocriet’. Dat is, als je even doordenkt, onsterfelijk
belachelijk, omdat je dan enige hypocrisie als een groter kwaad ziet dan het
Kwaad zelve.

Zo heeft Tinkebell beroemdheid gekregen door het
zogenaamd verwerken van haar dode kat in een handtas en aan het in
doorzichtige, holle ballen stoppen van muizen die vervolgens uitgeput raakten
door het rondlopen. De hilariteit zou vooral zijn, dat dit vooral boze reacties
uitlokte van carnisten (mensen die vlees eten) zodat Tinkebell kon tonen hoe
hypocriet zij wel niet zijn – en jazeker, de doorsnee, niet volledig afgestompte
vleeseter kan zeker geen gebrek aan hypocrisie worden verweten. Het is alleen jammer
dat ze daarvoor muizen heeft moeten laten lijden en veel veganisten (althans uit
mijn omgeving) waren daarom toch bepaald niet enthousiast. ‘Het Kwaad’ moet gebruikt worden om de hypocrisie te bestrijden.

Het consumeren van muskusratten zou meer in
lijn liggen met haar eerste kunstproject (want alles wat een kunstenaar doet is
‘een kunstproject’). Als iemand in Nederland een muskusrat ziet, moet hij deze
verplicht melden, waarna professionals de muskusratten afmaken: zij zouden immers de dijken
kunnen ondergraven, wat uiteraard een groot probleem is voor een land dat voor
een groot deel onder de zeespiegel ligt.

Dat op zich is al niet iets om blij mee te zijn.
Er zijn ongetwijfeld diervriendelijker manieren te bedenken om te voorkomen dat
dat gebeurt: versterkte dijken op risicoplaatsen, afschrikkende materialen, …
als het al gebeurt, want het is enkel theorie. Maar zoals bij veel ‘problemen’
met andere diersoorten kiezen mensen vooral voor de economische en eenvoudige
weg. ‘Raus, aufmachen!’

De beesten worden dus afgemaakt en dit roept de
vraag op of hun lijken niet kunnen worden opgegeten, zoals dit bij koeien,
varkens, kippen en geiten ook het geval is. De overeenkomst is, dat dieren voor
vleesconsumptie zonder enige serieuze noodzaak worden vermoord en zij worden ook
opgegeten, dus waarom zou dat voor muskusratten niet ook kunnen?

Wederom is het een strijd tegen hypocrisie.
Maar Tinkebell is in de war: het zou een strijd moeten zijn tegen de hypocrisie
van de vleeseters die het ene dode dier vies vinden, het andere zielig, nog het
andere lekker. Maar de PvdD is in hun standpunt dat de beesten niet moeten worden gegeten geenszins hypocriet, aangezien zij juist altijd
het stoppen met de consumptie van dierlijke kadavers promoten. Haar redenering
dat het verspilling zou zijn is ook vrij goedkoop: met dezelfde
argumentatie ken ik veel eters van dierlijke lichaamsdelen die elke dag braaf
hun vleesje opeten.

Het eten van muskusratten vanwege ‘duurzaam’ zou
slechts de zoveelste onredelijke legitimering zijn van vleeseten. Met eenzelfde
redenering  zouden we mensen niet meer
moeten verbranden of begraven maar ook opeten: dat zou in ieder geval een pak CO2 en zure regen schelen. 

Daarop voortgaand: moest de moeder van Tinkebell
overlijden en zij haar opeten vanuit de redenering ‘duurzaam’, dan verander ik
wellicht van mening. Dan vind ik haar nog dubieuzer dan ze al is, maar dan is
ze tenminste niet meer hypocriet.