Versleten yeans. Goedkope ‘eskimobotjes’. Mager en krom, te krom voor haar leeftijd. Een smeekbede op twee broze benen. Naast haar een geval van reuzengroei. Haar zoon is twee keer zo groot. En nog twee keer zo hulpeloos. Hij probeert het woord te voeren. Het woord voert hem. Nergens heen. ‘Mama had eerst 1100 euro uitkering, nu heeft ze nog 400 euro. Ik heb twee keer de afspraak bij de speciale dokter gemist en nu heb ik nog 270 euro. Wij hebben hulp nodig. Wij hebben geen eten meer.” De moeder spreekt te stil om haar te horen. Iets over niet mogen werken van de VDAB. “Sta je dan op de ziekenkas?” Nee, op de ziekenkas staat ze ook niet. Wel heeft ze last van haar maag en haar rug.
De dame aan het loket blijft kalm. Negeert de zoon. Richt zich verder tot de moeder. “De vakbond kan ook niet helpen. Als je overschakelt op de vakbond, duurt het al een maand eer dat dossier goed en wel is doorgegeven.” De zoon blijft doorratelen over niks meer hebben, over geen eten hebben. “Wij hebben hulp nodig.” De hulpkas voor werklozen wil echter papieren. De juiste stempeltjes op de juiste documenten van de juiste instanties en heeft geen oren naar gemiste afspraken bij speciale dokters. Ik tast spontaan in mijn zakken. Heb ik geen kleingeld? Ik zit hier zelf enkel met opgeheven hoofd, omdat ik een boek bij heb, een moeilijk, om te bewijzen dat ik ‘ne slimmen ben’ en geen echte werkloze, geen echte hulpeloze. Ik had het wel kunnen zijn, maar ik ben het gelukkig niet. Een gelukkige samenloop van ongelukkige omstandigheden.
Mijn beurt. Ik zeg heel duidelijk dat ik een opleiding volg. Als journalist, ja als webredacteur. De dame aan mijn loket lacht vriendelijk. Achter mij staat zelfs een kerel in kostuum. Zou die een opleiding tot mannequin volgen? Moeder en zoon blijven om hulp smeken. De loketdame blijft kalm. Over twintig minuten heeft ze lunchpauze.
Ik wandel de hoek om, de kringloopwinkel binnen, en koop twee gedumpte boeken aan minder dan dumpingsprijzen. ‘The help’ en ‘white teeth’, twee romans met een zeer sociaal gevoelige insteek. Die ik thuis al staan heb. Deze twee geef ik weg. Aan een vriend of vriendin. Aan wie ze hebben wil. Want zo vrijgevig ben ik.
