Op 16 juli 2016 ontsloeg studentenrestaurant Horeservi Marleen Van Loock. Zij werkte al 21 jaar met hart en ziel in het restaurant van de SSH. Momenteel is Marleen in vooropzeg. Desondanks kreeg ze van Horeservi een mondeling voorstel voor contracten van bepaalde duur, van schoolvakantie tot schoolvakantie, maar ze verliest inkomen en verlofdagen, de werkdruk neemt fors toe, haar statuut is precair en ze heeft niet langer job-garantie.??

Vorig jaar werd het studentenrestaurant nog uitgebaat door Alma vzw, maar omwille van besparingen werd het na een openbare uitbesteding verkocht aan het private bedrijf Horeservi.

Alma verkocht aan Horeservi

Om de maximale winst te garanderen valt het bedrijf nu de opgebouwde rechten van de werknemers aan. Men perst de appelsienen zo hard als maar kan uit om er, met zo weinig mogelijk appelsienen, zo veel mogelijk winstgevende fruitsap van te maken. En die winstlogica doet net hetzelfde met mensen. Het studentenrestaurant functioneert met andere woorden niet langer in functie van het personeel en de studenten, maar in functie van de winst. 

Het is één van de vele voorbeelden in een lange lijst die de vermarkting van de studentenvoorzieningen en het hoger onderwijs aantonen. De prijzen in de Alma stijgen elk academiejaar, onderzoek wordt steeds meer gefinancierd door grote bedrijven, de nieuwe campus van UCLL heet – al dan niet toevallig – campus Proximus.

De VUB ging vorig academiejaar zelfs de beurs op om hun nieuw bouwproject XY te ondersteunen. Via een verhoging van het inschrijvingsgeld, via leerstoelen voor grote bedrijven of via de privatisering van studentenvoorzieningen; de universiteiten en hogescholen zien zich genoodzaakt om meer beroep te doen op private financiering.

Minder middelen per student

Die trend komt natuurlijk ergens vandaan. Terwijl het aantal studenten afgelopen jaren met 33% steeg, daalde het aantal middelen per student met 25%. Zo groeit het aantal studenten per klas of moet een docent meerdere vakken, extra stages en bachelorproeven begeleiden.

Dit creëert een voedingsbodem voor burn-outs en de kwaliteit van het onderwijs daalt. Net om dat te voorkomen voorkomen gaat men op zoek naar meer private financiering, maar daardoor komt het democratisch karakter van ons onderwijs dan weer onder druk te staan.

Minister Crevits mag vandaag wel uitpakken met haar 40 miljoen aan nieuwe investeringen in het hoger onderwijs, twee jaar geleden besliste ze om er 400 (10 keer zo veel dus) op te besparen. Er is nochtans veel geld in België want ondertussen laat men de Panama- en Bahama’s-fraudeurs onbestraft, investeert men 9 miljard in nieuwe gevechtsvliegtuigen en geeft men belastingscadeau’s aan multinationals.

‘Want wij zijn het waard!’

Op dit moment krijgen de hogescholen 5000 euro per student. Volgens de VHLORA (hogescholenraad) is 7000 euro per student echter een absoluut minimum om kwaliteit en democratisch karakter van het hoger onderwijs te garanderen in het hoger onderwijs. Onder het motto ‘Want wij zijn het waard!’ vragen zij een publieke herfinanciering van het hoger onderwijs tot die benodigde 7000 euro per student.

Comac ondersteunt deze eis. Een publieke herfinanciering is de enige mogelijkheid om een halt te roepen aan de vermarkting van het hoger onderwijs, of het nu om hoger inschrijvingsgeld, leerstoelen of het ontslag van een werkneemster van het studentenrestaurant gaat. Daarom zullen we woensdag 28 september ook cake uitdelen aan het studentenrestaurant, als ondersteuning van de acties tegen Horeservi en de oproep om het restaurant te boycotten.

Samen met de studenten en het personeel eisen we dat Marleen opnieuw wordt aangenomen onder de voorwaarden waaraan ze werkte. Samen met de studenten en het personeel ijveren voor een publieke herfinanciering tot 7000 euro per student. Samen ijveren we voor onderwijs waar studenten en personeel op de eerste plaats komen, niet de winst.

Marte Purnelle is studente Sociaal Werk aan SSH en lid van Comac Leuven