De Examencommissie wordt langzaam maar zeker een populaire
optie bij onze jeugd. Duizend jongeren behalen vooralsnog een diploma via een
onbekende jury, en zonder instructie. Knap werk! Maar wat is de proportie in de
grote groep jongeren die vertrekken zonder diploma? In onderwijskringen worden gezichtsloos
verwezen naar ‘de ongekwalificeerde uitstroom’. Twee grote groepen leerlingen springen
hier in het oog: jongeren die opgroeien in een anderstalig gezin en
hoogbegaafden. Het is de laatste groep die mij nauw aan het hart ligt.

Ik ben moeder van zo een kind, en zie de weg naar ‘vertrek
zonder diploma’ zich vormen, als sinds de eerste dag in het eerste leerjaar. De eerste dag van de lagere school, bij onze
aankomst, maakt ik een foto van mijn fiere, gelukkige kleine zoon. Hij keer
ernaar uit. “Eindelijk ga ik veel leren,” zei hij. Op het einde van die eerste
schooldag werd geen foto meer gemaakt. Het was hem toen al duidelijk dat het
valse hoop was.

Vier jaar later, nu, heb ik een kind dat niet meer naar school
wil. Intussen gewapend met rapporten van gespecialiseerde diensten die
schrijven dat hij hoogbegaafd is, een schoolvoorsprong heeft en nood heeft aan
extra stimulatie.

Je denkt als ouder dat het onderwijs zich wel zeker genoeg
zal voelen om ermee aan de slag te gaan. Maar nee, niets daarvan. Eerst het
gedrag. Dat het kind vervelend is in de klas, frustratie uit in zijn spel,
omdat hij dag in dag uit, week in week uit, jaar in jaar uit niets anders doet
dan wachten op leren, dat gaat er niet in. Ik schrijf hier over mijn kind, maar
moge de lezer begrijpen dat ouders van hoogbegaafde kinderen allemaal dezelfde
ervaring hebben met het onderwijs, Stedelijk onderwijs, G-O of Vrij, ze zijn
allemaal ongeschikt voor de kinderen met het hoogste potentieel.

Een bijkomende herhalende ervaring voor ons ouders is dit:
vroeg of laat komt er een leerkracht die zegt dat het kind abnormaal is,
wellicht in de trend van autisme of Autisme Spectrum Stoornis.

Ouders aanvaarden dan de nood aan
psychiatrische input, die de diagnose van hoogbegaafdheid alleen maar versterkt
zonder bijkomende diagnose. Mensen, ik heb het hier over het Lager Onderwijs,
de mensen die verantwoordelijkheid nemen voor de implementatie van het recht op
onderwijs. Ze falen! Hun onderwijs trekt op niets voor kinderen zoals de onze!

De oorzaak is niet het gebrek aan expertise. Je hoeft geen
Master in hoogbegaafdheid te halen of een maandloon te spenderen aan saaie studieboeken.
Ga op het internet en Google zal u verwennen met een massa aan informatie. Je
zal gefilmde lessen over hoogbegaafdheid bekijken, gepubliceerde artikels lezen,
ervaringen vinden van ouders en veel meer. Je zal in deze zoektocht snel tot de
vaststelling komen dat deze expertise trouwens niet nieuw is. Wetenschappelijke
publicaties gaan terug tot in de jaren 80 en zijn op zich niet spectaculair
veranderd sindsdien.  

De
helft van de hoogbegaafde kinderen verlaat de school
zonder diploma. Dat heeft een Nederlandse onderzoeker vorig jaar
gepubliceerd.

Op den duur verliezen ze het geduld om in het systeem mee
te
gaan, om te wachten tot de rest begrepen heeft wat ze zelf al snapten
van voor
het in de klas aan bod kwam. Het resultaat is dramatisch: precies die
kinderen
wiens zijn gekenmerkt wordt niet alleen door hun intelligentie maar ook
door
o.a. creativiteit, de kinderen die geboren worden met een enorm
potentieel voor
de samenleving, worden gefrustreerd en gedemotiveerd door het onderwijs
en
kunnen in vele gevallen nooit hun potentieel ontplooien. Voor hen is het
Vlaamse
onderwijs geen recht maar een onrecht. Het kan en mag zo niet langer
blijven duren!

Naam en adres bekend bij de redactie.