Voetbal en homohaat, september 2012          door Philippe Deleu, Ekeren.

Vanmorgen hoorde ik het interview met Isabelle Verhoeven van Blue Army, Brugse supportersclub.

Het ging hem over de vaststelling in Engeland dat de homohaat toeneemt in het voetbal.

Ik geef Isabelle V. gelijk als ze zegt dat de spreekkoren op voetbalvelden niet specifiek op homo’s bedoeld zijn, maar wel een uiting van een algemeen maatschappelijk verschijnsel.

Ik ben supporter van Brugge (dank voor het medeleven van tegenstanders), maar heb jaren geleden afgehaakt van het voetbal toen ik steevast op de velden volgende zaken hoorde door de supporterskoren: (Terloops, niet op de velden van Brugge, al zullen gelijkaardige zaken daar ook bestaan. Ze worden immers als ‘normaal maatschappelijk verschijnsel’ gezien, nog steeds volgens de voorzitster van supportersclub Blue Army, op de radio op 20.09.12)

Enkele voorbeelden van spreekkoren op voetbalvelden:

Voetballer X  zijn moeder is een hoer

Voetballer Y is een janet

Oerwoudgeluiden als Afrikanen in de buurt van de bal kwamen

Bij de miniemen: Vader tot zoon: stamp hem de poten af!

Dat alles heeft met voetbal niets te maken, wel met mensen die geen fatsoen kennen of die hun maatschappelijke frustraties, of hun relatieproblemen of andere, op een laag bij de grondse methode komen uitbazuinen op de velden.

Wij proberen met zangkoren de vijand te destabiliseren: zegt diezelfde Isabelle V. op radio. Is dat nog voetbal? Hoe zou ze reageren als er zangkoren herhaaldelijk zouden zingen <Dom blondje?>.

Triestig, in triestig dat een voetbalclub daar gebruik moet of laat van maken! ‘Ze doen het allemaal’ mag geen excuus zijn, om je zelf onfatsoenlijk te gedragen.

Anderzijds; het is nogmaals waar wat Isabelle V. zegt: Het is een maatschappelijk verschijnsel.

Inderdaad, het heeft weinig of niets met homohaat te maken maar met een steeds verminderend gevoel van normen en waarden en met verlies van respect voor anderen, van welke kleur, rang, stand of religie zij of hij ook is.

Als over sommige supporters een film zou gedraaid worden en daarna afgespeeld in familiekring of op hun werk… zouden er nogal wat diep beschaamd zijn. Dat laatste natuurlijk tenzij je de film zou afdraaien in een omgeving die even weinig normen en waarden of fatsoen kent, dan de betrokkene.

Dat dit een normaal maatschappelijk verschijnsel wordt genoemd is angstwekkend want welke toekomst geven we dan onze kinderen en kleinkinderen.

Ik ben beschaamd voor onze generatie van “zogenaamd actieve ouderen” die hun kinderen niet het minste fatsoen en respect hebben bijgebracht of met sommigen die in een zogenaamd bidhuis, kerk of tempel hun geloof gaan belijden, terwijl ze hun kinderen de straat laten inpalmen door allerlei negatief gedrag.

Als het doel de middelen zou wettigen, dan mogen politici ook demagogische taal gebruiken en de waarheid manipuleren, in hun communicatie met de kiezer. Met alle gevolgen van dien.

Als het doel de middelen zou wettigen, dan mogen ook beledigende films worden gedraaid, die de halve wereld op stelten zetten. Dat alles in naam van de vrijheid van meningsuiting.

Vrije meningsuiting is echter niet absoluut, zo leerde ik in filocafés  waar de gewone man van de straat zijn mening kan vertellen.

Als alles mag en kan, dan mogen ook nog weinig respectvolle cartoons in de media, die nog meer olie op het vuur gieten, of?

Ik keur hier zeker niet de reactie van de moslimgemeenschap goed, integendeel. Maar waarom moeten er zo weinig respectvolle uitlatingen op voetbalvelden en in maatschappij die de wereld helemaal geen stap vooruit helpen en die in sommige gevallen zo’n haatklimaat meebrachten dat er  zelfs ‘doden’ vielen, ook op voetbalvelden. Elke dode is een vader, broer, dochter of moeder van….

Elke dode is er een te veel.

Verder: als er geen respect meer is, dan mogen media alles uit de kast halen om het privéleven van vorsten en prinsen onrespectvol te benaderen. Zogenaamd omdat de lezer dat wil.

Ach, als een krant het bloot gat van minister X zou laten zien, dan zou dat ook verkopen; Mensen willen gaan zien naar wat aangeboden wordt, maar daarom is men nog geen vragende partij. Sommige media zijn zeer diep afgedaald tot onfatsoenlijk en normloosheid,  in naam van de vrijheid… terwijl ze het eigenlijk in de eerste plaats voor het geld doen.

Vrijheid is niet absoluut, zo leerde ik in dezelfde filocafés. Die laatste vormen voor mij over gans Vlaanderen veel meer een illustratie van de waarden die nog leven in het hart van een deel van onze mensen.

Tot slot: Iedereen wil graag respectvol behandeld worden.  Doe dus voor anderen, wat je zelf verlangt.

Het lijkt al 5 na 12 om het over de grenzen van persvrijheid te hebben, ook in de verslaggeving van de politiek. Niettemin ben ik voor een zo groot mogelijke persvrijheid, maar dan wel in verantwoordelijkheid: vrijheid&verantwoordelijkheid.

Welke krant of medium is bereid op te draaien voor de schade die aangericht wordt door het uitlokken van relletjes naar aanleiding van onrespectvolle publicaties zoals sommige foto’s, cartoons en films?

Het is echter te laat de put gevuld als het kalf verdronken is.

O ja , voetbal…Wat mij betreft zou Club Brugge aan Isabelle V. een rode kaart dienen te geven, die resulteert in minstens 3 dagen schorsing, tenminste als de Club het respect aan zichzelf wil houden.