Multinationals koesteren groen imago (foto) maar sponsoren stiekem klimaatontkenners
Verslag, Wereld, Economie, Milieu -

Hoezo werknemers sponsoren klimaatsceptici?

Het zijn niet de bedrijven maar hun werknemers die klimaatontkenners financieren. Zo nuanceerde De Tijd de kritiek van Climate Action Network op GDF-Suez, Arcelor Mittal en Bayer die geld doorsluizen naar klimaatsceptische senatoren in de VS. "Dat zijn helemaal geen gewone werknemers, maar bedrijfsleiders, eigenaars en aandeelhouders", reageert Tomas Wyns van CAN.

dinsdag 26 oktober 2010 18:31
Spread the love

De Europese multinationals Arcelor Mittal, BP, GDF-Suez (moederbedrijf van Electrabel), E.ON, Basf, Bayer en Lafarge zijn grote producenten van CO2. Deze bedrijven hebben dus veel baat bij een – wereldwijde – afzwakking van de uitstootbeperkingen. Daarom sponsoren ze de politieke campagne van VS-senatoren die er naar streven de klimaatwetgeving minder streng te maken. Zo staat te lezen in een rapport van het Climate Action Network.

Volgens De Tijd komt dat geld uit werknemersfondsen. “In de VS is het een normale zaak dat werknemers van een bedrijf initiatief kunnen nemen om politici te sponsoren”, schrijft de krant.

Tomas Wyns van het Climate Action Network en auteur van het rapport weerlegt dat. “Het gaat hier wel degelijk om bedrijfsleiders en eigenaars of aandeelhouders en zeker niet om gewone werknemers die in die bedrijven werken. Dat de betrokken bedrijven stellen dat het geld van hun werknemers komt, is absurd. Het is alsof de directie van Opel Antwerpen bij de sluiting had gezegd: de werknemers hebben besloten om het bedrijf te sluiten.”

Politieke actiecomités

“De Amerikaanse wetgeving verbiedt bedrijven om verkiezingskandidaten rechtstreeks te steunen”, zegt Wyns. “Maar ze kunnen wel Political Action Committees (PAC) oprichten. Via deze PAC’s kunnen bedrijven, vakbonden of organisaties een bepaalde kandidaat financieel ondersteunen. Buitenlandse bedrijven mogen zelf geen PAC oprichten, maar ze kunnen dat wel doen via hun Amerikaanse afdelingen. De Europese bedrijven sponsoren de politieke campagnes van VS-senatoren dus via een zogenaamd foreign-connected PAC dat door de Amerikaanse afdelingen is opgericht.”

“Enkel personen met een uitvoerende functie en eigenaars of aandeelhouders kunnen geld geven aan een bedrijfsgerelateerde PAC”, zegt Wyns. “Werknemers die zich verenigen in een vakbond vallen expliciet buiten die omschrijving. De Amerikaanse wet maakt namelijk een duidelijke opsplitsing in bedrijfs- en vakbondsgerelateerde PAC’s.”

Solvay doet niet mee

In het CAN-rapport stond het Belgische chemiebedrijf Solvay ten onrechte vermeld in het rijtje van sponsorende ondernemingen. Dochterbedrijf Solvay Pharmaceuticals, betrokken bij een campagne tegen het klimaatbeleid van de Amerikaanse president Obama, is door Solvay intussen doorverkocht aan het Amerikaanse Abbott.

Niet dat Solvay daarmee helemaal witgewassen is. Eerder dit jaar bracht The Guardian aan het licht dat de Belgische chemiereus achter de Coalition for Responsible Regulation Inc (CRR) zat. Die groep probeerde alle wettelijke middelen uit te putten om de regering-Obama aan banden te leggen op vlak van klimaatactie.

Solvay liet kort na de publicatie van het artikel in The Guardian en de ruchtbaarheid die Belgische milieubewegingen daaraan gaven, weten dat het bedrijf zich terugtrok uit de Coalition for Responsible Regulation Inc.

Op twee fronten

De bedrijven op de lijst van CAN lobbyen tegelijkertijd ook bij de instellingen van de Europese Unie tegen een verdere beperking van de CO2-uitstoot tot 30 procent in 2020. Ze argumenteren dat deze maatregel zinloos is zolang de VS geen verdere actie onderneemt.

take down
the paywall
steun ons nu!