‘Kinderen die in Manhattan opgroeiden, waren net gordeldieren: scherpe klauwen, een dikke huid en bedrieglijk snel in hun bewegingen. Dat moest ook wel. Manhattan was een darwinistische omgeving: alleen de sterksten overleefden. De zwakkeren, de lieven, de naïeven, degenen die op straat voorbijgangers toelachten, werden uitgeroeid.’ (p. 288) Dit is één van de favoriete passages van Cristina Alger uit haar debuut The Darlings van New York. Over het geheel verguldt ze deze kritische analyse echter in een uitgevlakte schets van de New Yorkse gegoede stand.

De familie Darling behoort tot de high society in Manhattan. Pater familias Carter Darling staat aan het hoofd van een groot investeringsmaatschappij. Wanneer zijn vriend en zakenpartner, Morty Reis, op een stormachtige avond verdwijnt en een grootschalige fraude aan het licht dreigt te komen, wordt alles aan het wankelen gebracht.

Alger zette haar debuut neer toen ze in 2008 als jonge, New Yorkse bedrijfsjuriste van dichtbij getuige was van een stortvloed aan faillissementen en corruptieschandalen. Waarom beroven frauderende zakenlui zowat iedereen? Alger’s antwoord in haar boek luidt dat: ‘zij bedriegen om hun familie en de aristocratische traditie in stand te houden’.

Familiale crisis

Nagenoeg ieder personage krijgt van Alger een familiale achtergrond of gezinssituatie mee. Deze familiale situaties bepalen telkens in doorslaggevende mate het denken en handelen van de figuren. Voorbeelden hiervan zijn; de journalisten die op het schandaal stuiten en de loslippige secretaresse, maar ook de advocaat die een doofpotoperatie tracht op te zetten.

Vooral voor Carter Darling schijnen familiebanden belangrijk te zijn. De zakenman neemt zijn twee schoonzonen dan ook in dienst. Adrian, één van deze twee schoonzonen, behoort tot de grootstedelijke beau monde. Hij leeft vooral van het (naar verluidt slinkende) familiekapitaal en faam die hem door geboorterecht toekomen. Paul Ross, de tweede schoonzoon is daarentegen een vaderloze buitenstaander. Hij is geen geboren New Yorker en heeft zijn arme familie in een zuiderse staat moeten achterlaten om het te maken in de financiële hoofdstad.

Wanneer Adrian bij zijn vrouw Lily aanbrengt een eigen gezin te willen stichten, wordt het voor hem pijnlijk duidelijk hoe ze vooral ‘niet proberen’. Het nonchalant in stand houden van een status-quo, tot het verwachtingspatroon dan toch keurig zijn beslag krijgt. Het is een beetje als ‘een goede deal, maar dan tijdelijk opgeschort, wachtend op goedkeuring en financiering’.

In de dagen voor en na Thanksgiving Day (het familiefeest bij uitstek) doen de financiële en bankencrisis het instituut familie echter flink daveren op zijn grondvesten. Niet bij iedereen staan de gezinswaarden hoog in het vaandel wanneer het koord waarop wordt gedanst zo slap blijkt dat een val niet meer te vermijden is.

Gekko, Gordon Gekko

De hoofdstukken – verdeeld over verschillende tijdstippen in het Thanksgiving-weekend – nemen het gezichtspunt aan van diverse personages. Door de informatiestroom zo te controleren lijkt Alger The Darlings van New York in de richting van een thriller te sturen. De spanning slaat echter nooit aan.

‘Het is eigenlijk een familiedrama tegen een financiële achtergrond’, zegt ze terecht over haar debuut. Maar ook als grootstedelijk fresco gericht op de New Yorkse hogere klasse valt The Darlings van New York wat mager uit. En dit niet alleen omdat oudere aristocratische dames steevast worden neergezet als schrale schoonheden met een afgeleefde aantrekkelijkheid. Neen, te weinig personages weten echt te beklijven. Een van de hoofdverdachten, die verder grotendeels buiten het verhaal blijft, wordt omschreven als ‘een kruising tussen James Bond en Gordon Gekko’. Maar bij die omschrijving blijft het dan ook.

Alger (ook wel Cristina de Marigny Alger) kan nochtans bogen op persoonlijke ervaring in de New Yorkse financiële aristocratie. Haar vader was financieel expert David Alger. Hij kwam om bij de aanslagen op de WTC-torens. Ook ging ze als voormalige Harvard-studente onder meer aan de slag bij Goldman Sachs om zich op een schrijverscarrière te richten.

Door de zure appel

Hoewel Alger her en der verwijst naar een algemene malaise en de wetteloosheid die de financiële wereld tot in de hoogste regionen beheerst, zijn het vooral drijfveren van persoonlijke aard.

Om zichzelf en hun familie een voorspoedig leventje te bezorgen, begaan de personages grote vergissingen. Daarbij worden ze geholpen (of op zijn minst níét tegengewerkt) door een al te laks controlesysteem. Dit controlesysteem is bovendien vatbaar voor corruptie.

Andere individuen staan dan weer op om zich tegen het misbruik te verzetten. Niet toevallig blijken ze gemotiveerd door de flagrante schending van de familiale eer. Of zij zien hun eigen gezin in gevaar komen of stichten een ‘alternatief’ gezinsverband. Onder dit ‘alternatief’ gezinsverband dient echter niet meer te worden verstaan dan een eigen, jong gezin.

Finaal, zo lijkt Alger aan te geven, ook al vertonen de haute finance en de daarmee verstrengelde New Yorkse aristocratie heel wat rotte plekken, wie trouw blijft aan de familiale waarden kan door die zure appel heen bijten. ‘Maar nu lag ze in de armen van haar man, met haar ogen dicht en haar lijf tegen het zijne, en ze bedacht dat dat genoeg was, ook als ze verder nooit meer iets kreeg.’

Nu rest de vraag: is een bravige familiemoraal relevant in een immorele wereld?

Dit boek is verkrijgbaar in onze shop

Cristina Alger, The Darlings van New York, Nieuw Amsterdam, vertaald door Lidwien Biekmann, Gerda Baardman en Wim Scherpenisse.