Open brief, Nieuws, Milieu, Samenleving, Politiek, Cultuur, België -

Hoe vrij mag de vrije kunstenaar zijn, minister Gatz?

Kunstenaars die ons probeerden te waarschuwen voor de praktijken van Monsanto door actie te voeren tegen de gesubsidieerde samenwerking van deze killermultinational met de UGent, werden door onze beleidsvoerders aan de publieke schandpaal genageld. Vandaag blijkt hoe onrechtvaardig dat was. Wat vindt Cultuurminister Gatz van deze geschonden vrijheid?

dinsdag 25 april 2017 13:51
Spread the love

Geachte Cultuurminister,

Beste Sven Gatz,

Zoals U vandaag bij het doornemen van de kranten hebt kunnen merken, zwijgt ook de mainstream media niet langer over de schandalige praktijken van Monsanto. De Monsantopapers zijn een publiek feit.

Ik ga U niet lastig vallen met vervelende vragen, bijvoorbeeld over de rol van Uw partijgenoot Karel De Gucht inzake het dubieuze lobbywerk van deze chemiereuzen op Europees niveau.

Mijn vraag is eenvoudig en zal U zeker naar het hart gaan: hoe zit het vandaag met de vrijheid van onze maatschappijkritische kunstenaars?

U herinnert zich allicht nog de ‘patattenoorlog’ in de media, nadat kunstenaars samen met wetenschappers actie voerden in Wetteren: de fameuze aardappelruil van Field Liberation Movement in 2011.

Deze actie van burgerlijke gehoorzaamheid, die tot doel had een levensnoodzakelijk publiek debat op gang te krijgen, werd snoeihard verketterd door leden van Uw regering.

Om slechts enkelen te noemen: voormalig minister van Binnenlandse Zaken Annemie Turtelboom (Open Vld), Kris Peeters (CD&V) en natuurlijk Bart De Wever (N-VA) boden tegen elkaar op inzake criminalisering. Exit vrije meningsuiting: democratisch activisme werd weggezet als ‘terrorisme’. Het diende allemaal om het proces al te maken voor er een rechtbank aan te pas kwam.

Er duiken vandaag compromitterende emails op uit 2001, ze gaan jaren vooraf aan de FLM-actie. De Monsantopapers tonen nu zwart op wit dat de publieke schandpaal die erop volgde regelrecht indruist tegen de waarden van een open, democratische samenleving waarin mensenrechten ons bijzonder dierbaar zijn. Uw partijvoorzitter Rutten put daar zelfs een superioriteitsgevoel uit.

Als Cultuurminister onderneemt U tegenwoordig verwoede pogingen om Uw passage als beleidsvoerder niet als een al te negatieve episode de geschiedenis in te laten gaan. U geeft vandaag bijvoorbeeld een boekpakket aan kinderen nadat U de bibliotheken aan het lot hebt overgelaten van gemeentelijke besturen met een begrotingstekort. Het zijn symbolische gestes achteraf. Maar ze zijn waardevol, dus laten we daar niet cynisch over doen.

Kortom, het problematische vermarktingsbeleid dat U voert even ter zijde gelaten: als humanist, vriend van de kunsten en liberaal guerrillero van het vrije woord moet U toch verontrust zijn over de inperking van de vrijheid die deze sociaal bezorgde cultuurwerkers hebben ondergaan?

Ik ben oprecht benieuwd naar Uw mening hierover en durf zelfs te dromen dat U pogingen zal ondernemen om dergelijke belangrijke creatieve expressies, die flirten met de wet in het belang van progressieve vooruitgang, mee te beschermen.

Overigens, socioloog Pascal Gielen hield vorige week een internationaal onderzoeksseminarie in Antwerpen waarin heel wat voorbeelden aan bod kwamen van kunstenaars die probeerden via artistieke interventies in de publieke ruimte onze samenleving in tijden van crisis terug mee op te bouwen.

Commoning‘, noemde kunstenaar Kobe Matthys het, tevens actievoerder van FLM in 2011. De ‘commons’ zijn immers geen statische entiteiten. Er is actie nodig: we moeten het als een werkwoord durven denken, willen we een democratische samenleving uitbouwen die een duurzame relatie wil opbouwen met de natuur. ‘Illegaliteit’ blijkt bij deze voorbeelden iets relatief, dat je moet afwegen tegen het algemeen belang dat er tegenover staat.

Wetende dat deze artistieke denkoefeningen vandaag meer en meer op het voorplan komen in het kunstenveld, kan U als Cultuurminister hier ook iets betekenen. Inhoudelijk dan, want cultuurbeleid mochten we toch zeker niet reduceren tot alleen maar wat centen uitdelen?

Met kameraadschappelijke groeten,

Robrecht Vanderbeeken, vakbondsverantwoordelijke ACOD Cultuur

take down
the paywall
steun ons nu!