We vragen onszelf in een zich meer en meer vermengende wereld af hoe we moeten omgaan met de vluchtelingen. Hoe moeten we over hen denken en schrijven in media en hoe moeten we praten over en kijken naar migranten en allochtonen die hier al geruime tijd wonen. 

Wel, volgens mij heeft Krishnamurti een antwoord voor ons.

Jiddu Krishnamurti, een Indisch filosoof, inspireerde mij om mij te vertellen hoe ik dien om te gaan met deze nieuwe mensen. Hoe teksten te lezen die over vluchtelingen gaan en niet bevooroordeeld te zijn, maar een juist beeld te krijgen van ‘de vluchtelingen’ of ‘de vreemdelingen.:

De vraag is volgens Krishnamurti niet ‘wat is hun levensbeschouwing en hoe ga ik daar mee om’? Want dan heb je een abstract idee van wie de ander is.

Dat abstracte idee zal je niet helpen in de ontmoeting.

Maar het gaat er louter om om telkens weer te ontdekken en te ervaren in het unieke contact met een nieuw individu hoe hij of zij is.

Het gaat er om onbevooroordeeld en zeer nauwkeurig te kijken naar ‘wie de ander is als uniek persoon’ tijdens een ontmoeting. Je ervaart telkens weer het uniek-zijn van de ander.

De ene moslim is de andere niet. De ene christen is de andere niet. De ene atheïst is de andere niet. Het woord ‘vluchteling’, ‘moslim’ of ‘atheïst’ staat tussen jou en de ander. Het belemmert je in het werkelijk kunnen zien van die unieke andere in een unieke ontmoeting op het moment.

Een unieke ontmoeting van mens tot mens is altijd nieuw en uniek. Niet gehypothekeerd door de inzichten van gisteren. Niemand kan je leiden in het leren kijken naar de ander zoals deze werkelijk in het moment is.

‘Kan je naar die unieke ander zorgvuldig kijken, zonder dat de kennis die je er denkt over te hebben  (over hem en de zijnen) ertussen komt’ vraagt Krishnamurti zich af.

Krishnamurti stelt:
Wij hebben in de politiek en de media een abstract beeld van elkaar en het zijn die beelden die in relatie staan tot elkaar, maar we maken niet werkelijk contact met elkaar.

“Van zodra deze beeldvorming optreedt is het met de werkelijke relatie tussen twee mensen volledig afgelopen.”

“Iets of iemand eenvoudigweg als geheel nieuw bekijken en aandachtig gadeslaan, zonder te oordelen en zonder te besluiten, is één van de moeilijkste dingen op de wereld.”

Dat vraagt om je denken opzij te zetten en open te staan. Om zeer geconcentreerd en nauwkeurig te kijken, in stilte te ontdekken; te voelen, te zien, gade te slaan.

Natuurlijk geldt dat ook voor de ander. Als de ander naar jou kijkt met het label ‘ongelovige’ ziet hij jou niet werkelijk. Hij heeft al een beeld en een conclusie in zijn hoofd over wie jij bent. Het gaat erom dat hij jou als uniek individu ervaart, in de ontmoeting. En ontdekt, zonder tot een conclusie te komen.

Dan pas heb je echt contact met de ander. Dan pas kan je de ander pas echt ontmoeten.

Maarten Vergucht