Ayatollah Ali Khamenei en President Trump kunnen zonder het te beseffen de wereld op haar grondvesten doen daveren omwille van het Iran akkoord. We nemen hier het voorbeeld van de georganiseerde staking van de transportsector in Brazilië als case study. Omdat we zoals met Covid-19 in een vergelijkbaar situatie van ontwrichting van de samenleving zijn gekomen als met die transportstakingstaking in Brazilië in 2018.
In juni 2018 staakte de transportsector in Brazilië, hierdoor stegen de ‘commoditie’ (voedsel, olie, …) prijzen pijl snel, waardoor de publieke dienstverlening in gevaar kwam.
Door het opzeggen van het Iran-akkoort door Trump en zijn bondgenoten (nu niet meer Lula, maar Bolsonaro (partner van Trump) in onze case) is de kans groot dat de olie-prijzen weer naar een nieuwe piek gaan in Brazilië en de wereld, maar hoe gaat zoiets in zijn werk?
Aloysio Nunes, Minister van buitenlandse zaken onder Temer, verklaarde op 24 mei 2018 dat het Midden-Oosten en Noord-Afrika (MENA) prioritair is voor de Braziliaanse Economie. Eind oktober 2020 verklaarde President Bolsonaro dat de MENA een strategische bondgenoot zou worden van Brazilië.
Iran, onder Ahmedinejad, dat onder Lula, de Ex-Braziliaanse President van 2003-2010, een belangrijke plaats in nam in het Braziliaanse buitenlandse beleid, zou eens de puntjes op de i kunnen zetten na een verdere isolatie door de VS en Israël. De meest logische manier om dit te doen is samen met de Opec-en Alba landen de olie-prijzen te doen stijgen. Natuurlijk spreek de Mena niet meer met dezelfde eenheid, behalve ten aanzien van Brazilië dat de MENA als tweede grootste exportergio heeft voor voedselcommodities.
Het probleem is dat die niet onmiddellijk de VS zou raken omdat er in de VS genoeg olie voorhanden is, maar dat zal invloed hebben op de andere olie afhankelijke economieën in de Wereld die al zwaar te lijden hebben onder de coronacrisis.
Lula, maakte vriendschap met Ahmadinejad, die behoorde tot de hardliners van het Iraans regime, hij werd eigenlijk al boven wonder verkozen omdat zijn tegenstander Rafsanjani in de verkeizingen in 2005 te gematigd was (noot: er was nog een hardliner) voor het regime van Teheran. Lula ging dus in zee met de hardliners en onderhandelde een uitweg uit de nucleaire crisis in Iran.
Ondertussen is weer een gematigde regering van Hassan Rouhani aan de macht, dit wil zeggen dat deze na het engagement met Ahmadinejad niet meer zo happig zullen zijn naar een samenwerking met Brazilië. Met als gevolg dat Eduardo Bolsonaro, één van de drie zonen van Bolsonaro en voorzitten van de PSL (Partij van Bolsonaro), bij Itamarty (Braziliaanse buitenlandse zaken) liet op tekenen dat Iran een schurkenstaat is in lijn met het buitenlandsbeleid van President Trump.
Ayatollah Ali Khamenei vertelde in 2018 in een interview dat hij het nuclaire akkoord zou vernietigen omdat de VS er is uitgestapt. Ondertussen verloor Iran invloed in Irak, met het aan de macht komen van de sjiietische communistische geestelijke Al-Sadr, die begin eenentwintigste eeuw verantwoordelijk was voor aanslagen en terreur tegen de VS-troepen vanuit Sadr city. Toch staat Iran nog sterk in Syrië, en met Hezbollah over in Libanon, Venezuela en Paraguay.
Iran blijft dus over met ‘vrienden’ zoals met Europa, Regime van Assad, Rusland, Hizbollah, Azerbeidjan en Turkije. Toch lijkt dit eerder economisch. Het zal alleen staan op het moment van Amerikaanse druk, omwille van de expantie van Iran in het Midden-oosten de laatste jaren.
Hierdoor lijkt het er op dat Iran haar wapen kan gebruiken om de olie-prijzen te doen stijgen, het is duidelijk dat de situatie anders is dan tijdens de Jom Kipoer, maar nadat de VS uit het nuclaire akkoort stapte stegen de olie-prijzen tot boven de 80 dollar de Barrel. Dat was al vier jaar geleden dat die zo hoog stond.
Ondertussen is er Covid-19 uitgebroken en zit de wereld in een vergelijkbare situatie als door de staking van de transportsector in Brazilië. Dit kan leiden tot een nog hevigere crisis als Iran beslist om het ultieme wapen van het Midden-oosten te gebruiken nl. piek-Olie! Ik zou het de wraak van de Ayatollah’s noemen…
Dan zitten we met een oliecrisis en een covid crisis tegelijkertijd. Rouhani analyseerde al dat Biden of Trump geen verschil zal maken in het beleid van de VS naar Iran. Iran is namelijk een land dat zelf niet afhankelijk is van haar olie export. We mogen natuurlijk niet vergeten dat Europese Unie en Brazilië steeds een mild beleid heeft gevoerd met Iran, laat ons hopen dat Iran niet onmiddellijk de kat de bel aan bindt.
Is het niet bewezen dat de grondstoffenvloek en het imperialisme elkaar versterken?
