Hoe is het eigenlijk nog met onze studenten?

woensdag 21 oktober 2020 15:00

Spread the love

Vier mei schreef ik een open brief, aan de overheid, aan de hogescholen. Dit met het idee om ze op de hoogte te brengen hoe het met hun hogeschoolstudenten ging. De respons was enorm en eindelijk was er aandacht. Zes maanden later – noem het een reflectieverslag – ben ik hier terug.

De (her)examens zijn gedaan en we hebben een zomer kunnen opladen. Of dit zou gekund hebben. De epic zomer die we normaal hebben om van onze (her)examens te bekomen mochten we dit jaar ook vergeten. Ook deze zomer was het kernwoord – sorry – corona. Corona heeft de warmste temperaturen overleefd. En wij moesten in ons kot blijven, geen Gentse feesten, geen roadtrips met de vrienden, geen weekendjes aan zee. Gewoon veilig, in onze bubbel.

Met wat hebben studenten zich dan bezig gehouden? Bedenk, de examens vallen in juni en dan hebben we, zogezegd, een vrije maand in juli. De herexamens vallen in augustus waardoor juli dus studeren wordt. 21 september start het academiejaar, studenten met een beetje hoop op nog wat nachten in de Toverpoort hadden dus welgeteld 21 dagen om wat centen te verdienen om hun pintjes te betalen.

Vandaag, 20 oktober, is ook deze hoop volledig opgeborgen. We zitten nog steeds thuis, achter onze laptop, in de zoveelste teams-meeting. Het onderwijs en wij nog steeds niet aangepast. En eenzaam. Nog eenzamer.

Volgens de Instagram-pol van Flo Windey is 85 procent van onze studenten eenzaam. Ook Awel meldt een stijging van 25 procent. Ondanks dat deze cijfers er zijn en er aandacht wordt aan geschonken door bekende gezichten (denk Jef Eagle) is er geen verdere oplossing.

Psychologen hebben pas plaats binnen ‘ten vroegste 3 weken’, de zorgafdeling van je hogeschool antwoordt pas op jouw mail binnen de week en de zelfmoordlijn zoekt ZESTIG nieuwe vrijwilligers!

Versta me niet verkeerd, al deze mensen leveren schitterend werk. Maar er zijn er simpelweg niet genoeg. Dus liefste overheid, liefste hogescholen, denken jullie naast de zorgsector ook eens aan deze sector? De sector die zorgt voor ons psychisch en mentaal welzijn.

Maar dus om de vraag te beantwoorden, hoe gaat het met onze studenten?

Ik denk dat het antwoord hierop onder de studenten luidt ‘bwa’. Want goed gaat het niet. En we zijn allemaal bang het uit te spreken dat het slecht gaat. We moeten ons harder inspannen zonder enige ontspanning, lopen achter met onze lessen en lopen vooruit in onze examenstress. De vraagtekens zijn nog steeds niet verdwenen, ze zijn gewoon anders. Want net als iedereen leven we nog steeds in onzekerheid. En het weegt nog steeds elke dag een beetje zwaarder.

Dus liefste student(e), aangezien niemand anders het vraagt.

Hoe gaat het nog met jou?