Het koninklijk paleis, Elio di Rupo en het Belgische establishment onder leiding van Thomas Leysen probeerden zondag de N-VA te isoleren door een voorstel op tafel te leggen om de staatshervorming ‘redelijk’ te houden. De combine draaide helemaal verkeerd uit. Dat schrijft journalist Wim Van de Velden in een analyse in de krant De Tijd.
Leysen zou naast een aantal banken ook oud-gouverneur Fons Verplaetse hebben geconctacteerd om argumenten te verzamelen tegen een verregaande overheveling van de personenbelastingen en/of vennootschapsbelasting, waarop de N-VA en CD&V mikken bij een herziening van de financieringswet.
In een snel in elkaar geknutselde nota werd gewaarschuwd voor economische rampspoed en chaos. Leysen wilde zo de CD&V onder druk zetten, zodat de N-VA geïsoleerd zou komen te staan en zou kunnen worden uitgeschakeld en vervangen door de liberalen, schrijft Van de Velden.
‘Maar het plannetje mislukte op alle fronten. Want al gauw bleek dat een van de sleutelfiguren, ACV-voorzitter Luc Cortebeeck, geen zin had om druk te gaan uitoefenen op CD&V. Bovendien bleek er ook in de hoek van de werkgevers geen front te bestaan. (…) En ook Open VLD speelde niet mee in het al te doorzichtig Belgische manoeuvre dat was opgezet op het paleis. Partijvoorzitter Alexander De Croo maakte duidelijk dat zijn partij niet zou inspringen indien de N-VA aan de kant wordt geschoven. De N-VA en CD&V kregen de openlijke steun van Open VLD, wat voor een oppositiepartij allerminst vanzelfsprekend was’.
Deze episode illustreert volgens Van de Velden vooral de vervlogen macht van het Belgische establishment. ‘Het gevolg van de combine vanop het paleis is dat alles nu aan diggelen ligt en muurvast zit. Preformateur Di Rupo voelt zich zodanig gefrustreerd dat hij zelfs weigert om nog met De Wever te praten. En ook bij de N-VA zal men niet licht vergeten hoe Di Rupo en het paleis hen hebben proberen ‘kapot’ te maken.’
Bron :
Journalist Van de Velden / De Tijd / Express.be
_______________________________________________________________
De CEO’s die vorig jaar de meeste mensen hebben ontslagen zijn ook de CEO’s die het meeste geld hebben verdiend. Dat blijkt uit cijfers die het Institute for Policy Studies heeft gepubliceerd. Deze CEO’s verdienden in 2009 zowat 50% meer -gemiddeld 12 miljoen dollar- in vergelijking met de 8,4 miljoen dollar die de CEO’s gemiddeld verdienden.
“Onze bevindingen illustreren de grote onbillijkheid van de Grote Recessie,’ zegt Sarah Anderson, die het onderzoek ‘CEO Pay and the Great Recession’ heeft geleid. “CEO’s hielden werknemers in een wurggreep met als enig doel om samen met de kortetermijnwinsten hun salaris te de hoogte in te jagen.”
Fortune magazine publiceert de lijst van wat het de ’10 meest harteloze CEO’s’ noemt.
Bovenaan de lijst staat voormalig Schering-Ploughbaas Fred Hassan, die een kleine 50 miljoen dollar mee naar huis nam nadat hij het farmabedrijf Merck verkocht; een transactie die tot het ontslag van 16.000 mensen leidde.
Tweede is nog een farma-CEO. William Weldon van Johnson & Johnson verdiende vorig jaar 25,6 miljoen dollar terwijl gelijktijdig 8.900 mensen het bedrijf moesten verlaten.
Op drie staat de ondertussen wereldberoemde Mark Hurd, die HP moest verlaten na een wazige vrouwenaffaire. Hij verdiende 24 miljoen dollar en begeleidde tegelijkertijd 6.400 mensen naar het stempellokaal.
Bron :
het Institute for Policy Studies / Fortune Magazine / Express.be
