De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

HOE DURFT DE JEUGD UIT DE FRANSE QUARTIERS DE WETGEVING VAN ISLAMOFOBIE TE BESCHULDIGEN?

HOE DURFT DE JEUGD UIT DE FRANSE QUARTIERS DE WETGEVING VAN ISLAMOFOBIE TE BESCHULDIGEN?

woensdag 18 november 2020 15:30
Spread the love

Sinds kort heeft Frankrijk een Staatssecretaris voor Jeugd en Opvoeding, toegevoegd aan de Minister van Nationale Opvoeding, Jeugd en Sport: Sarah El Haïry. Die ging op 22 oktober, nog geen week na de moord op Samuel Paty, met jongeren praten in Poitiers. Daar kreeg ze forse tegenwind. De pers spreekt over “een bewogen ontmoeting” (Le Figaro), “een moeilijke dialoog” (La Nouvelle République”), “een dovemansgesprek” (La Vie). Aan het eind van de “woelige dialoog” (Le Point) probeerde de Staatssecretaris de eenheid te herstellen door het Franse volkslied aan te heffen. Niemand stond recht, velen zongen niet mee, enkelen flauwtjes. El Haïry kreeg bovendien een kritiek op de Marseillaise en het zingen daarvan naar het hoofd geslingerd door een jong meisje.

 

ADIEU LA MARSEILLAISE!

Achteraf kreeg een journalist de uitleg: “Wat is me dat nu, de Marseillaise?! Wat heeft dat met ons gesprek te maken? De minister heeft de discriminaties die wij ondergaan totaal geminimaliseerd en in plaats van te antwoorden op onze voorstellen stelde ze zich tevreden door ons een lied vol geweld te doen meezingen. Ik vind dat een teken van misprijzen.”
De “ontmoeting” ligt al weken achter ons, maar ze komt nu opnieuw in de actualiteit omdat de Staatssecretaris de inspectie afstuurt op de inrichters. 120 jongeren van 14 tot 23 jaar oud, “jeunes des quartiers”, uit heel Frankrijk hadden in Poitiers enkele dagen lang gediscussieerd over religie en  laïciteit. Een nationale ontmoeting, ingericht door het netwerk Jongeren van de Sociale Centra. De Fédération des Centres Sociaux et Socioculturels de France (FCSF) moet nu uitleggen wat zij met de jongeren gedaan heeft. In plaats van de klachten en voorstellen van de jongeren ernstig te nemen, wordt nu onderzocht hoe het mogelijk was dat ze die durfden te uiten.
In de entourage van de Staatssecretaris werd de verbijstering over het dovemansgesprek in Poitiers als volgt toegelicht: “We zijn allemaal een beetje van onze stoel gevallen want de eisen waren de hoofddoek te mogen dragen op de lycea, garantie van vervangingsmaaltijden op school, of zeggen dat de wetten van de Republiek islamofoob zijn. (…) Daar komen we vandaan, en het onderwerp van de staatssecretaris is te weten hoe de debatten van vier dagen lang gekaderd waren, met als resultaat dat ze zich genoeg op hun gemak voelden om tegen een staatssecretaris te zeggen dat de wetten van de Republiek islamofoob zijn.”
El Haïry zelf licht het doel van de inspectie als volgt toe: “Begrijpen hoe de jongeren, vier dagen lang begeleid, nog steeds zulke uitspraken deden ten aanzien van de Republiek en wat het niveau van omkadering van de federatie van de sociale centra is.” (Huffington Post) Nog steeds? Het had hun moeten worden afgeleerd in die vier dagen?

INDOCTRINATIE VANUIT WERELDVREEMDHEID

Er gaapt dus een groot gat tussen de denkwereld van de staatssecretaris en die van de jongeren in de quartiers. En de mentaliteit van en rond de staatssecretaris is niet proberen te begrijpen en tegemoet te komen aan klachten, maar wel: hoe durven ze?? Hoe durven ze tegen een staatssecretaris zeggen dat de wetten islamofoob zijn? Hoe kunnen ze na dagenlange begeleiding nog zoiets zeggen, en nog beginnen over hoofddoeken en halalmaaltijden? Klaarblijkelijk verwacht de staatssecretaris dat de Federatie een indoctrinatiemachine is die de staatsideologie er bij  de jongeren inpompt.
De wereldvreemdheid, de ivorentorenkijk op de werkelijkheid van de staatssecretaris blijkt al uit een uitspraak als deze: “Je moet van de politie houden, want zij is er om ons elke dag te beschermen. Zij kan niet racistisch zijn, want zij is republikeins!” (Geciteerd in La Vie) Over het wangedrag van de Franse politie is toch al heel wat geschreven! Onlangs nog verscheen het relaas van een undercoverjournalist die bij de politie ging werken, “Flic” door Valentin Gendrot. Daarin krijg je onder meer een beeld van het racisme van de politie en van het geweld tegen jongeren, die worden afgeranseld in een combi en daarna op straat achtergelaten. Niet doorgedrongen tot de staatssecretaris?
———-
De klachten en voorstellen van de jongeren vind je aan het eind van deze tekst: https://www.centres-sociaux.fr/…/Conference-de-presse…

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!