“Soedanese vrouw ter dood veroordeeld na huwelijk
met christen” 

Dit
bericht verscheen dezelfde dag op de nieuwsagentschapberichten, als de melding
van Dehaene’s dood. Het eerst moest men da dag daarop met een vergrootglas
zoeken, of was zelfs onvindbaar in sommige kranten, terwijl het tweede met
reuzen foto’s geilustreerd de voorpagina’s in beslag nam. 

Een 27
jarige Soedanese vrouw die dokter is, Miriam Yahya Ibrahim, werd op 15, mei jl.
door een Soedanese rechtbank tot 100 zweepslagen en vervolgens ter dood
veroordeeld. Ze wordt beschuldigd van geloofsafval en overspel, nadat ze
getrouwd was met een christen, wat voor een moslima in Soedan verboden is.
(Mannen mogen wel met een christen vrouw huwen)De rechter concludeerde dat de vrouw
weigerde om voor de islam te kiezen, ook al had ze drie dagen bedenktijd
gekregen. Hij veroordeelde haar daarop met de doodstraf. De vrouw wordt door de
rechtbank namelijk beschouwd als een moslima, omdat haar vader een moslim
is. Haar vader verliet haar christelijke moeder echter toen Ibrahim nog
jong was, waardoor de vrouw alsnog een christelijke opvoeding kreeg. Voor
de rechtbank was dat echter geen excuus en ze werd ook veroordeeld voor
geloofsafval.

 Politici,
hier en elders in deze wereld, moeten mij eens uitleggen waarom, zijzelf op
kop, er wereldwijd hierover geen storm van protest losbarst, hier geen
internationale veroordeling van het daar heersende regime op volgt, en er niet
met economische, ja zelfs met militaire sancties wordt gedreigd. Dat het
allemaal nogal ‘ver van ons bed’ is en de belangstelling voor dood van ons
voormalig Brabants trekpaard, normaal is, gezien ‘het hemd steeds nader dan de
rok is’, mag daar geen verantwoording voor zijn. (of zòu dat niet mogen zijn)

Moet het
nu echt zo duidelijk zijn dat er hier geen strategische, economische en/of
financiële belangen in het gedrag zijn, en het ageren tegen dergelijke
praktijken wel eens tegen het zere been van andere (bevriende) moslimregimes
zou kunnen zijn? 

Hoe
vallen dergelijk barbaarsheden te rijmen met de zo door ons geroemde
‘mensenrechten’ welke wij te pas en te onpas naar voor schuiven als het gaat
over de verdediging van de ‘vrijheid van godsdienst’? Ook van godsdiensten
welke die vrijheid aan anderen ontzeggen?

 Hoe
hypocriet moet men wel zijn om dergelijke misdaden tegen ‘het mens zijn’ als een
‘fait-divers’ voorbij te laten waaien? 

 Hoe dom,
oppervlakkig, zelfzuchtig, en zelf ronduit mensonwaardig moeten wijzelf wel
zijn, dat wij onze politici daar niet voor ter verantwoording voor roepen?