Als je een kind meermaals per dag aanspreekt als “Wat ben
jij toch lastig!” of “Doe nu niet lastig!” en in zijn bijzijn aan anderen
beschrijft als “een lastpost”, dan gaat het zichzelf op de duur een lastpost
vinden en zich naar dat label gedragen. Dit is een bekend principe dat opvoeders
en leerkrachten op het hart gedrukt wordt.

Attributies van eigenschappen via taal slijten zich in in
het denken, in de overtuigingen en uiten zich tenslotte in het handelen.
Neurolinguistiek kan daar nog veel meer over vertellen.

Na bijvoorbeeld overvloedige berichtgeving over “pedofiele
bisschoppen en dito priesters” heb je als ouders het gevoel dat je best je
kinderen nooit alleen met een geestelijke in contact laat komen. Het gaat
echter over het probleem ‘pedofilie’ en laat dat niet met elke geestelijke
verbonden worden. Toch speelt de berichtgeving dit in de hand.

In het licht van de gebeurtenissen van vorige week in
Frankrijk doe ik dan ook een oproep aan de media om de automatische verbinding
van Islam en  terrorisme in de
berichtgeving zorgvuldig te bannen.

Het gaat om terroristen, die al of niet in opdracht of
verbonden met het gedachtegoed van extremistische groeperingen als Al Qaeda,  IS,  Boko Haram of andere, geweld plegen, moorden,
angst en terreur zaaien….En dat is verwerpelijk!

Zij beroepen zich daarbij abusievelijk op de Koran en
beweren dat hun interpretatie van Islamitische voorschriften de juiste zou
zijn. De vele reacties van leiders uit de Islamitische religieuze wereld lieten
de laatste dagen duidelijk een andere en genuanceerde benadering horen.

Als in de media; TV, radio en geschreven pers telkens weer
over “Islamterrorisme” en “het gevaar van Islamisering”  wordt gesproken, slijt dat begrip onherroepelijk
binnen in de geesten en het gedachtegoed van wie dit hoort of leest. Niet
verwonderlijk dus dat dit een pijnlijke bijdrage is tot de groeiende
Islamofobie en onrechtstreeks tot 
radicalisering.

De bejaarde ouders van een vriendin durven de laatste jaren
geen taxi meer nemen: “als het nen bruine is die ons thuisbrengt, weet ge maar  nooit, die roept zijn vrienden terroristen en
straks zijn we gegijzeld en stelen ze ons huis leeg”….

“Wat baat het om te studeren en ons best te doen, zuchten Fatma of
Bilal, ze kijken toch eerst naar mijn hoofddoek of mijn naam en dan
interesseren mijn competenties hen al niet meer”.

“En als het dat niet is,vult Souleiman aan,dan is het onze huidskleur!
We kunnen toch niet allemaal voetballer worden….”

 Iedereen moet zijn verantwoordelijkheid nemen:

– zeker de media

– de Moslimgemeenschap, die dat doet, maar moeilijk onder de aandacht
krijgt.

– opvoeders en onderwijs

-werkgevers

– …

– ikzelf als burger om de media op hun aandeel in het probleem, maar dus
ook in de oplossing, te wijzen.