Een gedreven dame die van aanpakken weet. Maar het draait bij haar niet enkel om louter winst: ze wil goeie zaken doen.
Hinde Boulbayem staat samen met haar vader aan het hoofd van IC Transport. En ze heeft daarnaast ook nog BHL sprl opgestart (import biorijst van plattelandscoöperaties). Ze is van Marokkaanse afkomst en woont in Molenbeek. Brussel is haar stad en België kan ze niet meer missen. Ze heeft nochtans geprobeerd.
IC Transport
Tot voor kort was het transportbedrijf gevestigd in de Birminghamstraat te Anderlecht. Recent werd er verhuisd naar een industriezone in Neder-over-Heembeek.
“Eigenlijk werd het bedrijf niet opgestart door mijn vader”, aldus Hinde Boulbayem. “IC stond immers voor Ivan Crabbe en m’n pa was zijn chauffeur. Helaas verongelukte Ivan kort na de oprichting van het bedrijf. Z’n familie vroeg m’n vader of hij niet wilde overnemen. Ik herinner me dat nog, al was ik nog erg klein.”
“Het bedrijf richtte zich van meetafaan op snelle, gekoelde voedseltransporten: vis en zeevruchten in de eerste plaats. Dat was in die tijd echt een nichemarkt waar nauwelijks aandacht voor was. M’n vader maakte geen reclame, tot voor kort was er ook geen website: alles ging gewoon van mond tot mond.”
“Sinds vijf jaar ben ik mee in het bedrijf gestapt. M’n pa vroeg me om te herstructureren, nieuwe productlijnen en segmenten aan te boren. De bedrijfsgebouwen in de Birminghamstraat bijvoorbeeld waren oud en mooi, maar absoluut niet meer conform de moderne noden voor een voedseltransportbedrijf. Maar m’n pa is 60 en die ging dat op zijn leeftijd niet meer veranderen. Intussen zijn we toch heel recent naar een industriezone in Neder-over-Heembeek verhuisd. Snelheid en efficiëntie is de boodschap: als er ’s maandags tonijn opgevist is, moet die op dinsdag al in heel Europa verspreid zijn.”
Herbebossing van Sahara
“Transportbedrijven hebben de naam niet zo milieuvriendelijk te zijn. Wij doen er zelf nochtans alles voor om zo duurzaam mogelijk te ondernemen en zo weinig mogelijk te vervuilen. Anderzijds kan je er natuurlijk niet omheen: er blijft een belangrijke CO2-uitstoot. Dus zijn we zelf gestart met het steunen van een herbebossingsproject. Om te beginnen in Marokko en de Sahara.”
“Voor elke 1000 km die wij rijden, laten we er een boom planten. We doen dat op eigen initiatief, zonder die kost rechtstreeks op de factuur door te rekenen. Al zeggen we achteraf wel aan onze klanten: we hebben voor jullie x aantal km’s gereden. Dus het is ook door jullie dat er x aantal bomen zijn aangeplant. (Meer info Pollueur Planteur)”
“M’n pa is overigens erg eco-minded geworden, ook op persoonlijk vlak. Hij heeft in Marokko een passief huis gebouwd, inclusief eigen water- en elektriciteitsvoorziening. Met Marokko blijft er inderdaad nog een band. We hebben er ook twee filialen opgezet, zodat ook daar de werkgelegenheid kan worden opgetrokken.”
Ik vind dat iedereen voor eigen deur moet vegen. Dat is een plicht, ook voor onze gemeenschap.
“M’n vader is in 1967 naar België geëmigreerd. Zeventien was hij toen, en helemaal alleen. Ik moet eerlijk zijn: ik zie het mezelf niet meteen doen. Ik heb het nochtans geprobeerd, woonde een tijdje in Thailand. Maar ik hou van België, hier ligt mijn hart.”
“Natuurlijk trek ik ook wel eens naar Marokko, maar het is niet daar waar ik me thuisvoel. Brussel is mijn stad, hier wil ik altijd terugkomen. Ik woon nu in Molenbeek, verhuis eerstdaags zelfs naar de achtertuin van dit grote bankkantoorgebouw. We worden buren dus.”
“Dat wil niet zeggen dat ik hier alles zomaar goed vind. Ik word er stiepel van wanneer plaatselijke handelaren worden afgedreigd of geld afgetroggeld door een handvol gure kereltjes. Velen geven toe of durven geen klacht in te dienen. Ik doe dat wel: als ik zoiets zie of hoor gebeuren, dan bèl ik de politie. Of als ik iemand zonder schroom drugs zie gebruiken. Ik heb al meermaals m’n stem schor geschreeuwd: ’Doe dat niet! En zeker niet hier. Wat een voorbeeld is dat voor kinderen!!’ En ik bel dan altijd de politie. Het is jammer dat zo weinig mensen reageren. Terwijl we toch bijna allemaal kinderen hebben, he. Op straat, in de metro,…: ik reageer altijd. Ik vind dat iedereen voor eigen deur moet vegen. Dat is een plicht, ook voor onze gemeenschap.”
“Onze familie is hier destijds uit de stad weggetrokken. We zijn naar Waterloo verhuisd toen ik 10 jaar was. M’n pa vond dat we beter niet in Brussel konden opgroeien. Er zijn te weinig voorbeeldfiguren. Dat was inderdaad anders in Waterloo. In m’n klas had iedereen ouders die met vanalles bezig waren. Dàt inspireert. De ene dag wil je ook grafist worden, de andere dag ambulancier of communicatiespecialist. Je ziet en hoort wat die ouders zoal doen. Je ziet dat ze gelukkig zijn en dat overbrengen op hun kinderen. Dat inspireert om je eigen weg en geluk te zoeken.”
“Eigenlijk droom ik van een Brussel van 10 miljoen mensen, van 10 miljoen ideeën die zich uitwisselen, die stimuleren.”
Hoog kwalitatief rijstgamma
“Voor ons transportbedrijf werkte m’n vader hier met regelmaat samen met mensen uit Iran die kaviaar, safraan en rijst exporteerden naar Europa. Zo leerde hij die markt goed kennen. Zelf verbleef ik zes jaar terug in Thailand, waar ik les Engels gaf. En dus vroeg m’n vader me om ginds een marktstudie op te starten: waar liggen eventuele opportuniteiten om een handelsnet mee op te zetten?”
“Zo kwamen we tot een samenwerking met enkele lokale coöperaties die rijst wilden telen op eco- en socio-vriendelijke wijze. Het is rijst van hoogwaardige kwaliteit, soorten die je hier weinig of niet kan vinden, waarvan het oogsten en de behandeling louter manueel gebeurt: arbeidsintensief, maar daar help je dan ook een gemeenschap mee.”
“Intussen is het gamma al uitgebreid met andere producten uit andere landen: quinoa, granen,… Telkens met dezelfde insteek: hoge kwaliteit met respect voor natuur en gemeenschap.”
“Je gaat onze producten hier niet in de winkels vinden. We werken in de eerste plaats met restaurants die voor volle kwaliteit willen gaan, die de geur en de smaak plaatsen boven snelheid van koken. Exki is ook een afnemer van onze producten, en lang niet alleen in België.”
“Het is ons hier dus niet om het grote geldgewin te doen. We willen zinvol zaken doen, met respect voor wie na ons nog komt. ’Ga voluit voor wat je zelf ziet zitten’, was de stelling van m’n pa. En dat heb ik gedaan.”
“We werken hier met twee mensen binnen BHL sprl. Vrij beperkt dus. De logistieke handling besteden we bewust volledig uit. Maar vergeet niet dat we in de productielanden heel wat mensen aan het werk zetten. Dat is ons minstens evenveel waard.”
