Na een maandenlange weigering om zich uit te spreken, heeft Hillary Clinton stelling genomen in het debat over de controversiële Keystone XL-pijpleiding van Canada naar de Golf van Mexico. Clinton kant zich nu tegen de plannen, met het argument dat die pijplijn ‘ons zou afleiden van de strijd tegen de klimaatverandering’, zegt ze.
De voorgestelde Keystone XL-pijpleiding moet ruwe olie, die door fracking uit de erg vervuilende teerzanden in de Canadese provincie Alberta wordt gewonnen, dwars door de VS naar raffinaderijen in het zuiden transporteren.
Van bij het begin riep dat project veel weerstand op bij inheemse bevolkingsgroepen, milieuorganisaties en lokale gemeenschappen. De voorbije jaren groeide de pijpleiding uit tot een symbooldossier in de strijd tegen de klimaatverandering.
Vaag verzet
In 2010, als minister van Buitenlandse Zaken tijdens de eerste ambtstermijn van Obama, had Clinton nog laten weten dat ze “geneigd” was het project te steunen. Tijdens haar campagne weigerde ze tot nu steevast om een standpunt in te nemen, naar eigen zeggen omdat dat ongepast zou zijn als voormalig lid van de regering. Tijdens een bijeenkomt in Iowa op 23 september 2015, veranderde ze van koers en gaf ze aan tegen het project gekant te zijn, zij het in zeer vage bewoordingen.
“Ik denk dat het van groot belang is dat we de Keystone-pijpleiding aanzien voor wat ik denk dat het is: het leidt ons af van het belangrijke werk dat ons te wachten staat om de klimaatverandering aan te pakken”, zei ze. “Ik kant mij ertegen omdat het niet helpt in de broodnodige strijd tegen de klimaatverandering.”
Symbolische overwinning
TransCanada, het bedrijf achter de pijpleiding, liet al weten dat het blijft ijveren voor vergunningen om de leiding te bouwen. Ook de Canadese regering verandert niet van koers en blijft het project steunen. Tegenstanders zien in de nieuwe positie van Clinton een symbolische overwinning.
“Vergis je niet”, zegt May Boeve van de koepelorganisatie 350.org. “De aankondiging van Clinton is een duidelijk bewijs dat sociale bewegingen de politiek in beweging kunnen brengen. Haar positie op het vlak van Keystone XL zou een belangrijk precedent moeten scheppen: we kunnen geen projecten meer goedkeuren die de klimaatverandering nog erger maken.”
