Als dit effectief zo zou blijken te zijn, dan wil ik, nog voor elke recuperatie van politieke, economische of sociale aard, gezegd hebben dat wij, ja, wij, want een haatmisdrijf tegen een lid van eender welke groep is een haatmisdrijf tegen de hele groep, moe zijn. Wij zijn het moe om buiten een vooropgestelde norm te leven die nooit aan de mogelijkheid van ons bestaan gedacht heeft.
Wij zijn het moe om het geweld van buiten die norm te vallen steeds in ons achterhoofd te moeten houden voor zover we de uitingen van dit geweld niet in ons aangezicht te verduren krijgen. Wij zijn het moe om zelfs wanneer we ons proberen aan te passen aan of volledig afkeren van deze norm – twee valabele opties in de context van een maatschappij die in het beste geval niet om ons geeft en ons in het slechtste geval haat – te horen te krijgen dat het nooit genoeg is en ook nooit genoeg zal zijn.
Welke keuze we ook maken, we worden gedwongen gebukt te gaan onder een uitzonderingspositie waarvoor we zelf niet gekozen hebben. Op tv mogen we ter uwer entertainment de clown uithangen in hoge hakken en make-up, de meest vooruitstrevenden onder jullie komen zelfs aldus gekleed op de covers van de grootste tijdschriften te staan, terwijl wanneer wij zelfs zonder hoge hakken en make-up over straat lopen, rekening moeten houden met jullie nietsontziende blikken.
Wij willen niet getolereerd worden, wij willen met rust gelaten worden. Jullie moeten ons niet leuk vinden, wij willen niet voorgesteld worden aan jullie vrienden die al dan niet toevallig ook zoals wij zijn, wij willen met rust gelaten worden. Wat wij al dan niet in onze slaapkamers of parken of sauna’s of parkeerplaatsen doen, heeft niet met jullie te maken. Stop dan ook alstublieft met jullie in het middelpunt te plaatsen van een soort leven dat jullie niet nodig heeft.
Wij hebben onszelf uitgevonden omdat er in jullie wereld geen ruimte was om te ademen. En net zoals de verwezenlijkingen van het feminisme, het blijft immers vandaag Internationale Vrouwendag, iedereen in de maatschappij ten goede komen, is het onvermijdelijk dat de verwezenlijkingen van onze cultuur ook jullie huishoudens insijpelen, maar vergis jullie vooral niet, wat er in jullie huiskamers en met kookeilanden en tuinkabouters uitgeruste keukens en voortuinen gebeurt is het laatste wat ons interesseert. Wat ons interesseert is ons leven vorm te geven rond de vrijheid die wij nodig hebben en waarin wij kunnen ademen.
Wij zijn niet en zullen nooit vergeten hoe jullie een even banaal virus als datgene wat momenteel de wereld teistert, aangewend hebben, zij het actief of door nalatigheid, om genocide te plegen op een hele generatie.
Wanneer jullie dus alsnog met de vraag zouden blijven zitten wat deze man die, dat kan niet genoeg herhaald worden, hoogstwaarschijnlijk vermoord en in ieder geval dood is, ‘s nacht een dikke twintig kilometer van zijn woonplaats verwijderd in een afgelegen deel van een park aan het doen was, raad ik jullie ten sterkste aan zich te verdiepen in de cultuur waarvoor deze man vandaag, waarschijnlijk tegen zijn zin in, symbool komt te staan. Verdiep je in de politieke, sociale en economische totstandkoming van zijn geschiedenis en kom tot de vaststelling dat het jullie zaken niet zijn wat deze man in dat park deed.
Beginnen kunnen jullie met het toepasselijk getitelde Geschiedenis van Geweld van Edouard Louis, waarin de hoofdpersoon na een misdrijf aan de politieagent eveneens probeert uit te leggen wat hij in het gezelschap van een bepaalde man deed, genoodzaakt als hij zichzelf ziet de agent in te lichten over de geschiedenis van homoseksualiteit om als slachtoffer serieus genomen te worden. Louis doet dit veel beter en minder kwaad dan ik hier heb proberen te doen.
Overigens is het jammer dat wij ons in dit soort gevallen moeten bedienen van de term homofobie die ten onrechte laat uitschijnen dat de potentiële daders te maken zouden hebben gehad met een irrationele angst. Daartegenover zou ik het nieuw gedefinieerde heterofobie willen zetten; de angst om vermoord te worden door een maatschappij die in het beste geval niet om ons geeft en ons in het slechtste geval haat.
